به گزارش خبرآنلاین، هر چند در سالهای گذشته اصلاحات ساختاری متعددی صورت گرفته ،اما هنوز بسیاری از مشکلات به قوت خود باقی است.
اگرچه بهبود وضعیت معیشتی، افزایش توان اشتغالزایی و همچنین اصلاح نظام بانکی و ساماندهی بازار ارز میتواند از مهمترین برنامهها باشد. با این حال اولویتهای دیگر هم ممکن است در میان آنچه اقتصاددانان بر آن تاکید دارند، وجود داشته باشد. بر این اساس، این سوال مطرح است که مهمترین اولویت اقتصادی سالجاری چیست؟ یکی از کاربران خبرآنلاین در این خصوص نوشت: «اقتصاد ایران تابع محض سیاست و بهخصوص سیاست خارجی کشور است و صحبت کردن مجزا از اقتصاد اشتباه است. باید دید کشتی طوفانزده سیاست کشور چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد با طوفانهای در پیش.»
کاربر دیگری متذکر شد: «اینکه اختلاس کمتر شود.»
یکی دیگر از کاربران خبرآنلاین تصریح کرد: «با اینکه میدونم روز به روز بدتر خواهد شد و هیچ چیز تغییر نخواهد کرد، اما اولویت به ترتیب رساندن حقوق قشر زیر خط فقر به حداقل 3 میلیون تومان در ماه، کاهش نرخ دلار تا 3500 تومان، افزایش حقوق کارگر تا حداقل 3 میلیون تومان، افزایش یارانه پنج دهک اول تا 100 هزار تومان، ایجاد حداقل 3 میلیون شغل واقعی و...»
«حمید» نیز نوشت: «یک قدم فایده نداره؛ باید چند قدم برداشت برای اقتصاد. اول، باید استاندارد جدید تعریف کرد که اعتبار داشته باشه و روی هر کالای بیکیفیتی نخوره مثل مهر استاندارد قبلی. دوم، باید از گرفتن مالیات از دستگاها و ماشینآلات جدید پرهیز کرد تا بازده کارخانهها و کارگاهها بره بالا، چون هزینه تولید تو ایران بالاست و همچنین گرفتن مالیات از تولیدکننده. سوم، باید از صادرکننده حمایت بشه و مالیات ارزش افزوده ازش گرفته نشه و بانکها بهشون وام بدهند با شرایط آسان. پنجم، از ورود کالاهایی که مشابه تولید داخل دارند، جلوگیری بشه؛ بهخصوص چینیها. ششم، مردم باید کالای ایرانی بخرند، چون عمده خریدارای دلار واردکنندهها هستند که باعث کمبود دلار میشه و در نهایت افزایش قیمت. هفتم، رانت باید برداشته بشه.»
«حسنعلی» نیز عنوان کرد: «مهمترین اولویت اقتصاد 97 فقط اشتغال است.»
کاربر دیگری متذکر شد: «عقد قراردادهای تولید خودروهای باکیفیت در ایران با خودروسازهای مطرح اروپایی که هم اشتغال توش هست، هم حفظ محیطزیست و هم جلوگیری از هدررفت سرمایه در کشور برای تولید سوخت بنزین.»
یکی دیگر از کاربران نوشت: «به نظر من مهم ترین مشکل اقتصاد ایران، بزرگ بودن دولت، عدم هماهنگی ارکان حکومت در مسایل اقتصادی و سیاسی و عدم انضباط در سیاستهای پولی و مالی و وجود فساد سیستمی در ارکان حکومت است. سیاسی بودن اقتصاد باعث میشود که دولتمردان نتوانند تصمیمهای بزرگ بگیرند مثل حذف یارانهها، برخورد با عوامل قاچاق و پولشویی و... منابع اقتصادی به خاطر توجه بیش از حد به منافع کوتاهمدت اقتصادی و راضی کردن مردم در کوتاهمدت هدر میرود مثل تخصیص سهام عدالت که نه مردم را ثروتمند میکند و نه خصوصیسازی واقعی صورت گرفته و دادن وامهای زودبازده در زمان وفور دلارهای نفتی بدون توجه به وثایق و ضمانت کافی و بدون در نظر گرفتن زنجیرههای تولید و صادرات.»
35225
نظر شما