هنگام مذاکرات،بعضی در داخل علیه سیاست خارجی نظام مقاله می‌نوشتند

اما ظریف جز آن چندجمله که مخالفانش با دادن آدرس غلط، خود را در به انگ دفاع از پولشویی متصف کردند سخنان مهم و خواندنی دیگری هم داشت که بخشی از آن را می خوانید:

 یک قصه ای ساختند که ظریف با دموکرات ها بسته و با جمهوریخواهان کار نمی کند، برای اینکه امیدوار است که در انتخابات میان دوره ای دموکرات ها ببرند، بعد گفتند تبریک می گوییم و تسلیت می گوییم، بردند و باختند و از این دست حرف ها. من بارها در مصاحبه های خارجی و در صحبت های داخلی اعلام کرده ام که انتخابات آمریکا مخصوصا انتخابات کنگره تاثیر چندانی بر سیاست خارجی آمریکا درباره ما نخواهد  داشت .

 در مورد سیاست های منطقه ای آمریکا. آقای ترامپ سیاست کوته نظرانه ای در مورد منطقه دارد، اما اشتباهات آمریکا در مورد منطقه ما مختص آقای ترامپ نیست، دولت آقای اوباما هم این اشتباهات را داشت، دولت آقای اوباما هم از حمله عربستان به یمن حمایت و  در سوریه دخالت کرد، یعنی این سیاست های غلط منحصر به یک حزب نیست، هر دو حزب،در سیاست های غلط مشارکت دارند.

به من گفتند اگر شورای امنیت، سپاه را تحریم کند چه؟ گفتم یک در هزار، امکان ندارد شورای امنیت سپاه را تحریم کند، اما اگر یک روزی شورای امنیت، سپاه ما را تحریم کند خب اصلا شرایط عوض می شود؛ و ما با شرایط دیگری روبرو خواهیم بود و در آن صورت، اف‌ای‌تی‌اف (FATF) کمترین مشکل ما خواهد بود به خاطر اینکه مشکلات مهمتر از آن داریم. لذا ایجاد نگرانی ساده است. من البته اعتقاد دارم بسیاری از این نگرانی ها، نگرانی های صادقانه است. یعنی دوستان ما نگرانی صادقانه دارند. اما فکر می کنم پشت برخی از این فضاسازی ها هم منافع اقتصادی وجود دارد. بالاخره پولشویی در کشور ما یک واقعیت است. در پولشویی خیلی ها منفعت دارند. من نمی خواهم این پولشویی را به هیچ جایی نسبت بدهم. ولی  خب آنجا که هزاران میلیارد پولشویی انجام می دهند، حتما آنقدر توان مالی دارند که دهها میلیارد یا صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی در کشور کنند.کسانی که یک قلم معامله شان ممکن است 30 هزار میلیارد باشد، یک فضایی درست کردند؛ کسانی که کل بودجه وزارت خارجه را هزینه یک قلم تبلیغات شان می توانند بکنند یا یک قلم فضاسازی. باز هم تاکید می کنم من هیچ دستگاهی را متهم نمی کنم من فکر می کنم افرادی که در این قضیه منافع دارند پشت القاء این تصورات هستند.

اینکه دوستان ما می گویند سال گذشته، آمریکا، سپاه را در فهرست تروریستی خودش قرار داد و امکان دارد پس فردا برود در فهرست شورای امنیت با چه منطقی این حرف را می زنند؟ با چه منطقی این نگرانی را ایجاد می کنند. معلوم است که دنبال حل یک مشکل نیستند دنبال ایجاد نگرانی هستند. خب نتیجه این رویکرد چه می شود؟ می شود اینکه ما از ترس اینکه اگر یک روزی سی‌اف‌تی و اف‌ای‌تی‌اف به ما بگویند مثلا فلان کار را بکنید قبل از آن و از هم اکنون، نه تنها آن سازمان، بلکه کل کشور را در معرض تحریم قرار دهیم؛ یعنی خودکشی از ترس مرگ.

ببینید چقدر خلاف واقع در کشور گفته می شود؛ به هر یک بخواهید جواب بدهید، 500 تای دیگر هنوز وجود دارد، چون یک اصطلاح هست که می گویند دروغ مالیات ندارد. هر چقدر تبلیغات دروغ بخواهند بکنند، هیچ مالیاتی ندارد، مصداق اینست که بیایید اتهامی را به یک فرد محترم بزنید، این مسئله به رسانه ها می رود؛ حالا این فرد محترم چقدر خودش را بکشد تا بتواند این اتهام را پاک کند.

من اعتقاد دارم در سیاست خارجی نباید انسان عصبانی شود. زمانی که شما عصبانی می شوید، در واقع می بازید. در ملاقات های خارجی که صدای من بالا می رود، آن موارد کاملا انشاء الله کنترل شده است. اما داخل این طور نیست، چون از خارجی توقع همدلی نداریم؛ از داخلی توقع همدلی داریم. واقعا به «... أَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم ۖ» اعتقاد دارم. ما اگر واقعا به این اعتقاد داشته باشیم توقع داریم که یک فرد داخلی با صفت همدلی و رحمت با برادر خودش برخورد کند. وقتی این را نمی بیند، آدم آزرده می شود و برخی وقت ها عصبانی می شود.

در همه کشورها در حوزه سیاست خارجی یک حدودی را رعایت می کنند. یعنی قبول می کنند که حوزه سیاست خارجی یک حوزه منافع ملی است و در این زمینه مقداری با احتیاط عمل می کنند، اینقدر این مهم، مفروض گرفته می‌شود که حتی آقای ترامپ به آقای کری تهمت می زند که چرا تو با ظریف ملاقات کردی، یعنی در این حد معتقدند که سیاست خارجی باید یکپارچه و یک دست باشد و خب این حرف را در همه جا تکرار می کنند. در کشور ما متاسفانه، اینگونه نبوده است.

زمانی که من و همکارانم مذاکره می کردیم باید دو طرف را نگاه می کردیم یکی طرفی که روبروی ما نشسته بود و با آنها مذاکره می کردیم، یکی به مقالاتی که علیه ما در داخل نوشته می شد. خب برخی از مقالات ادعا می شد که نشان دهنده تنوع تفکرات در کشور است و من از آن استقبال می کنم و معتقد هم هستم که تنوع تفکر در کشور ما از دستاوردهای انقلاب است و از نقاط قوت ما است. اما گاهی اوقات می دیدیم که برخی اظهارنظرها برای زدن وزارت خارجه و سیاست خارجی نظام است. یعنی دست ما را به جای اینکه در مقابل طرف مقابل قوی بکند، در مقابل او ضعیف می کند. مثلاً فرض کنید داد بزنند  و بگویند کدام انسان عاقلی در ایران سرمایه گذاری می کند. خب این حرف به چه کسی کمک می کند؟ یا الان ادعایی را آمریکایی ها مطرح می کنند و این ادعا تیتر اول یک روزنامه می شود.

توییتی نیست که خودم انجام ندهم . اما برای هر توییتی مشورت می گیرم، اولا به همه می گویم هر کس پیشنهادی دارد به من بگوید، لذا هم همکاران و هم مردم ایمیل می زنند که این خوب است. مشورت هم می گیرم، مفصل هم مشورت می گیرم من قبلا هم گفتم یک توییت 140  حرفی و حالا 280 کاراکتری.. شاید از من ساعت ها وقت می برد. برای افراد مختلف می فرستم. اگر ایده اولیه آن متعلق به خودم بوده باشد، برای افراد مختلف می فرستم چون نوشتن یک موضوع، در این چند حرف کم، خیلی سخت تر از یک موضوع طولانی است، لذا سخت است اما انجام می شود کمک هم می گیرم ولی نهایتا اول و آخر هر توییتی خودم هستم.

متن کامل مصاحبه را اینجا بخوانبد.

1717