خانم فوزیه کوفی،نماینده 33 ساله مجلس ملی افغانستان و از اعضای جنبش حمایت از حقوق زنان در افغانستان بر این اعتقاد است که جرگه صلح نهادی برآمده از مردم نیست و دارای ایدئولوژی طالبانیسم است . در حالیکه جرگه صلح خواهان اجرایی کردن طرح گفتگو با طالبان است،فوزیه کوفی از نگرانی‌هایش در خصوص طرح حامد کرزی و احتمالات آینده می‌گوید.
نوشتار ذیل ترجمه مصاحبه فوزیه کوفی با روزنامه لوموند است.
نظرتان درباره طرح جرگه صلح و پیشنهاد کرزی برای گفتگو با طالبان چیست؟
برخی از بندهای این پیشنهاد نگران‌کننده است. به عنوان مثال خارج کردن نام برخی از سران افراطی طالبان از لیست تحریمهای سازمان ملل می‌تواند به حضور رسمی آنها در افغانستان و در نهایت اجرای قوانین افراطی اسلامی در این کشور منتهی شود و این در حالی است که افغانستان خود کشوری اسلامی است به وجود آوردن چنین فضایی می‌تواند به جریان افراط دامن بزند.
به اعتقاد شما کارکرد جرگه صلح چیست؟
نمایندگان جرگه منتخب حکومت بوده و غالبا از نواحی تحت کنترل و یا تحت نفوذ شورشیان و طالبان انتخاب شده‌اند. تصمیم ایجاد این جرگه توسط افرادی شکل گرفت که در کاخ ریاست جمهوری و از نزدیکان کرزی بوده و ایدئولوژی نزدیک به طالبان دارند. این در حالی است که مردم از ساختار این جرگه به دور هستند.لذا پایه‌های قانونی این جرگه نیز خود محل گفتگو و بحث بوده و در خصوص مشروعیت آن باید با احتیاط صحبت کرد.
آیا مخالف مذاکره با طالبان هستید؟
سالهاست که مردم افغانستان به خصوص زنها زیر بار رنج و مشقت جنگ بوده و از صمیم قلبشان خواهان صلح هستند.اما آنها بر این اعتقادند که این صلح باید با عدالت همراه باشد.برای ما ارزشها و معیارهایی وجود دارد که ما طی سالهای اخیر در کشورمان،پایه‌های دمکراسی، حقوق بشر و حقوق زنان را روی آن بنا کرده‌ایم.نمی‌توانیم این ارزشها را به بهانه برقراری صلح قربانی کنیم.متأسفانه در حال حاضر تشدید فضای بحرانی،موجب انتفاع و سود طالبان شده است.از سوی دیگر فضای سیاسی و ایدئولوژیک کشور به خصوص برای زنان در حال حاضر بسیار سخت‌تر از سالهای گذشته شده وَ به نظر نمی‌رسد که حکومت قصد تعهد به وظایفش را داشته باشد. وظایفی که از سال 2001 حکومت خود را به اجرای آن متعهد کرد.
علیرغم همه این مشکلات،خوشبختانه جامعه افغان طی سالهای اخیر شاهد تغییر و تحولات زیادی بوده و مردم نیز به فراخور آن تغییر کرده و به سمت مدرنیته حرکت کرده‌اند و همین مسئله می‌تواند نویدبخش روزهای روشنی برای افغانستان باشد.
لوموند / 30 اوت 2010
ترجمه:زهرا خدایی
نظر شما