وی در این خصوص اظهار داشت:
وزیر خارجه وقت پس از دیدار با وزیر خارجه انگلیس در لندن، در استقبال از سه وزیر خارجه اتحادیه اروپا در فرودگاه مهرآباد اعلام کرد که ایران تعلیق غنی سازی را قبول دارد بدون کوچکترین اشاره ای به "موقت" بودن این تصمیم. هم اکنون تیم سیاست خارجی آقای خاتمی در برابر دولت احمدی نژاد مدعی اند که لااقل روابط خارجی ما در دوران اصلاحات با سایر کشورها خوب بود ولی پاسخی که باید داد این است. کدام روابط خارجی؟ دولت اصلاحات بدترین روابط خارجی را داشت که یک نمونه آن تسلیم خواسته های جک استراو در زمینه تعلق غنی سازی است. روابط خارجی دوران اصلاحات دو اوج داشت. یکی دعوت رییس جمهور فرانسه از رییس جمهور جمهوری اسلامی ایران بود که امری کاملا استثنائی در اوج دادن توسعه سیاست خارجی محسوب می شد. ولی آقای خاتمی در حالی که از آداب و رسوم آنان با خبر بود، بدون تلاش دیپلماتیک در زمینه تعدیل کردن چیدمان میز پذیرائی، به بهانه ترس از افراطیون ضیافت رسمی را درهم شکست و آن فرصت عالی را به یک عقب نشینی دلخراش تبدیل کرد.
دومین اوج قول و قراری بود که با مقامات آمریکایی گذاشته شده بود تا در حاشیه سخنرانی در سازمان ملل روسای جمهور دو کشور (خاتمی و کلینتون) بطور تصادفی با هم ملاقات کنند و زمینه حل همه مشکلات فی مابین دوکشور را فراهم آورند. با توجه به اینکه آقای خاتمی از قبل بارها اعلام کرده بود که سیاست خارجی در "انحصار" رهبری است، طبیعتا همه قول و قرارهای مربوط به رسیدن چنان تفاهمی هم باید با آگاهی و موافقت رهبری صورت گرفته باشد. ولی آن روز آقای خاتمی به جای واقعیت بخشیدن به ملاقات "تصادفی" با کلینتون ترجیح داد "جا" خالی کند. این بود اوج های سیاست خارجی دولت آقای خاتمی!؟
متن کامل مصاحبه با پیروز مجتهدزاده را اینجا بخوانید.
نظر شما