میدان التحریر، این‌بار به‌جای آنکه غرق در خون باشد در شادی غرق شده بود. کشوری که روزی یکی دو انقلاب را تجربه می‌کرد و مردم کارشان تحصن در میدان‌های بزرگ شده بود؛ به‌جام جهانی رسیده است. قاهره شلوغ است، اما این‌بار صدای شلیک هیچ گلوله مستقیمی شنیده نمی‌شود و فریادهای مردم از دادخواهی نیست. گروهی با شتر به‌سمت مردم یورش نبردند و تنها چیزی که بینشان موج می‌زد، عشق بود. عشق به مصر. شاید اولین‌بار بعد از مدت‌ها شاهد این بودیم که تمام مردم از تمام جناح‌های سیاسی به‌خیابان آمده‌اند و خون از دماغ کسی نمی‌آید.
جهنمی که در مصر درست شده بود، جرقه‌هایش را از زبانه‌های آتش خشم مردم تونس وام گرفته بود. تونسی‌ها به‌نسبت عاقبت‌به‌خیرترین ملت جهان عرب در بهار عربی بودند. انقلابشان به‌ثمر نشست و خشونت‌ها ادامه‌دار نبود. خیابان‌ها و میدان‌های تونس هم احتمالا بار دیگر مملو از جمعیت خواهد شد. آنها هم مانند مصری‌ها این‌بار برای اعتراض نمی‌آیند. می‌آیند جشن بگیرند. یک تساوی برابر لیبی، تونس را به جام جهانی می‌رساند. آنها بعد از دو دوره غیبت می‌توانند درروسیه بزرگ‌ترین ضیافت فوتبالی جهان را تجربه کنند.
مراکش در جریان بهار عربی ۷ کشته داد و اتفاق مهمی در سیاستش رقم نخورد. یک خودسوزی، صحنه‌ای دردناک برای مردم جهان ایجاد کرد و دولت موفق به مهار مخالفان شد. آنها هم به‌زودی به خیابان می‌آیند. نبردی سخت مقابل ساحل عاج، تعیین می‌کند که آنها مسافر روسیه خواهند بود یا نه. مراکشی‌ها آخرین‌بار در جام جهانی ۱۹۹۸ حاضر بودند و دیگر هیچ‌گاه جواز حضور در این تورنمنت را نگرفتند. حالا فقط یک تساوی می‌تواند ولوله در این کشور ایجاد کند.
عربستان سعودی اولین کشور عرب‌زبانی بود که حضورش در جام‌جهانی را تثبیت کرد. از اعتراضات این کشور به‌خاطر شرایط خاص حاکم بر ریاض چیز دقیقی نمی‌دانیم. در همان روزهای اول بهار عربی ۳۰ تا ۵۰۰نفر دستگیر شدند. آنها که این روزها حالشان در فوتبال کلا خوب است، بعد از غیبت‌های عجیبشان دوباره به جام جهانی برگشته‌اند.
غیر از ۴کشور بالا که دوتا به‌صورت مستقیم به جام جهانی رسیده‌اند و دو تا در یک قدمی روسیه هستند، یک کشور عرب دیگر هم همچنان شانس حضور در جام جهانی را دارد. سوریه، بحرانی‌ترین کشور جهان، بازی برگشت مقابل استرالیا و دیدار با نماینده کونکاکاف را پیش رو دارد تا تکلیف صعودش به جام جهانی مشخص شود. حضور سوریه در این مرحله، باعث شده برای اولین‌بار تصاویر جدیدی از مردم این کشور ببینیم. مردم کشوری که با حضور داعش گرفتار بدترین فجایع انسانی شده، فرصتی پیدا کرده‌اند تا بخندند. تا شادی کنند و در خیابان‌ها روی دیگر کشور جنگ‌زده‌شان را به دوربین‌های خبرگزاری‌های جهان مخابره کنند.
جمعیت نزدیک به ۴۰۰میلیونی جهان عرب، برای نخستین‌بار این‌همه تیم در جام جهانی دارد. این مساله شادی مردم سایر کشورهای عرب‌زبان را به‌همراه داشته است. با صعود مصر به جام جهانی مردم امارات هم خوشحال بودند. پیوند ناخودآگاهی که بین مردم هم‌زبان جهان است، باعث شده امروز شادی اغلب مردم جهان عرب از این صعودهای به‌یاد ماندنی را شاهد باشیم.
اگر آفریقایی‌های جهان عرب بتوانند به‌این روند فوق‌العاده‌شان ادامه بدهند و در جام‌جهانی بعدی هم حاضر باشند، شاید شاهد حضور تعداد بیشتری کشور عرب‌زبان در جام جهانی بعدی باشیم. حضور قطر که قطعی‌ست. عربستان سرمایه‌گذاری خوبی در فوتبال داشته و فعلا از کشورهای مقتدر آسیا چه در زمینه ملی و چه در زمینه باشگاهی به حساب می‌آید. امارات با توجه به سرمایه‌گذاری کلانش احتمالا برنامه‌هایی برای ۴سال آینده داشته باشد.
جهان عرب، اهمیت فوتبال را درک کرده و به‌خصوص کشورهای ثروتمندش حساب ویژه‌ای روی این ورزش باز کرده‌اند. این روزها فرصت داریم تا به‌جای تماشای رنج‌ها و بیچارگی‌های مردم کشورهای عرب‌زبان، با شادی‌هایشان همراه باشیم. از شاد بودنشان لذت ببریم و ببینیم فوتبال، با روحیه مردم چه‌کارها که نمی‌کند. تحولاتی که بعد از صعود به جام جهانی در ذهن مردم صوررت می‌گیرد قطعا می‌تواند سرنوشت این کشور را تحت‌الشعاع قرار بدهد.
41258
نظر شما