پاسخ گمانه‌های بالا هرچه هست اما آنچه بیش از همه برجسته می‌نماید، این درک روشن از مواضع کیم‌جونگ‌اون است که مزایای بالقوه هرگونه تدابیر امنیتی از جمله سیستم‌های موشکی در مقایسه با مزایای ناشی از کاهش دیگر آسیب‌پذیری‌ها باید سنجیده شود. از همین‌رو یکباره شاهد افول غیرمنتظره دغدغه‌های آرمان‌گرایانه امنیتی در کشوری هستیم که تصور می‌کرد قادر به ایجاد امنیت تمام عیار برای خود در شرایط کنونی جامعه جهانی است. به‌نظر می‌رسد رهبران کره شمالی پذیرفته‌اند که امنیت کشورشان نمی‌تواند بی‌ارتباط با محیط بیرونی آنان باشد.
"کیم‌جونگ اون" با نگاه به اطراف خود؛متحدان، شریکان موردی و دشمنانش، تعریف تازه‌ای از تهدیدها، آسیب‌ها و نیز منافع خود ارائه کرد. او وارد گفت‌وگو با دشمن مستقیم خود شد. هدف او از این گفت‌وگو حتی بر موقعیت متحدان او از جمله چین و روسیه تأثیر می‌گذارد. توافق امنیتی کره شمالی و امریکا، پکن را از امکان کسب رهبری منطقه‌ای دور می‌کند و با ایجاد آرامش در منطقه، ناسیونالیسم و احساسات ضد امریکایی در شرق آسیا کاهش می‌یابد. همین مهم نه تنها موقعیت محدود کننده‌ای برای روسیه ایجاد می‌کند، بلکه از انگیزه‌های ژاپن نیز در برابر کاهش خطرات رقیب سنتی خود؛ یعنی چین می‌کاهد. به‌همین ترتیب دیگر رقابت‌های ریشه‌دار میان قدرت‌های منطقه‌ای را به نفع اهداف راهبردی امریکا زیر کنترل در‌می‌آورد. از این رو شاید کیم جونگ اون خواسته است موازنه امنیت منطقه‌ای را در انتقام از متحدان سست اراده خود برهم زند.
اگرچه در عالم سیاست، هیچ دوستی و دشمنی پایدار نیست، بلکه این منافع هریک از بازیگران صحنه بین‌الملل است که به روابط مفهوم می‌بخشد، ولی دیدار "دونالد ترامپ" با رهبر کره شمالی از این منظر تاریخی و ویژه است که سرعت تغییر در رویکرد پیونگ یانگ فاقد ارائه هرگونه استدلال روشن حتی برای مردم این کشور است. او در دیدار با ترامپ گفته است: «برای چنین دیداری راه طولانی طی شده است... اقدام‌ها و تعصبات قدیمی علیه ما (کره‌شمالی و آمریکا) کار کرده‌اند. اما ما از پس همه آنها برآمدیم و حالا اینجا هستیم... تصمیم گرفته‌ایم گذشته‌ها را پشت سر بگذاریم...»
در این میان آنچه کمترین اهمیت را دارد، مردم کره شمالی هستند که بیشترین آسیب و سختی را در همه دهه‌های سپری شده متحمل شدند و ناگاه با این رخداد شگرف روبرو‌یندکه دشمن دیروز، تبدیل به دوست شده است. کیم‌جونگ اون از گذشته خود و اجدادش فاصله گرفته است؛ اگرچه هزینه آن برای مردم کره شمالی به قیمت روزگار سپری شده باشد.
شاید "کیم‌جونگ اون" چنین نتیجه گرفته است که با افول قدرت ایدئولوژی و شدت‌گیری ملی‌گرایی در فضای عمومی جامعه جهانی و به‌ویژه منطقه شرق آسیا، از انقلابی‌گری مدت‌دار دست کشیده و بکوشد از کره‌شمالی کشوری قدرتمند بسازد. شاید او بر این تصور است که اگر همانند ژاپن و کره‌جنوبی امنیت خود را با آمریکا پیوند زند، مطمئن‌تر از گذشته می‌تواند نظام سیاسی منحصربه‌فرد خود را مصون از بلایای ناشی از تهدیدها و آسیب‌ها کند.
کد خبر 783252
نظر شما