به طور کلی حضور در آمریکای لاتین حضور در حیاط خلوت آمریکاست. یعنی در یک استراتژی کلان ما به دنبال این هستیم که در حیاط خلوت آمریکا حضور داشته باشیم و آمریکا هم الان با حضور در افغانستان و عراق در حیاط خلوت ما حضور دارد و نقش ایفا می‌کند. این تعبیر شاید نگاه کلان ما برای حضور در کشورهای آمریکای لاتین است و با این توجیه کشورهای آمریکای لاتین نسبت به سایر کشورها برای ما دارای برتری هستند. نکته دیگر این است که ما در کشورهای آمریکای لاتین به دنبال حضور در بازارهای دست دوم آمریکا هستیم اما این کار نمی‌تواند آن اهدافی را که ما برای آنها روابط نزدیکی با آمریکای لاتین داریم، محقق کند.
قطعاً کالاهایی را که ما تاکنون در ونزوئلا پیدا کرده‌ایم در کشورهای نزدیک‌تر به خودمان می‌توانیم به راحتی تهیه کنیم و نیازی نبود که این مسافت طولانی را بپیماییم و به آمریکای لاتین برویم اما شاید یکی دیگر از دلایل حضور ما در آمریکای لاتین این بود که با حضورمان نیروهای وابسته به آمریکا را در آن منطقه در حاشیه قرار بدهیم و خودمان جای آنها را بگیریم و جا پایی برای خودمان در آن منطقه ایجاد کنیم و برای این کار ونزوئلایی‌ها امکانات را در اختیار ما قرار داده‌اند و ما هم تا حدودی موفق شدیم به این اهدافمان برسیم.
اما هر دو کشور ایران و ونزوئلا دارای تکنولوژی‌های پایین هستند و خیلی نمی‌توانیم تکنولوژی سطح بالا را تهیه کنیم اما به نظر می‌رسد با تکراری شدن رفت و آمدها میان مقامات ایران و ونزوئلا، حالت استراتژیک آن از بین رفته است و دیگر حساسیت‌های لازم برای این رفت و آمدها وجود ندارد.
هر سفر دیپلماتیکی وقتی صورت می‌گیرد، یکسری بارهای سیاسی و دیپلماتیک دارد و زمانی که این سفرها بیش از اندازه تکرار شوند آن معنا و مفهوم واقعی را دیگر نخواهد داشت.
آقای احمدی‌نژاد طی روزهای آینده سفری به برزیل خواهد داشت. کشور برزیل کشور پیشرفته‌ای در آمریکای لاتین است و دارای تکنولوژی هسته‌ای است و به لحاظ فنی و اقتصادی کشور جهان سومی محسوب نمی‌شود. رابطه ما با برزیل می‌تواند حداقل یک رابطه جدیدی در میان کشورهای آمریکای لاتین باشد و از آن حالت تکراری روابط با بولیوی و ونزوئلا مقداری خارج شویم و امیدواریم سفر رئیس‌جمهور به برزیل باب تازه‌ای را در روابط ایران و برزیل ایجاد کند.
نظر شما