باید به این سوال پاسخ گفت که اصولا اختلافات بین دو قوه -دولت و مجلس- از کجاآغاز شد؟ این سوال از این جهت مهم است که در حال حاضر کشور از نظر سیاسی یک دست است.
اگر شرایط سیاسی قوا به گونه ای بود که در یک قوه اصولگرایان اکثریت را داشتند و در یک قوه دیگر اصلاح طلبان، اختلاف نظر معنا داشت. اختلاف نظر کنونی که این میزان حاد می شود به دلیل این است که عده ای از مجموعه نظام «قانون» را محترم نمی شمارند. عموما افرادی که وحدت رابر نمی تابند اولین ویژگی شان «قانون شکنی» است. آنها می گویند ما قصدمان این است که امور کشور پیش برود.
به همین جهت شعار همه باید این باشد که «وحدت حول محور قانون». نمی توان صبح تا شب از وحدت سخن گفت اما هیچ گام عملی برای آن برنداشت. همه باید به قانون حرمت بگذاریم، اگر چه قانون را قبول نداریم. هنر از اینجا شروع می شود که حتی اگرقانونی را قبول نداریم اگر تصویب شد به آن پایند باشیم.
اینکه نهادی اعلام کند قانونی را قبول ندارد، این آغاز اختلاف است و تا وقتی که این تفکر حاکم باشد وحدت به صورت صوری تا مدتی وجود دارد اما بعد از چندی دوباره تشنجات آغاز می شود.
نکته دوم در این موضوع آن است که عده ای از دوستان ما خدمت را بر اطاعت تقدم می دهند. اطاعت از چه چیز؟ اطاعت از قانون. می گویند ما می خواهیم انقلابی عمل کنیم لذا چارچوب نمی شناسیم اما این حرف وسخن بی جا است. اتفاقا چارچوب یعنی قانون. ما که از امام راحل انقلابی تر نیستیم. الفبای انقلاب را امام (ره) به ما نشان داد. خود امام مقید ترین فرد به قانون بودند. سیره زندگی ایشان مشحون از این موارد است به همین جهت فتوا می دهند که قانون شکنی حرام است.
ویژگی سوم افرادی که نمی توانند وحدت را تحمل کنند این است که می گویند می خواهیم انقلابی عمل می کنیم. اما ما می گویم اول ایمان به چارچوب ها و قواعد و بعد اجرا. در متون دینی هم اول پایه حرکت ایمان است و بعد عمل صالح.
شاید بشود گفت یگی دیگر از ویژگی های این افراد این است که خود را پشت سر رهبری «پنهان» می کنند تا تیرهای تهمت وشبهه که به وجود می آید متوجه ایشان شود. در حالی که این افرادی که مدعی هستند، باید سپر شوند نه اینکه کارها را انجام دهند و از رهبری انقلاب هزینه کنند.
ویژگی چهارم این گروه هم این است که رقبای خود را با برچسب زدن سعی می کنند از صحنه بیرون کنند تا بتوانند بیشتر جولانگاه داشته باشند در صورتی که رهبری انقلاب استراتژی نظام را جذب حداکثری و دفع حداقلی دانستند.
عضو فراکسیون اقلیت مجلس
نظر شما