تناقض در آمارهای نفتی مسوولان

آذرجزایری:براساس اظهارات احمد قلعه بانی در حال حاضر ظرفیت تولید نفت کشور 4 میلیون بشکه است در حالیکه این رقم در سال گذشته از سوی نوذری وزیر نفت دولت نهم 4 میلیون و 335 هزار بشکه اعلام شده بود.براین اساس در صورت واقعی بودن آمارهای اعلام شده از سوی مقامات بالارتبه نفتی ، در حال حاضر ظرفیت تولید نفت ایران با افت 335 هزار بشکه ای مواجه شده است.البته در این راستا نیز نباید کاهش صادرات نفت ایران از ابتدای سال میلادی تا کنون را نیز نادیده گرفت .

اگرچه کاهش صادرات نفت ایران بیشتر به دلیل نبود خریدار بر می گردد اما با این حال کارشناسان نفتی کاهش ظرفیت تولید نفت ایران را در این مساله بی تاثیر نمی دانند.

در صورت آنکه آمار ارائه شده از سوی این مقامات نفتی را درست بدانیم در اینصورت به نظر می رسد مسوولان نفتی ما در سال گذشته در حفظ ظرفیت تولید نفت ایران موفق عمل نکرده اند و نتوانسته اند افت تولید میادین نفتی را جبران کنند.

گفته می شود افت تولید نفت کشور سالانه بین 200 تا 400 هزار بشکه  است که تلاش می شود این امر با تزریق گاز به میادین و استفاده از تکنولوژی های روز در برداشت نفت جبران شود. براین اساس شرکت ملی نفت ایران در هر سال دو وظیفه مهم پیش روی دارد که شامل حفظ ظرفیت تولید و افزایش ان از طریق توسعه میادین جدید نفتی است که در صورت درست بودن امار ارائه شده شرکت ملی نفت در سال گذشته عملکرد مثبتی نداشته است.چرا که در صورت صحت آمار ارائه شده نه تنها ایران در سال گذشته موفق در جبران افت تولید سالانه نبوده بلکه نتوانسته هیچیک از طرح های توسعه ای خود را در راستای افزایش ظرفیت تولید محقق کند.

براین اساس در سال گذشته هیچ یک از طرح های توسعه ای به تولید نرسیده اند که البته دلیل این امر را برخی از مسوولان نفتی ،کمبود سرمایه گذاری و توقف اغلب پروژه های نفتی در سال گذشته اعلام می کنند.

همچنین قلعه بانی میزان تولید روزانه نفت کشور را 3 میلیون و 900 هزار بشکه اعلام می کند. در حالیکه در صورت صحت این رقم ایران 100 هزار بشکه بیشتر از تعهد خود به اوپک نفت تولید می کند.

براساس تعهد ایران به اوپک باید روزانه 3 میلیون 800 هزار بشکه نفت تولید شود که در صورت صحت آمار ارائهشده از سوی قلعه بانی ایران به تعهد خود به اوپک نیز پایبند نیست.

اگرچه امارارائه شده از سوی قلعه بانی چندان مورد موافقت مسوولان امور بین الملل نفت نیست.چرا که به گفته یک مقام آگاه در امور بین الملل وزارت نفت ،از ابتدای سال میلادی تا کنون ایران روزانه سه میلیون و  585 هزار بشکه نفت تولید کرده است در حالیکه تعهد کشور به اوپک حدود سه میلیون و 800 هزار بشکه درروز است .

این در حالی است که گفته می شود علت این کاهش تولید کاهش تقاضای خرید نفت ایران بوده است که براین اساس نیز آمارها حکایت از کاهش 378  هزار بشکه ای صادرات نفت ایران درهرروزنسبت به سال 2009 دارد.

براین اساس اگرتولید نفت کشور روزانه 3 میلیون و 900 هزار بشکه باشد  در صورت کسر 1 میلیون و 750 هزار بشکه نیاز داخلی ، ایران روزانه 2 میلیون و 150 هزار بشکه نفت صادر می کند.

در اینصورت درآمد نفتی امسال ایران با احتساب نفت 70 دلاری باید حدود 54 میلیارد دلار باشد.

این در حالی است که گفته می شود نفت ایران در شرایط فعلی مشکل خریدار دارد و علت کاهش تولید نفت نیز در همین راستا صورت گرفته است.

براین اساس شاید گذری بر تخفیف های ارائه شده برروی هر بشکه نفت صادراتی به مقصدهای مختلف نیز دلیل این ادعا باشد.

آمارهای ارائه شده در بولتن روزانه امور بین الملل شرکت ملی نفت نشان می دهد منطق مشخصی در ارائه تخفیف به مشتریان نفت کشور وجود ندارد. براساس این آمار که در بولتن روزانه امور بین الملل نفت ایران آمده است که در ماه جاری (می میلادی) تخفیف داده شده به نفت سبک ارسالی به آفریقا بدون احتساب هزینه حمل حدود 4 دلار و 30 سنت است در حالیکه  همین نفت به مقصد کانل سوئز(Sidi Kerir) که هزینه حمل نیز با ایران است حدود 3 دلار و 75 سنت تخفیف دارد.

براساس این گزارش ، (Sidi Kerir) یکی از بنادر مصر است که نفت خام ایران با ارسال به این منطقه در مقابل نفت خام برنت و روسیه رقابتی می شود. اغلب مقصد نفت خام رقابتی در این منطقه کشورهایی چون سوریه ، لبنان ،الجزایر و مصر هستند.

لازم به توضیح است که ارائه تخفیف از سوی صادرکننده نفت بالاخص در منطقه خلیج فارس بین کشورها مرسوم است و اغلب تعیین این تخفیف به صورت رقابتی میان کشورهایی چون عربستان ، ایران ، کویت و امارات صورت می گیرد اما با این حال ارائه این تخفیف در هر کشوری با توجه به سیاست های بین المللی کشورهای مذکور صورت می گیرد.

این در حالی است که این آمارها نشان می دهد که ایران سیاست مشخصی در ارائه تخفیف به کشورهای مقصد ندارد و باید این امر بیشتر مد نظر کارشناسان امور بین الملل نفت قرار بگیرد مگر آنکه مسایل فروش نفت نیز تحت تاثیر مسایل سیاسی قرار گرفته باشد و برای حفظ برخی از تبادلات سیاسی لازم باشد که تخفیف ارائه شده به یک منطقه بدون دلیل منطقی مشخصی کمتر و یا بیشتر باشد.