۰ نفر
۱۶ مرداد ۱۳۸۹ - ۱۴:۲۷

چند سالی است که روز خبرنگار همزمان با سالگرد شهادت محمود صارمی (خبرنگار ایرنا که در مزار شریف به دست طالبان به شهادت رسید) گرامی داشته می شود که مثل بسیاری دیگر از مناسبت ها اسیرتشریفات است .

چند جلسه بزرگداشت ، ارسال لوح سپاس به رسانه ها و شبیه دانستن کار آنها به انبیا و تعارفاتی از این دست ، بهانه ای برای دادن هدیه و... اما در یک پیمان نانوشته طرفینی ، کسی در این روز بزرگداشت با طرح مسائل بنیادی ، کام خود و دیگران را تلخ نمی کند . نه در این روز و نه در روزهای دیگر ، پرسشهایی مطرح نمی شود که اگر در فرایندی آسیب شناسانه به پاسخ و عمل ناشی از آن برسیم شاهد تحول در فضای رسانه ای کشور باشیم . همچنان به حفظ این وضع نامطلوب و شکننده شادمانیم اما در عین حال در جنگ نرم با دشمن نیز هستیم ؛ جنگی که افسران و سربازان اصلی آن رسانه هایند .

1- قشر خبرنگار و البته کلیت رسانه ای ها ، قشر مظلومی اند . با دستمزدی پائین باید به دنبال کسب و انعکاس خبر و پیگیری مطالبات مردم باشند . این را البته افتخار می دانند و بابت انجام چنین وظیفه سترگی برکسی منت نمی گذارند اما مساله اینجاست که ابزار لازم برای ایفای این نقش را در اختیار ندارند . انقباض اطلاع رسانی و علاقه مدیران و کارگزاران رسانه ای آنها به اطلاع رسانی باب میل ، خبرنگاران را عملا عناصری منفعل می خواهد . ای کاش مشکل به همین جا ختم می شد و مظلومیت بزرگتر پدید نمی آمد : سرانجام ، سر این همکاران است که قربانی شکستن کاسه - کوزه ها می شود !

اگر رسانه های زنده ای می خواهیم که از کارکردهای صرفا تفننی یا اطلاع رسانی فاصله بگیرند و کار ویژه نظارت را نیز به دامنه کار خود بیفزایند باید این نگاه تشریفاتی سالی یک بار تکریم شدن رنگ ببازد ؛ این سکه دادن ها -که در اخلاق حرفه ای رسانه های معتبر دنیا می تواند به یک غائله بیانجامد ! - جمع شود ؛ خطوط قرمز تابع ذوق یک مسئول نباشد ؛ شکایت های تهدید آمیز علیه مطبوعات ، بویژه شکایت هایی که به تبرئه مطبوعات می انجامد مضحکه شود تا بتدریج فرهنگ پذیرش مطبوعات منتقد رواج گیرد ؛ پرهیب نادرستی که از دستگاه های نظارتی ساخته شده با عملکرد توام با سعه صدر خود آنان ترمیم شود ، دولت از زاویه دفاع از خبرنگاران درصدد اجرای ماده 46 قانون مطبوعات ( ضرورت بیمه خبرنگاران ) برآید ؛ همه دستگاه ها حقوق رسانه ها بویژه ماده 4 قانون مطبوعات (ممنوعیت سانسور یا اعمال فشار بر مطبوعات برای درج مطلب) را پاس دارند و با خاطی برخورد جدی صورت پذیرد . این منتهای خواست این قشر مظلوم است .

2- به گمانم نرخ ورود و خروج نیروی انسانی در حرفه خبرنگاری از بالاترین ها باشد که البته نشانگر یک آسیب است . صرف نظر از عده ای که به رغم جذابیت های اولیه این کار ، جذب آن می شوند و پس از مدتی در می یابند که حوصله ،علاقه یا توان لازم را ندارند و لذا بیرون می روند (مثل هرحرفه دیگری ) اما در کنار این ، بسیاری از خبرنگاران نیز به جای ماندن در شغل خود ، امنیت پایدار و کار کم مسئولیت یا کم هزینه و پرفایده را در مشاغلی دیگر جستجو می کنند و به عبارت بهتر ، خبرنگاری را نردبان ترقی یا دستمایه ارتباط با مدیران ارشد می پندارند . اگرچه چنین نگرشی در حرفه روزنامه نگاری مذموم است ولی باید به آنان حق داد زیرا مصایب روزنامه نگاری را بسیار بیشتر از منافع یا لذت های آن می یابند . علاوه بر این گروه ، عده ای نیز در طی ده سال گذشته جذب رسانه های فارسی زبانی شده اند که از سوی دولتهای مخالف کشورمان راه اندازی شده است . صرف نظر از اهمال دولت وقت و صرف نظر از این که متاسفانه این گروه از خبرنگاران به امید فعالیت بین المللی ،عملا پیاده نظام جنگ نرم شده اند و صرف نظر از برنامه ریزی هدفمند دشمنان ، اما علت اصلی یا حداقل ، زمینه اصلی را باید در جای دیگر جستجو کرد : هر انتقاد و بلکه تختطئه ، هر اشتباه کوچک ولو با لجبازی نباید دستمایه برخورد حذفی شود .

اگر فرهنگ مدیریتی کشور به سمت استقبال از رسانه های منتقد حرکت کند و سعه صدر را قرین خود سازد بسیاری از روزنامه نگاران که عطای خبرنگاری رابه لقایش می بخشند به رونق این صنف همت می گمارند . رسانه ، میزان الحراره است و اگر کار رسانه ، رونق گیرد و شاداب باشد نشان از سرزندگی و سلامت کشور دارد .

3- خبرنگاران ( و درگستره وسیعتر: روزنامه نگاران) به آموزش و ممارست بیشتری نیازمندند . چه نسبتی از آنان به یک زبان بیگانه تسلط دارند ؟ چه نسبتی از آنان در حوزه خبری خود بسان یک کارشناس زبده اند ؟ چه نسبتی از آنان اخلاق حرفه ای را رعایت می کنند و اساسا از آن مطلعند ؟ چه نسبتی از آنان به تقدم منافع ملی و امنیت ملی بر کار حرفه ای و مثال های زنده ای از رسانه های غربی در این خصوص واقفند ؟

اگرچه هر فرد وظیفه غنی سازی فکر و مهارت خود را دارد و خبرنگاران با انگیزه ، همواره به این مشغولند اما عمق بخشی به جامعه روزنامه نگاری کشور اولا به عهده موسسات مطبوعاتی و ثانیا به عهده دولت است تا با رایگان کردن هزینه های چنین آموزشهایی به ارتقای فضای رسانه ای کشور یاری رساند . 

کد خبر 82224

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 14 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 4
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بدون نام IR ۰۸:۳۱ - ۱۳۸۹/۰۵/۱۷
    0 0
    قلم شكسته هم آگاهي بخش است روز خبرنگار گرامي!
  • بدون نام IR ۰۹:۰۹ - ۱۳۸۹/۰۵/۱۷
    0 0
    قلم شكسته هم آگاهي بخش است روز خبرنگار گرامي!
  • بدون نام GB ۱۰:۰۳ - ۱۳۸۹/۰۵/۱۷
    0 0
    عالی بود ولی با رایگان کردن آموزش خبرنگاری مخالفم.
  • بدون نام IR ۱۰:۱۳ - ۱۳۸۹/۰۵/۱۷
    0 0
    روزتون مبارک !