بد بودن خیلی خوب است

جان هیسکاک: مایکل داگلاس با شیطنت می‌گوید: «ورق‌هایی هست که باید با آن بازی کنی، اما زمانش خیلی بد است. دوست داشتم بیش از این از اولین نمایش فیلم لذت می‌بردم.»

بازیگر 66 ساله که این روزها با سرطان دست و پنجه نرم می‌کند این حرف‌ها را تنها چند ساعت پیش از آغاز اولین نمایش فیلم «وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد» در نیویورک می‌گوید که در آن بار دیگر به نقش گوردون گکو چهره بی‌رحم دنیای سرمایه‌گذاری ظاهر شده است.

بسیاری از بازیگران اگر موقعیت او را داشته باشند برنامه‌های خود را برای تبلیغ فیلمشان به هم می‌زنند تا درمان شوند، اما داگلاس سعی دارد به تمام تعهدات خود عمل کند، از جمله حضور روی فرش قرمز «وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد»، برای اینکه به قول خودش: «من به این فیلم افتخار می‌کنم.» یا شاید به این خاطر که این می‌تواند آخرین فیلمش باشد.

هر چه باشد این مسئله خیلی برای داگلاس اهمیت دارد که بعد از 23 سال بار دیگر در نقشی ظاهر شود که برایش جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را به همراه داشت.

گوردون گکو با دیالوگ‌ بسیار معروف «حرص خوب است» و دیالوگ‌های به‌یاد‌ماندنی دیگر چون «ناهار برای بی‌عرضه‌هاست» یا «یک دوست لازم داری، یک سگ بگیر» یک شخصیت نمادین شد. این باعث تعجب و دقیقا خلاف آن چیزی بود که الیور استون کارگردان «وال استریت» و داگلاس در نظر داشتند، کسی که آدم‌های بلندپرواز وال استریت او را الگو قرار دادند و ازش تقلید کردند.

داگلاس می‌گوید: «در میان تمام نقش‌هایی که بازی کرده‌ام، گکو یکی از آدم‌هایی است که بیش از همه به او نزدیک شدم. الیور (استون) و من خیلی درمورد آن حرف زدیم و هنوز نمی‌دانیم چطور اتفاق افتاد. خیلی عجیب و غریب بود، اما باید بگویم گوردون گکو را خیلی دوست دارم. او یک شخصیت منفی بسیار خوب است و بد بودن خیلی خوب است.»

آخرین بار ماه مه در جشنواره کن با داگلاس صحبت کردم. «وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد» برای اولین بار در دنیا در بخش خارج از مسابقه جشنواره نمایش داده شد. آن زمان داگلاس در آلاچیق ساحلی یکی از گران‌ترین و خصوصی‌ترین جنوب فرانسه حسابی سر حال به نظر می‌رسید.

کمی بعد او به خاطر درد گلو پیش چند دکتر رفت، اما آنها متوجه چیزی غیرعادی نشدند. ماه پیش بود که پزشکان متوجه شدند داگلاس سرطان گلو دارد و بیماری او در مرحله چهارم است. این روزها او لاغر و خسته به نظر می‌رسد، زیر چشم‌هایش سیاه است، موهای جو گندمی‌اش به هم ریخته و صدایش هم گرفته است.

داگلاس می‌گوید: «وقتی جواب بیوپسی را گرفتم، اول فکر کردم به کسی چیزی نگویم، اما وقتی فهمیدم باید هشت هفته شیمی‌درمانی شوم که با اولین نمایش «وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد» تداخل زمانی پیدا می‌کرد، متوجه شدم باید قضیه را با استودیو در میان بگذارم، برای اینکه شیمی‌درمانی شما را ضعیف می‌کند.»

او اعتقاد دارد سختی‌های زندگی و فشار عصبی یکسال اخیر از جمله زندانی شدن کامرون داگلاس پسر 31 ساله‌اش به خاطر در اختیار داشتن مواد مخدر می‌تواند باعث این مسئله شده باشد.

داگلاس در مجموعه تلویزیونی موفق و طولانی «خیابان‌های سان فرانسیسکو» بازی کرد و سال 1976 به عنوان یکی از تهیه‌کنندگان فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» برنده اسکار شد. با این حال خودش اعتقاد دارد این «وال استریت» بود - که بلافاصله پس از «جذابیت مرگبار» ساخته شد - که او به یک بازیگر درجه یک تبدیل کرد و باعث شد بالاخره از زیر سایه پدر معروفش کرک داگلاس بیرون بیاید (داگلاس 93 ساله هنوز حضوری بسیار مهم در زندگی پسرش دارد).

داگلاس تا پیش از «وال استریت» در چند فیلم موفق مانند «سندروم چینی» و «جواهردوستی» بازی کرده بود، اما تا پیش از «وال استریت» در هیچ فیلمی حضوری چنین قاطع نداشت. بخش زیادی از این موفقیت را باید به الیور استون نسبت داد که به عنوان کارگردانی سخت‌گیر شهرت دارد.

در حالی که فیلم اول - کمی پیش از سقوط بازار بورس در سال 1987 - به زیاده‌روی‌ها و بلندپروازی‌های کارگزاران می‌پرداخت، دنباله آن به رویدادهای مربوط به بحران مالی سال 2008 می‌پردازد.

داگلاس درباره «وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد» که از جمعه در سینماهای آمریکا اکران شده، می‌گوید: «به نظرم الان خیلی بیشتر از فیلم اول زمان مناسبی برای پرداختن به دنیای مالی است.»

گوردون گکو در پایان اولین «وال استریت» به جرم جعل اوراق بهادار، پولشویی و اخاذی به زندان افتاد. او در فیلم جدید در حالی از زندان آزاد می‌شود که دیگر سلطان وال استریت نیست. او اکنون یک غریبه است که و با دخترش (کری مالیگان) ارتباط ندارد. گکو می‌کوشد با سخنرانی در مدارس بازرگانی گذران زندگی کند، اما مصمم است بار دیگر به بازی برگردد.

مایکل داگلاس که نوامبر امسال ده سال از ازدواجش با کاترین زیتا جونز بازیگر ولزی می‌گذرد، درباره شخصیت گکو در فیلم جدید می‌گوید: «هرقدر گکو در فیلم اول قوی بود، در فیلم جدید در ابتدا ضعیف است. او کاملا عوض شده است. گکو این بار از دور خارج‌شده و بی‌ربط است و این بهترین توصیفی است که می‌شود از او کرد».

تلگراف / 23 سپتامبر