به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش‌ها، دفتر مطالعات فرهنگی این مرکز وضعیت رشته‌های علوم انسانی در دانشگاه‌های ایران را به مراتب ضعیف‌تر از رشته‌های فنی - مهندسی و پزشکی دانست و افزود: مقایسه دوره قبل و پس از انقلاب در حوزه علوم انسانی از پس‌رفت رشته‌های علوم انسانی در دانشگاه‌های کشور حکایت دارد، به گونه‌ای که از حیث علوم انسانی،ایران در رتبه آخر کشورهای منطقه خاورمیانه قرار گرفته و چنین وضعیتی باعث نگرانی مسئولین و دلسوزان نظام شده است.
در حالیکه هدف علمی کشور ما در افق 1404 رسیدن به جایگاه نخست، در جنوب غرب آسیا بوده است: «دست یافتن به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی (شامل آسیای میانه، قفقاز، خاورمیانه و کشورهای همسایه) با تاکید بر جنبش نرم افزاری و تولید علم، رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقای نسبی سطح درآمد سرانه و رسیدن به اشتغال کامل».
مرکز پژوهش‌ها افزود: این چشم‌انداز با توجه به آمارهای موجود از منظر آینده‌اندیشی در زمینه علم و فناوری چندان دست‌یافتنی به نظر نمی‌رسد، چرا که بر مبنای روش «تحلیل روند»، برون یابی داده‌‌های مربوط به گذشته - به فرض عدم تغییر در سیاست‌ها - نشان می‌دهد که آینده، ادامه راه گذشته است و اگر به عوامل شکل‌دهنده روند علمی و تاثیرات احتمالی آن بی‌توجه باشیم، از تحقق آینده نامطلوب، ناگریز خواهیم بود.
اتخاذ یک روند مشخص می‌تواند تاثیرهای بسیار زیاد و متفاوتی بر ابعاد زندگی ما داشته باشد و فرصت‌های دفاعی، اقتصادی، تجاری، بهداشتی، آموزشی و شغلی جدید پدید آورد و البته با روند کنونی فرصت‌های بسیاری را از دست می‌دهیم و تهدیدات بی‌شماری می‌آفرینیم، مگر اینکه با سیاست‌های نوین از تداوم این روند جلوگیری شود.
مرکز پژوهش‌ها در پایان این گزارش افزود: با چنین کیفیت نامطلوبی در آموزش عالی به ویژه در علوم انسانی و همچنین کمیت و حجم زیاد آن در آینده، نه تنها اهداف سند چشم‌انداز حاصل نخواهد شد، بلکه تبعات ناشی از آن نیز می‌تواند بحران‌های زیانباری برای جامعه ایجاد کند.
نظر شما