قدم اول گروه «ترنج»

مریم آهنگری: دیروز دومین روز از بیست و چهارمین دوره جشنواره موسیقی فجر در بخش رقابتی با اجرای گروه «ترنج» به سرپرستی مریم نیک‌بین همراه بود. اعضای این گروه را معمولاً بانوان تشکیل می‌دهند اما در اجرای جشنواره به شکل مختلط، همراه با آقایان به اجرای آثار فولکلور پرداختند.

با توجه به این‌که جشنواره امکان اجرای آثار صرفاً فولکلور را امکان‌پذیر نمی‌دانست، این گروه همراه با اجرای آثار فولکلور، چند اثر سنتی را نیز اجرا کرد. در ابتدای برنامه پیش‌درآمد آواز اصفهان، اثر منوچهر لشگری اجرا شد که چندان به ملودی‌های محلی شباهتی نداشت.  تصنیف «سمن بویان»، اثر محمود کریمی که به صورت دوصدایی اجرا شد که در شیوه تنظیم، متفاوت از آثار اجرای قبل بود.

تصنیف بعد، «عقرب زلف کجت»، اثر معروف شیدا اجرا شد. نکته قابل ذکر این‌که در برخی اجراها و بازسازی‌ها بالابردن تمپو اجرا بیش از حد تمپوی متعادل اثر اصلی به نظر می‌رسید.

تصنیف «ای هوای دیدنت» که بر اساس تِم شیرازی - لُری «هلا هلاکم...» نیز از این خصیصه بهره‌مند بود.

این نوع اجرا تا حدی بدیع است. البته باید گفت در اجراهای  حاضر، هیچ تغییری نسبت به اجرای معمولی آن‌ها صورت نگرفت. تمام آثار به صورت یونیوسین و یک‌خطی اجرا شد.

پس از آن تصنیف،‌ همراه با آواز کردی به تصنیف کردی «سوز له» پیوند خورد که در نوع خود قابل توجه بود. اساساً یکی از ویژگی‌های این اجرا برداشت‌های جدید از آهنگ‌های قدیم و فولکلور محسوب می‌شد.

به رغم رپرتوار بسیار متنوع، گروه بسیار خوب توانست با بافت و سیاق آهنگ‌ها خود را هماهنگ کند. اما بهتر بود گروه با تنظیمی مناسب‌تر آثار خود را ارائه دهد.

تصنیف آخر، تصنیف «ای وطن» نام  داشت که بر روی ملودی کردی توسط محمود کریمی ساخته شده بود که ضربه‌های بی‌جای سازهای کوبه‌ای مانع از اجرای تمیز و صدادهی خوب گروه می‌شد. یکی از نقدهای جدی، ورود دو ساز کوبه‌ای مانند دف و تنبک با یکدیگر در گروه بود، ضمن این‌که برخی اعضا با یکدیگر چندان هم‌ساز نبودند.

البته این گام نخستین گروه ترنج در جشنواره فجر محسوب می‌شود. حتماً در سال‌های بعد با ارمغان‌های بهتری از گروه ترنج روبه‌رو خواهیم بود.