نژلا پیکانیان: سینمای کودک در سال‌های اخیر اگرچه رشد قابل‌توجهی نداشته و به اعتقاد برخی از فعالان این حوزه و کارشناسان حتی در رکورد به سر می‌برد، اما به نظر می‌رسد در میان معدود آثاری که سالیانه در ژانر کودک ساخته می‌شوند، فیلم‌های متفاوتی را هم می‌توان دید.
سی‌امین جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان که این روزها در اصفهان برگزار می‌شود، میزبان تعداد زیادی آثار ایرانی وخارجی است، در میان این فیلم‌ها «کاتی و ستاره» به کارگردانی رضا مجلسی یکی از آثار متفاوتی است که فضایی رئال- انیمیشن دارد. آوا یونس‌نژاد هم بازیگر اصلی کودک این فیلم است که نقش ستاره را بازی می‌کند.
مجلسی و یونس‌نژاد، کارگردان و بازیگر «کاتی و ستاره» در گفتگو با خبرآنلاین، از این فیلم گفته‌اند.
دنیای بچه‌های امروز خیلی متفاوت با کودکان نسل‌های گذشته شده است، دهه 60 فضای مجازی تا این اندازه همه‌گیر نشده و حتی تکنولوژی بازی‌های کامپیوتری هم تا این اندازه پیشرفت نکرده بود. رشد صنعت انیمیشن و سینمای کودک جهان در کنار رواج بیشتر دنیای اینترنت و فضای مجازی باعث شده کودکان و نوجوانان امروز به روزتر شوند و سطح سلیقه و توقع‌شان هم بالاتر برود. از طرف دیگر آثار سینمای کودک جهان هم این روزها به راحتی در دسترس‌شان قرار می‌گیرد. این اتفاق چقدر کار کارگردان‌هایی مثل شما را که می‌خواهند در فضای رئال-انیمیشن فیلم بسازند، دشوارتر می‌کند؟
رضا مجلسی: دقیقا به خاطر همین مواردی که شما اشاره کردید کار کردن در این حوزه ریسک زیادی دارد. ما به لحاظ تکنیکی در این حوزه قدمت زیادی نداریم و تجربه‌های زیادی هم در این زمینه صورت نگرفته است. اخیرا تنها فیلم سینمایی «مبارک» را دیدم که دراین حوزه تولید شده. البته در زمینه تیزر، تبلیغات تلویزیونی، کارهای کوتاه و انیمیشن سالهاست که کار تولید می‌شود ولی اختصاصا در حوزه رئال-انیمیشن تجربه زیادی نداریم و احتیاج به پیشرفت تکنیکی وجود دارد که ما خیلی در سینمای‌مان تجربه‌اش نکردیم. به همین علت این ریسک وجود دارد که وقتی پای مقایسه تولیدات داخلی در این حوزه با آثار خارجی خصوصا سینمای هالیوود به میان می‌آید، ما خیلی نتوانیم خودی نشان دهیم اما تلاش‌هایی که در این زمینه صورت گرفته قابل توجه است.
پس به نظر شما سینمای کودک ما در عرصه رئال-انیمیشن هنوز به آن مرحله نرسیده است که توان رقابت با آثار خارجی را داشته باشد؟
توان رقابت را حتما داریم، اگر قرار باشد سرمایه‌گذاری درست و دقیقی در این زمینه صورت بگیرد، اتفاقات خوبی رقم خواهد خورد. البته باید این مسئله را هم در نظر گرفت که تجهیزات و امکاناتی که باید برای ساخت چنین آثاری فراهم شود، گران هستند. اما به نظرم موضوع مهمتر این است که ایده و فکر وجود داشته باشد که خوشبختانه در حوزه سینمای ما در همه عرصه‌ها فکر و ایده در فیلمسازان مختلف وجود دارد.
در کنار این قضیه اگر امکانات و تجهیزات لازم هم فراهم شود، طبیعتا آثاری که به لحاظ تکنیکی هم قابل رقابت با آثار جهانی باشند، می‌توانند ساخته شوند. همانطور که شما هم گفتید مخاطب کودک به دلیل ارتباطی که با آثار سینمای جهان دارد و این نوع کارها را هم زیاد دیده، سطح انتظارش هم از آثار ایرانی بالاتر رفته است. این مسئله مطمئنا کار ما را سخت می‌کند اما ما سعی کردیم که به آن حد متوسط استاندارد کار برسیم و فیلم‌مان این ویژگی‌ها را داشته باشد. البته نسخه‌ای که در جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان نمایش داده می‌شود، نهایی نیست و نگاه ما این است که بخش‌های انیمیشن‌اش بازنگری شود و روی آنها کار شود. اما تلاش کردیم همین چیزی که خواهیم دید هم به لحاظ تکنیکی سطح قابل قبولی را داشته باشد.
به نظر خودتان وجه متمایز فیلم شما به عنوان یک فیلم رئال-انیمیشن در چیست؟
به طور کلی من به اصلی اعتقاد دارم و آن حرفی است که فیلم می‌خواهد بزند. به نظرم قصه‌ای که فیلم روایت می کند و به وسیله آن می‌خواهد پیامی که مدنظر است را به مخاطب منتقل کند، مهم است. ارتباطی که فیلم به لحاظ حسی با مخاطب قرار است برقرار کند هم به نظرم از اهمیت زیادی برخوردار است که تلاش کردیم به این نکته هم توجه لازم را داشته باشیم. مثلا ما می توانستیم انیمیشن سه بعدی کار نکنیم و کار را ساده‌تر بگیرم و از یک عروسک تن‌پوش استفاده کنیم ولی وقتی این راه را انتخاب کردیم به نظرم دیگر جای کم کاری نبود. امیدوارم مخاطبانی که فیلم را می‌بینند از نتیجه حاصل شده که سعی شده حداقل استاندارد لازم را به لحاظ تکنیکی داشته باشد، رضایت داشته باشند. البته با در نظر گرفتن این نکته که سینمای ما در این حوزه هنوز در ابتدای راه است.
ژانر فیلم شما در مقایسه با برخی فیلم‌های دیگر متفاوت است، فکر می‌کنید مخاطب از یک فیلم رئال-انیمیشن چه استقبالی می‌کند؟
به نظرم این فضای متفاوت می‌تواند به ترغیب مخاطب به تماشای فیلم کمک کند. به نظر من قصه مهمتر از ساختار است و در یک سکانس از فیلم هم به این قضیه اشاره می‌کنم. در این فیلم سعی شده با تکیه بر قصه، روایتی جذاب خلق شود حتی اگر تخیلی هم باشد.
از انتخاب آوا به عنوان نقش اصلی کودک فیلم‌تان بگویید؟
آوا از طریق تست و از میان تعداد زیادی کودک که برخی از آنها تجربه بازیگری داشتند، انتخاب شد. معصومیت چهره و بکربودن او در بازیگری یکی از دلایل اصلی انتخاب او برای این نقش بود.
آوا جان خودت برایمان بگو چطور برای نقش ستاره انتخاب شدی؟
آوا یونس‌نژاد: دختر آقای رضا مجلسی کارگردان فیلم با برادر من در کلاس موسیقی همکلاس بودند. آقای مجلسی هم دنبال گزینه‌های مختلف برای نقش ستاره در این فیلم بودند و از طریق دخترشان عکس‌های من را در صفحه ایسنتاگرام برادرم می‌بینند. یک روز از آموزشگاه موسیقی برادرم به مامان من زنگ زدند و گفتند پدر یکی از هنرجوهای ما می‌خواهند فیلمی بسازند و دوست دارند از دختر شما برای بازی تست بگیرند. همان موقع از مامان من پرسیدند که دختر شما به بازیگری علاقه دارد و مامانم هم گفته بود بله خیلی علاقه دارد و موافقت کرد که من برای تست بروم. بعد از آن هم یک روز خود آقای مجلسی زنگ زدند و گفتند آوا را برای تست بازیگری بیاورید. چند روز بعد رفتیم و من تست دادم. البته به جز من یک‌سری بچه دیگر هم بودند که آنها هم تست داده بودند و قرار بود از بین همه ما که در یک مرحله انتخاب شده بودیم، یک نفر برای بازی در نقش ستاره انتخاب شود که آقای مجلسی از بین من و یک نفر دیگر که هر دوی‌مان گزینه بازی در این نقش بودیم، من را انتخاب کردند.
از اینکه تو را برای نقش ستاره انتخاب کردند خوشحال بودی؟
بله، خیلی زیاد. بعد از اینکه من انتخاب شدم، وقتی سر اولین تمرین رفتیم من باید خیلی تلاش می‌کردم چون بازیگرهای دیگری که مثل خانم شهره قمر از تهران آمده بودند، همه‌شان با تجربه بودند و من قبل از این فیلم بازی نکرده بودم.
الان چند سالت است و وقتی در فیلم «کاتی و ستاره» بازی کردی چند سالت بود؟
الان 11 سالم و است و «کاتی و ستاره» را پارسال وقتی که 10 سالم بود بازی کردم.
از ستاره برایمان بگو که چند سالش بود و تو قرار بود نقش یک دختر با چه ویژگی‌هایی را بازی کنی؟
ستاره 9 سالش بود. او یک دختری بود که در ییلاق زندگی می‌کرد. فکر می‌کنم یکی از دلایلی که آقای مجلسی من را برای این نقش انتخاب کردند، این بود که بازیگر نقش ستاره ظاهرش هم باید به دختری که در ییلاق زندگی می‌کند، می‌خورد.
بعد از اینکه در فیلم «کاتی و ستاره» بازی کردی باز هم پیشنهاد بازیگری داشتی؟
بله، البته فیلم بازی نکردم ولی یک تئاتر برای آموزش و پرورش به اسم «مهمان ما» بازی کردم که من نقش اصلی‌اش بودم و در نقش خرگوش بازی کردم. این تئاتر در استان گیلان اول شد و من هم اولین نفر بازیگری در استان گیلان شدم.
خودت متولد کجا هستی؟
من در رشت به دنیا آمدم.
الان که از نزدیک با دنیای بازیگزی آشنا شدی، دوست داری ادامه‌اش بدهی؟
بله، من بازیگری را دوست دارم و به نظرم مشکلی با آن ندارم. مثلا خدا رو شکر هیچ مشکلی با دیالوگ حفظ کردن هم ندارم و آقای مجلسی شاهد هستند که من حتی اگر سر صحنه ده دقیقه هم فرصت داشتم که دیالوگ هایم را بخوانم، راحت با دو دور خواندن همه را حفظ می‌شدم. من حتی سختی‌های بازیگری را هم دوست دارم و تلاش می‌کنم کارم را به خوبی انجام بدهم.
بازیگری و زمانی که سر فیلمبرداری بودی به درس و مدرسه‌ات لطمه‌ای نمی زد؟
وقتی فیلمبرداری شروع شد و من سر کار رفتم، ماه اول کلاس پنجم‌ام را نبودم اما با هماهنگی معلم مدرسه‌ام، چهارشنبه‌ها وقتی که مدرسه تعطیل می‌شد، درس‌هایم را با من کار می‌کرد که من عقب نیفتم. من هم خودم بیشتر از آن موقعی که مدرسه می‌رفتم و سر کلاس بودم، تمرین کردم که به درس‌هایم لطمه نخورد. هر وقت هم چند روز سر فیلمبرداری بودم و نمی‌توانستم سر کلاس بروم، خودم با کمک معلمم درس‌هایم را می‌خواندم.
57244
نظر شما