وقتی توضیحی برای یک انفجار پیدا نمی‌شود، باید از تکرار آن ترسید. این شش انفجار از بزرگ‌ترین انفجارهای صد سال اخیر محسوب می‌شوند که هنوز توضیحی برای آنها یافت نشده است.
مجید جویا: وقتی توضیحی برای یک انفجار پیدا نمی‌شود، هم می‌شود از تکرار آن ترسید و هم می‌شود از وقوع آن تعجب کرد. نیوساینتیست در گزارشی به شش مورد از بزرگ‌ترین انفجارهای یک قرن اخیر پرداخته که هنوز توضیحی برای آنها یافت نشده است. در این میان هم غرق شدن مرموز یک کشتی جنگی وجود دارد، هم یک آخرالزمان کیهانی و هم انفجاری که خیلی دیر اتفاق افتاد!
تونگاسکا
در روز 30 ژوئن 1908 / 10 تیر 1287، انفجاری عظیم در غرب سیبری، تمام درختان جنگل را در منطقه‌ای به وسعت دوهزار کیلومترمربع از ریشه درآورد. متداول‌ترین توضیح برای این انفجار این است که سیارک یا دنباله‌داری در جو زمین منفجر شد، ولی مشکل اینجاست که هیچ ماده غیرزمینی در محل این انفجار یافت نشده است (البته چند سال پیش دریاچه کوچکی در این منطقه یافت شد که به نظر می‌رسد دهانه برجامانده از آن برخورد باشد که البته این نیز هنوز صددرصد تایید نشده است). با توجه به وجود ذخایر عظیم زیرزمینی گاز در آن منطقه، عده‌ای از دانشمندان بر این باورند که این انفجار نتیجه آزاد شدن حجم وسیعی از گاز غنی از متان بود؛ برخی دیگر معتقدند حتی ممکن است «ورن‌شات» رخ داده باشد، یعنی مقدار زیادی از گاز دی‌اکسید کربن محبوس در عمق زمین با سرعت مافوق صوت پوسته زمین را شکافته و بیرون زده است. این نام به افتخار ژل ورن، نویسنده داستان‌های علمی تخیلی بر این نوع انفجار نهاده شده است، ولی تا زمانی که زمین‌شناسان نتوانند با مدرک ثابت کنند که علت این انفجار چه بوده، تونگاسکا کماکان یک معما باقی می‌ماند.
توپ‌های اسرار آمیز
به‌نظر شما چه ارتباطی بین ساحل کارولینا در کارولینای شمالی، خلیج فاندی در کانادا و منطقه باریسال در بنگلادش وجود دارد؟ این مناطق، به همراه نقاط متعدد دیگری در سراسر جهان، تاریخچه‌ای طولانی از شنیدن صداهای انفجاری بدون توضیح دارند. تاکنون عوامل متعددی مانند زمین‌لرزه‌ها، شهاب‌سنگ‌ها، آذرخش‌ها و فوران گاز از زیر زمین یا بستر دریاچه‌ها مطرح شده، اما شبکه‌ای از لرزه‌نگارها که قرار است در چند سال آینده در کارولینای شمالی نصب شود، می‌تواند به حل معما کمک کند. شاید به این ترتیب بتوان مقصر اصلی را پیدا کرد.
نابودی نوووروسیسک
در 29 اکتبر 1955 / 9 آبان 1334، رزم‌ناو نوووروسیسک متعلق به ارتش اتحاد جماهیر شوروی که در بندر ساواستوپول لنگر انداخته بود، در انفجاری مهیب به شدت آسیب دید و درنهایت غرق شد. این حادثه به مرگ 608 نفر انجامید، ولی هیچ کس نمی‌داند که چه چیزی این انفجار را ایجاد کرد. منابع رسمی علت انفجار را یک مین آلمانی مربوط به دوران جنگ جهانی دوم می‌دانند، ولی برخی دیگر غواصان ایتالیایی را متهم می‌کنند؛ چرا که نوووروسیسک یک کشتی ایتالیایی بود که به عنون بخشی از غرامت‌های جنگی تحویل شوروی شد. برخی حتی به شوروی‌ها مظنون هستند و حدس می‌زنند که آنها کشتی را خود منفجر کرده‌اند تا بتوانند ترکیه را متهم کنند و از آن به عنوان دستاویزی برای به چنگ آوردن بخش‌هایی از داردانل استفاده کنند.
رولت روسی در اوپاو
در روز 21 سپتامبر 1921 / 31 شهریور 1300، یک سیلو حاوی 4500 تن کود در شهر اوپاو آلمان منفجر شد و جان بیش از 500 نفر را گرفت. کارگران از مقدار کمی دینامیت استفاده کرده بودند تا مخلوط سفت و سنگی شده سولفات آمونیوم و نیترات آمونیوم انبار شده در داخل سیلو را خرد کنند، ولی چیزی که نمی‌دانستند این بود که نیترات آمونیوم خود ماده‌ای انفجاری است. معمای واقعی این است که چرا چنین انفجار عظیمی زودتر از این‌ها اتفاق نیفتاد! تا پیش از انفجار مرگبار، 20هزار خرج دینامیت در کود‌ها منفجر شده بود و سانحه‌ای رخ نداده بود.
انفجار خوک‌دانی آیوا
سپتامبر 2011 / شهریور 1390، یک طویله پر از خوک در منطقه لورنز آیوا در انفجاری مرموز نابود شد. این اولین مورد نبود: بلای مشابهی بر سر تعدادی دیگر از خوک‌دانی‌های غرب میانه ایالات متحده نیز آمده بود. در آخرین انفجار، 1500 راس خوک کشته و یک کارگر هم مجروح شد. گمان بر این است که متان تولید شده در اثر تخمیر فضولات خوک عامل این انفجارها باشد، اما به نظر می‌رسد که نوعی کف عجیب، نقشی کلیدی در این زمینه ایفا کرده باشد. این کف در کپه‌های کود شکل می‌گیرد و با به‌دام انداختن گازها، منتظر جرقه‌ای می‌ماند تا همه چیز را به هوا بفرستد. یک نظریه در مورد این کف این است که این ماده از دانه‌های خشک شده ماده تقطیر (نواله خشک شده از محل تقطیر) در غذای خوک‌ها می‌آید. تحقیقات هنوز ادامه دارد
ابرنواختر عجیب SN 2005ap
در 3 مارس 2005 / 12 اسفند 1383، اخترشناسی به نام رابرت کیمبی از دانشگاه تگزاس در آستین، شاهد انفجار درخشان‌ترین ابرنواختری بود که تاکنون ثبت شده است. این ابر انواختر که SN2005ap نام گرفت، تقریبا 300 مرتبه درخشان‌تر از یک ابرنواختر معمولی نوع 2 بود که در اثر انفجار ستارگان سنگین‌تر از 1.4 برابر خورشید در آخر عمرشان روی می‌دهد. عده‌ای عقیده دارند که این نور درخشان، مربوط به شکل‌گیری یک ستاره نوترونی، سیاه‌چاله یا حتی یک ستاره کوارکی است، ولی هیچ‌کس مطمئن نیست که کدام حدس صحیح باشد. از آن زمان تاکنون، ابرنواخترهای مشابهی رویت شده‌اند و این احتمال تقویت شده که شاید آنها متعلق به گروه کاملا جدیدی از اشیای آسمانی باشند.
53271
نظر شما