شماری از اصولگرایان معتدل و میانه رو و اصلاح‌طلبان نیز همین
حرف را می‌زنند و می‌گویند ضمن شنیدن اعتراضات مردمی، دنبال کردن آن باید
از مسیرهای تعریف شده قانونی باشد تا مانع سوء‌استفاده عناصر بیگانه و
تبدیل شدن اعتراض‌ها به آشوب و اغتشاش شود. در کنار این دسته، برخی دیگر هم
اساساً به اینکه معترضان به صرف مشکلات اقتصادی به خیابان آمده‌اند،
اعتقادی ندارند. بلکه مجموع اعتراضات را ذیل برنامه‌ریزی خارجی‌ها و دشمنان
نظام تعریف می‌کنند.
در چنین فضایی وقتی سخن از نقش و برنامه امریکا،
اسرائیل، عربستان سعودی و حتی داعش برای تحریک این اعتراض‌ها گفته می‌شود،
چه بسا تالی آن،این خواهد بود که برخورد و سرکوب،یگانه راه حل مطلوب عنوان
شود. برخی با این نگاه تصور می‌کنند که برخورد با اعتراضات و سپس ترتیب
دادن تظاهرات رسمی برای محکومیت آنچه رخ داده و تکرار تمهیداتی که در گذشته
نیز سابقه داشته کفایت می‌کند.
تا وقتی این
اتفاق نظر میان جریان‌های سیاسی به وجود نیاید که ریشه این اعتراض‌ها چیست؛
در نحوه برخورد و چه باید کرد نیز نمی‌تواند اتفاق نظری به وجود بیاید.
بنابراین
گام نخست برای تقویت وحدت ملی در مواجهه با این مسأله این است که سران سه
قوه و مسئولان نظام حتی اگر لازم بود پشت درهای بسته بنشینند و به مفاهمه
درباره علل واقعی و نه ادعایی این اعتراضات بپردازند و صورت مسأله را
بدرستی تعریف کنند.
17302
نظر شما