۴ نفر
۳ بهمن ۱۳۹۶ - ۰۵:۱۰

«پارگی» مد نیست. بر اساس پژوهش هایی که بنده حدود ۱۰ سال پیش در این باره انجام دادم متوجه شدم که سال ها پیش یک جوان فقیر آمریکایی به یک مجلس جشنی دعوت می شود اما به دلیل پارگی شلوارش، خجالت می کشیده که به آن مجلس برود.

دو تا از دوستان وی در اقدامی عجیب با هدف اینکه وی را دلداری بدهند، آنها هم شلوار خود را پاره کرده و سه نفری با شلوار پاره به آن مجلس می روند و از فردای آن روز هم تصمیم می گیرند با همان شلوار پاره در محال مختلف جامعه حضور یابند. در مدت زمان کوتاهی این موضوع از ایالت کالیفورنیا به دیگر ایالت های آمریکا نیز سرایت کرد و به یک مد سراسر تبدیل شد.

اما متاسفانه جوانان کشور ما بدون دانستن فلسفه این وضعیت، این کار را می کنند و دنبال آن می روند. در گذشته مردم وقتی برای خرید لباس به بازار می رفتند با دقت لباس را نگاه می کردند تا پارگی یا ضربه خوردگی نداشته باشد اما متاسفانه امروزه جوانان ما برای خرید لباس های پاره و ضربه خورده پول خرج می کنند.

به راستی پارگی لباس چه تاثیر اجتماعی، فرهنگی و دینی بر جامعه دارد؟ این موضوع از سه بُعد تاثیر منفی دارد. بُعد اول روانی است. پارگی لباس باعث ایجاد افسردگی روحی، گرایش به لا ابالی گری، بی قیدی و بی نظمی می شود. بُعد دوم از نظر فرهنگی است، در واقع با پوشیدن لباس پاره، انسان به دنبال مدی می رود که اصلا فلسفه اش را نمی داند و فقط یه چیزی دیده و کور کورانه رفتاری را تقلید می کند. اما بُعد سوم از نظر دینی است که باید بگوییم، نشان دادن بخشی از بدن چه از سوی زن و چه مرد به فرد نامحرم از نظر شرعی حرام است و زیرا باعث تحریک جنسی و گرایش به فساد و به باتلاق کشاندن جامعه می شود.

در واقع به نظر من تقریبا همه جوانان یا افرادی که این لباس ها و شلوارهای پاره را می پوشند، بخاطر چشم و هم چشمی است، بخاطر اینکه به اصطلاح خودشان از نظر مد و برند، از دوستان، اطرافیان و دیگران عقب نمانند اما این افراد باید بدانند که حتی در کشورهای غربی، افراد با شخصیت و تحصیل کرده هم لباس های پاره نمی پوشند بلکه فقط افراد ولگرد، بیکار، علاف و لا ابالی لباس هایشان پاره است. پس چرا باید کاری را از روی ناآگاهی بکنیم؟!

کد خبر 748398

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 9
  • نظرات در صف انتشار: 1
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • مهرداد IR ۰۵:۳۷ - ۱۳۹۶/۱۱/۰۳
    0 0
    این پژوهش ها رو خیلی وقت پیش باید اطلاع رسانی می کردید، نه امروز که در جامعه جا افتاده. نوشدارو بعد مرگ سهراب چه فایده داره. مسئولین باید پاسخ گو باشند نه جوان از همه جا بی خبر.
  • بی نام A1 ۰۷:۳۳ - ۱۳۹۶/۱۱/۰۳
    0 0
    البته داستان نویسنده این مطلب چندان دقیق نیست. من شلوار جین خیلی دوست دارم. در دهه 1950 پوشیدن جین در واقع نشان از اعتراض اجتماعی به نظام سرمایه داری و اعلام همبستگی با طبقه کارگر اجتماع بود زیرا این لباس به دلیل استحکام آن لباس معدنچیان و کارگران بود. جوانان جین هایشان رو دوست داشتند و برای مدت طولانی آنها را بر تن می کردند . جین انتخاب اول انها برای ماجراجویی و تفریح بود . برای جوانان آن دوره ساییدگی رنگ و پارگی های روی زانو که نشان از ماجراجویی داشت دلیل کافی برای دور انداختن و خرید شلوارهای نو نبود و پوشیدن شلوارهای جینی که بر اثر استفاده زیاد و کهنگی پاره بودند تبدیل به انتخاب اگاهانه وسبک لباس پوشیدن جوانان شد. امروز برخی مدلهای پاره زننده است اما برخی مدلها به نظرم زیباست
  • رضا IR ۰۷:۴۱ - ۱۳۹۶/۱۱/۰۳
    2 0
    خلق را تقلیدشان بر باد داد ای دوصد لع