آموزش ارتباط و گفت‌وگو با «دیگری» و «ما»

گفت وگو درباره جامعه ایران و تحلیل شرایط پیچیده اجتماعی امروز، به درک درستی از انسان معاصر و فرهنگ نیازمند است. زندگی اجتماعی در ایران پیچیده و پیچیده تر می شود و ما باید این روابط پیچیده را در خلال یک تفکر انسان شناختی مورد بررسی قرار بدهیم.

انسان شناسی از این اصل پایه ای حرکت می کند که نوع بشر دارای یگانگی است. نخستین موضوع های اجنماعی که مورد مطالعه مردم شناسان قرار گرفتند، جوامعی بودند که به زبان خاص تطورگریان، جوامع «باستانی» یا ابتدایی نامیده می شدند. انسان شناسی از آنجا که به پژوهش درباره جوامع و فرهنگ های گوناکون می پردازد، این رسالت را برای خود قائل است که به دیگری بیاندیشند.

چند مفهوم پایه ای در انسان شناسی مهم است که باید مورد توجه ما قرار بگیرد. تمایز میان « دیگری» و «من»، میان «آن ها» و « ما» تنها باید با هدف شناخت علمی یا پژوهشی انجام بگیرد و نه برای انکه باور به نمونه های آرمانی و زوج هایی متقابل همچون « ابتدایی/ متمدن، جوامع سنتی / جوامع عقلانی، اجتماع / جامعه » را تشدید کند.

امروز مساله دیگری باید برای ذهن شهروندان این شهر مورد بازنگری و آموزش قرار بگیرد. «دیگری» یک مفهوم انسان شناختی است که باید توانایی های مربوط به ارتباط با «دیگری» و «ما» به شهروندان آموزش داده شود. عدم درک درست دیگری و ما جامعه را به سمت استبداد و روابط نامعقول و ارتباطات سخت می کشاند. بیایید به این مفهوم ارزشمند یعنی «دیگری» و «ما» ارج نهمیم و به آموزش ارتباط و گفت وگو با این مفاهیم بیاندیشیم.