نان (نان تخت و نازک) از آسیای مرکزی و از کشورهای پارسی زبان چون ایران، افغانستان و تاجیکستان سرچشمه گرفت و سپس به کشورهای جنوب آسیا چون هند و پاکستان رفت. در زبان فارسی به همهٔ نان‌ها، نان گفته می‌شود، ولی در کشورهای هند و پاکستان منظور از نان، نان تنوری است.
یکی از نان‌های مصرفی مردم ایران نان بربری است. نان بربری نوعی نان است که پخت آن در ایران مرسوم است و به‌هر دو شیوه سنتی و صنعتی تولید می‌شود. نام این نان برگرفته از نام ایل بربر است که در مرز بین ایران و افغانستان زندگی می‌کردند. در اواخر دوران قاجار چند بربر پخت این نان را در تهران آغاز کردند و آن را رواج دادند.
طعم و بوی ویژه این نان ناشی از استفاده از ترکیب آب و مقدار کمی جوش شیرین است که پیش از پخت بوسیله نانوا روی خمیر نان مالیده می‌شود. پخت و نگهداری اصولی بربری زمانی نمود بیشتری پیدا می‌کند که بدانیم طبق تحقیقات صورت گرفته نان بربری بیشتری ضایعات را در بین نان‌های کشور دارد.
نان بربری اگر اصولی پخت شود دارای رنگ پوسته براق و طلایی خواهد شد و سطح زیرین آن نیز به قهوه‌ای کم رنگ میل خواهد کرد. نان بربری مرغوب بوی مطبوع و مخصوص داشته و بافت داخلی آن یکنواخت است.
نان بربری که دارای ویژگیهای یاد شده باشد کم‌ترین ضایعات را خواهد داشت و در صورت نگهداری صحیح نیز میزان ضایعات آن کمتر هم خواهد شد.
در مورد مصرف و نگهداری نان بربری، استفاده تازه و گرم آن قابل تاکید است. زیرا که یکی از ویژگیهای این نان بیاتی سریع آن است که در مدت چند ساعت تازگی خود را از دست داده و به سختی جویده می‌شود.
نان بربری نیز از جمله نان های با سبوس کم است که از ارد ستاره دار تهیه می شود.
نظر شما