به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سیف اله صمدیان عکاس و مستندساز پس از تماشای فیلم «۳رخ» جعفر پناهی در هفتادویکمین جشنواره فیلم کن، یادداشتی درباره این کارگردان و تازه‌ترین اثرش با عنوان «تولدی دیگر برای صاحب صندلی‌های خالی» نوشت.
متن یادداشت صمدیان به این شرح است: محال بود فکر کنم جوان کم رو و کم صحبتی که در سال 1995 داخل هواپیمایی که هردوی ما را برای اولین بار به جشنواره کن می برد، همانی باشد که پس از گذشت 23 سال، فیلمش و صندلی خالی اش، از مهمترین اتفاقات کن 2018 شده است.
جعفر پناهی، پدیده و میوه غریبی است که حاصل در هم آمیختگی هنر و پشتکاری رشک‌انگیز با سیاست زدگی سرزمین غریب‌تری چون ایران است.
همه ما، داستان آن حکم عجیب و باورنکردنی عدم فعالیت بیست ساله برای پناهی کارگردان و پافشاری غیر مسئولانه و حتی در مواردی ضد فرهنگی داخلی را می‌دانیم و از آنسو، حرکت‌های حمایت گرانه آزاد اندیشان فرهنگیان و هنری جهان را که البته در مقایسه با شیطنت‌ها و حرکات سیاست بازی شبه فرهنگی اکثر رسانه های آنسوی مرز قابل قیاس نیست.
آنچه پیش رو داریم واقعیت غیر قابل انکار سماجت تلخ و شیرین پناهی برای پرطراوت نگه داشتن نیرو و انرژی درونی غریبی است که می‌توانست در همان ماه‌ها و سال‌های اول تعلیق فرو بریزد.
من همیشه از جنس و موضوع فیلم‌های اخیر پناهی، با توجه به استعداد و قدرت واقعی فیلمسازی او که گویی در بازخوردِ لاجرم با موج سیاست زده نامطلوب داخل و جو شبه فرهنگی سیاسی رسانه در خارج از کشور ساخته می‌شدند، راضی و خوشحال نبودم. ... و اما با دیدن فیلم «۳ رخ» رخ از رخ ام شکفت و شمع تولد دوباره جعفر پناهی را بدون حضور فیزیکی او روشن کردم.
فیلم «۳ رخ» همان طراوت، سادگی و عمق انسانی و حتی تکنیکی قوی‌تر سینمایی را دارد که در فیلم «بادکنک سفید» او دیده بودیم فیلمی که در همان سال 1995 و در اولین حضو پناهی در جشنواره کن جایزه دوربین طلایی را برایش به ارمغان آورد.
بازی خارق العاده و ماندگار بهناز جعفری، فیلمبرداری پخته امین جعفری و تدوین درست مستانه مهاجر از دیگر ویژگی های بارز فیلم «۳رخ» است، فیلمی که پناهی را به نفس و نَفَس سینما نزدیک تر کرده است.
58243
نظر شما