متاسفانه به خاطر مشکلات زیاد در حوزه تولید سینمایی در حوزه جنگ، اغلب سینماگرانی که به طور تخصصی در حوزه دفاع مقدس فیلم می‌ساختند، چندی است که دیگر کمتر فعالیت می‌کنند و یا اصلا تولیدی ندارند، این بیشتر به این خاطر است که امکانات فرهنگی و تکنولوژیکی برای ساخت این دست فیلم‌ها فراهم نشده و آنها نیز از تولید انصراف دادند. ضمن اینکه گران شدن امکانات جنگی و... باعث شد که آثار دفاع مقدس دارای تنوع نباشد.
البته فیلم‌هایی هم بودند که از یک بسیج کلی و حمایت‌ها و بودجه‌های کلانی برخوردار بودند و فیلم‌هایشان هم فیلم‌های خیلی خوبی بوده؛ مثل فیلم «دوئل» آقای درویش که از امکانات بی‌نظیری برخوردار بود.
اگر این امکانات برای باقی فیلمسازان فراهم نشود طبیعتا آنها نمی‌توانند فیلم‌هایی در حد و اندازهای دوئل بسازند. اگر برگزاری این جشنواره بعد از 5 سال منجر به این شود که یک دهم تولیداتمان در سال به فیلم‌های دفاع مقدس اختصاص بیابد، می‌توان گفت این فستیوال اتفاق خوبی برای سینمای ایران است تا ما برای نسل‌های آینده روایت‌های تصویری مناسبی را به جا بگذاریم تا آنها با واقعیت‌های جنگ آشنا شوند. در غیر این صورت اگر این تولیدات به میزان کافی نباشد، بهتر است که هر دوسال یک بار این جشنواره برگزار شود. البته برای پربار کردن این جشنواره نباید فقط فیلم‌ها را محدود به هشت سال دفاع مقدس کرد چون نام مقاومت یک نام فاخری است که می‌توان دایره معنایی زیادی را برایش متصور بود، مثلا مقاومت مردم در برابر رژیم گذشته، مقاومت مردم در برابر کسب دانش انرژی هسته‌ای، مقاومت مردم در برابر تحریم‌های خارجی و... همه مضامینی برگرفته از «مقامت» هستند که می‌توان درباره آن آثاری ساخت و در این جشنواره نمایش داد؛ در این صورت است که می‌توان به حد نصابی رسید تا این جشنواره را سالانه برپا کرد.
البته مسائل دیگری هم در این زمینه وجود دارد مثل بحث درباره ممیزی ها که همیشه وجود داشته و به نظرم باید کمی از ایرادگیری‌های جزء به جزء کاست تا دست فیلمنامه‌نویسان هم برای نوشتن باز باشد.
گرچه این را هم باید بدانیم که این موضوعات با امنیت ملی سر و کار دارد و اگر نظارت درستی بر آن صورت نگیرد، ممکن است برای اهداف ملی ما مخرب باشد. اینکه در آمریکا می‌بینیم سالانه فیلم‌های زیادی درباره جنگ و مقاومت‌ها ساخته می‌شود به خاطر این است که نویسندگان آمریکایی منافع ملی را خیلی خوب تشخیص می‌دهند، نویسنده زبردست آمریکایی خودش تشخیص می‌دهد که تا کجا می‌تواند واقعه‌ای را تجزیه - تحلیل کند.
اما در ایران ممکن است بعضی از فیلمنامه‌نویسان به دلیل کم‌تجربگی به حوزه‌هایی وارد شوند که در نهایت به ضرر ما خواهد بود.
در مجموع جشنواره‌ای که امسال برگزار شد به نظرم جشنواره خیلی پرباری بود که هم تنوع داوری و هم تنوع نگاه مسئولان به آن باعث شد که جشنواره نه حاشیه‌های آنچنانی داشته باشد و نه بی‌کیفیت برگزار شود. به نظرم جشنواره حرفه‌ای را گذراندیم که می‌تواند در سال‌های بعد بهتر از این هم باشد.
نظر شما