سعید اکبری؛ اگر این روزها با پندار توفیقی درباره قرارداد بازیکنان استقلال حرف بزنید، فقط یک چیز دستگیرتان می‌شود؛ اینکه بازیکنان احتمالا برده باشگاه هستند و هر زمان استقلال بخواهد می‌تواند از آنها غرامت بگیرد، فسخ کند، پول‌شان را ندهد و از اینطور چیزها. مثلا سر ماجرای قرارداد مجتبی جباری، توفیقی مدام یک جمله را تکرار می‌کرد: «قرارداد او را طوری بسته‌ایم که هر زمان بخواهیم فسخش می‌کنیم و باشگاه یک ریال ضرر نمی‌کند.» توفیقی آن روزها تاکید داشت این جمله رسانه‌ای نشود و فقط محض اطلاع خودمان است. حالا هم تنها به این دلیل عین جمله او را منتشر می‌کنیم که جباری درخواست غرامت 640 میلیون تومانی از استقلال کرده است. تازه این بازیکن بالای یک میلیارد غرامت می‌خواست ولی کمیته تعیین وضعیت به استقلال لطف کرد و رقم را تا این حد پائین آورد. واقعا سوال اینجاست؛ آقای توفیقی این چه قراردادی بود که حالا باشگاه باید به خاطر آن اینقدر ضرر بدهد؟ چرا روزی که قرارداد جباری آن هم دو ساله بسته شد، چیزهای دیگری می‌گفتید و حالا در عمل، اتفاق دیگری افتاده است؟
این تنها مورد عجیب در باشگاه استقلال نیست و نخواهد بود. ظاهرا سیدرضا افتخاری مدیرعامل و پندار توفیقی معاون باشگاه تنها از قرارداد بستن، عکس گرفتن را خوب بلد هستند. نمونه مامه تیام که یک مورد عجیب در دنیای فوتبال است. این بازیکن در قرارداد فعلی‌اش بندهای عجیبی دارد که اگر آنها را متوجه شوید، مخ‌تان سوت می‌کشد. دم دستی‌ترین شرط قرارداد تیام این بوده که اگر شفر از استقلال برود، قراردادش یکطرفه فسخ می‌شود، بدون اینکه حتی یک ریال به باشگاه بدهد! پرداخت 200 هزار دلار در صورت داشتن پیشنهاد خوب خارجی و فسخ قرارداد هم از جمله بندهای دیگری است که استقلال را با مشکل روبرو کرده است. مامه در شرایطی به استقلال آمد که 7،8 ماه بازی نکرده بود و باشگاه باید از این موضوع استفاده می‌کرد تا قراردادی سفت و سخت ببندد. ولی از آنجا که در قراردادهای باشگاه بازیکن سالاری غوغا می‌کند پس عجیب نیست مقابل این بازیکن هم تن به چنین خواسته‌هایی داده‌اند. حالا تیام شرط و شروط جدیدی هم دارد. قرارداد قبلی با وجود همه آپشن‌ها او را راضی نکرده و این روزها به استقلالی‌ها پیغام داده باید قرارداد جدیدی امضا کنند و مدت زمانش هم 6 ماهه باشد! برای این 6 ماه هم به اندازه یک فصل یعنی نزدیک به 800 هزار دلار پول می‌خواهد. استقلالی‌ها طوری با این بازیکن رفتار کرده‌اند که او هم فهمیده در ایران چه خبر است و چطور می‌تواند باشگاهها را بازی دهد. بد نیست بدانید همین چند روز قبل پاسپورت تیام در اختیار باشگاه الکویت بود. این باشگاه 35 هزار دلار به مامه داد تا به عنوان پیش پرداخت برای پول رضایتنامه‌اش به استقلال بدهد. پول را یک فرد ایرانی-بلژیکی بالا کشید و در رفت. آنوقت باشگاه استقلال برای آنکه پاسپورت تیام را آزاد کند، 35 هزار دلار در کویت برای او حواله کرد! تصور کنید کار تیام گیر بود، پاسپورت نداشت و اگر استقلال نبود، باید حالا حالاها در کویت می‌ماند ولی حتی باشگاه از این مسئله هم به نفع خود استفاده نکرد چون در این باشگاه رسم به امتیاز دادن است نه امتیاز گرفتن.
مورد دیگر در استقلال باج دادن به جوان‌هایی است که اصلا همه چیز خود را مدیون این باشگاه هستند. استقلال در تمدید قرارداد بازیکنانی که سن و سال بالایی دارند، تبحر دارد ولی در عوض، قرارداد بازیکنان جوان را بلند مدت تمدید نمی‌کند! همین حالا نورافکن بازیکن آزاد است. اگر فیفا لطف نمی‌کرد و قانون «حق رشد» را برای بازیکنان زیر 23 سال تصویب نمی‌کرد، امید بدون هیچ دغدغه و بدون اینکه یک ریال به استقلال بپردازد می‌توانست جدا شود. درباره قرارداد فرشید اسماعیلی هم عملکرد استقلال واقعا بی‌نظیر است. آنها بند 200 هزار دلار برای فسخ را در قرارداد او هم گنجانده‌اند تا کلکسیون افتخارات خود را در این زمینه کامل کنند. بی‌شک اگر بازیکنی به دنبال بستن یک قرارداد راحت و بی‌دردسر است، باید به باشگاه استقلال برود. هزینه‌اش هم فقط یک عکس یادگاری کنار مسئولان باشگاه است!
سال گذشته همزمان با جذب تیام، باشگاه بازیکنی به اسم بویان جذب کرد که توفیقی درباره‌اش به خبرنگار ما گفته بود: «شوت می‌زنه تور دروازه پاره میشه!» انصافا بویان خوب شوت می‌زد ولی مسئله اینجاست که شوت‌هایش فقط تور دروازه را پار نکرد و سرمایه استقلال را به تاراج برد. او قراردادی نزدیک به 800 میلیون با این باشگاه بست بدون اینکه کوچکترین اثری در تیم داشته باشد. حالا مشکل اینجاست که یک فصل دیگر هم قرارداد دارد و باشگاه برای اینکه ردش کند باید به او غرامت بپردازد. نه به قرارداد تیام و نه به قرارداد بویان!
اما در کل این قراردادها ایرادی ندارد؛ مهم این بود که عکس‌های یادگاری گرفته شد و روی جلد روزنامه‌ها رفت.
252 43
نظر شما