چند هفته‌اي است كه صحبت بر سر بازگشت گسترده فيلم‌هاي خارجي به سينماهاي كشور است و در اين مدت هم مشخص‌شده كه اين طرح موافقان و مخالفان بسياري دارد كه البته اين موافقت و مخالفت بخشي از ماهيت هر طرح در عرصه هنر و به خصوص سينما است، اما نكته‌اي كه حائز اهميت است به شرايط نامساعد چينش اكران در فصل‌ها و تماميت‌خواهي برخي دفاتر پخش در مصادره سالن‌هاي سينما براي فيلم‌هاي خود بازمي‌گردد كه چند وقتي است معادله اكران و شرايط آن را برهم زده است و همچنان مشخص نيست كه مديريت اكران دست چه كساني است؟ و در شرايطي كه اوضاع اكران فيلم‌هاي ايراني در يك حلقه مفقوده در حال گذر است و حتي فيلم‌هايي كه بعد از يك ماه از صدور پروانه نمايش راه اكران خود را در يك شرايط نابرابر باز مي‌كنند و از طرف ديگر برخي فيلم‌ها با گذشت چند سال از پروانه نمايش، اما در اكران جايي ندارند يا در يك شكل ديگر، فيلم رفع توقيف‌شده‌اي خيلي خودجوش به اكران مي‌رسد، صحبت بر سر واگذاري همين سالن‌ها به فيلم خارجي است!
اكران فيلم خارجي در چند سال پيش از انقلاب يك بحران جدي ميان تهيه‌كنندگان داخلي وارد كرد، به طوري‌كه حتي سنديكاي تهيه‌كنندگي به دنبال راهي براي اعلام ورشكستگي سينماي ايران بود؛ همانطور كه در دهه ۶۰ مديران سينمايي به دنبال اكران برخي فيلم‌هاي خارجي به خصوص در ايام جشنواره فيلم فجر به دنبال نسخه پيچيدن براي مسير سينماگران ايراني بودند، اما امروز در دهه ۹۰ به كل شرايط تغيير پيدا كرده است، همانطور كه دستگاه قضايي طي چند هفته پيش با شكايت برخي شركت‌هايي كه با راه‌اندازي سامانه‌هايي سعي در درآمدزايي با توزيع و فروش فيلم‌هايي كه با نظر سليقه‌اي سانسور شده‌اند، جلوي فعاليت يك سايت خصوصي دانلود فيلم را در يك طرح ضربتي گرفت و همين رفتار نشان مي‌دهد كه مردم به دنبال دسترسي آزاد به خوراك فيلمي خود هستند و نمي‌توان براي مخاطب فيلم بين جوان امروز نسخه‌اي از فيلتر ارشاد پيچيد، هرچند هستند فيلم‌هايي كه مي‌توان بدون سانسور به نمايش آنها دل بست، همانطور كه پرديس كوروش و قلهك در اين ميان آثار خوبي را انتخاب مي‌كنند و مخاطبان جدي خودشان را هم دارند، اما در شرايطي كه سينماي ايران در اكران فيلم‌هاي خود مانده است و سازمان سينمايي هم در ساخت سالن انفعال كامل دارد و درگير برگزاري جشنواره‌هاي ريز و درشت خودش است، چطور مي‌توان توقع داشت كه ظرفيت سينماي ايران به اكران گسترده فيلم خارجي برسد؟! قطعاً روي صحبت بسياري از علاقه‌مندان به اكران فيلم خارجي به سينماي امريكا معطوف مي‌شود و در دوراني كه اوضاع سياسي ايران و امريكا به سبب وجود يك شخصيت به نام دونالد ترامپ در رأس امور ملتهب‌تر از هميشه است،چرا بايد ظرفيت سينماي ايران با نظر برخي افراد به سمت اكران فيلم خارجي سوق داده شود و به دنبال راهي باشيم براي تضعيف سينماي ايران!
وزير جديد ارشاد در حالي با عدم قطعيت از اكران فيلم خارجي صحبت مي‌كند كه با صراحت نمي‌تواند از اكران فيلم‌هاي سينماي امريكا صحبت كند و بايد مراقب برخي از نكاتي باشد كه از سوي حاكميت دائماً در حوزه فرهنگ به آن توصيه مي‌شود و به دنبال راهي براي تقويت سينماي ايران و اهالي آن باشد و اين ميزان مخاطبان فعلي را هم به فيلم امريكايي در سينماي جمهوري اسلامي ايران سوق ندهد. ناگفته نماند كه طرح اكران فيلم خارجي مي‌تواند در گروه دولتي «هنر و تجربه» و فعال كردن برخي سينماتك‌ها اجرا شود، اما بارها در همين سايت ۳۰نماايران به مديريت اشتباهي كه بر اين گروه دولتي است، اشارات بسياري كرده‌ايم كه به جاي پي‌ريزي يك پاتوق فرهنگي براي تمامي علاقه‌مندان سينما تبديل به جرياني شده است كه دوست دارد در برابر جريان اصلي سينماي ايران قرار گيرد، همانطور كه امسال توانستند در يك اتفاق عجيب به عنوان يك جريان مستقل در جوايز سيمرغ جشنواره فيلم فجر راه پيدا كنند! اتفاقي كه سال‌ها مي‌گذرد و آفت آن بر پيكره سينماي ايران مي‌ماند.
5858
نظر شما