در حیات وحش پدرانی وجود دارند که وظیفه سخت بارداری را به عهده می‌گیرند، فرزندان را برای مراقبت بیشتر به پشت خود می‌چسبانند، نقش ماما را بازی میکنند و حتی برای مادران محدودیت وضع میکنند!
میمون جغدی
به نظر می‌رسد میمون‌های جغدی نر مانند پدری که در این تصویر می‌بینید، اغلب وظایفی که والدین در قبال فرزند کوچک خود به عهده دارند را انجام می‌دهند. تحقیقات ادواردو فرناندز دوکو، انسان‌شناس بیولوژیکی دانشگاه پنسیلوانیا نشان می‌دهد در خانواده این میمون‌ها نه‌تنها والدین تمام عمر را با یکدیگر زندگی میکنند بلکه وظایف نیز تقسیم شده است. پدر وظیفه حمل و تمیز کردن کودک را به عهده دارد و مادر مراقبت از او را به عهده می‌گیرد.
مارک پاگل، زیست‌شناس تکاملی دانشگاه ریدینگ می‌گوید: «این پیوند باثبات که تک‌همسری نامیده می‌شود، اغلب زمانی تکامل پیدا می‌کند که شرایط زیست‌محیطی باعث شود به هر دو والد برای تهیه غذا و نگهداری از کودک نیاز باشد. می‌بینید که بهترین پدران حیات وحش را ضرورت‌های زیست‌محیطی ایجاد کرده است».
اسب دریایی
می‌دانستید اسب دریایی نر بارداری را به عهده می‌گیرد؟ در واقع پس از اینکه اسب دریایی ماده تخم‌های خود را در کیسه کوچکی که اسب دریایی نر حمل می‌کند می‌ریزد، بارداری 10 تا 25 روزه این جاندار با حمل حدود 2000 اسب دریایی کوچک آغاز می‌شود. در این تصویر نوزادی را می‌بینید که روی دم پدر خود سوار شده است. پاگل می‌گوید: «آنها پدرهای فوق‌العاده‌ای هستند و کم‌وبیش تمامی وظایف مادرانه را برای کودکان خود انجام می‌دهند».
کوکر ناماکوا
در این تصویر یک کوکر ناماکوای نر را می‌بینید که جوجه‌های تازه به دنیا آمده در صحرای کلاهاری را زیر پر و بال خود گرفته است. این پرنده شیوه عجیبی برای برطرف کردن عطش جوجه‌های خود دارد که جالب‌توجه است. در ابتدا پرنده نر شکمش را درون چاله‌ای از آب فرو می‌برد تا پرهای این ناحیه که در حفظ آب بهتر از پرهای دیگر عمل میکنند تا 4 میلی‌لیتر آب را به خود جذب کنند. سپس در بازگشت به لانه جوجه‌ها را با آواز خاصی صدا می‌زند و پرهایی که آب جذب کرده‌اند را باز می‌کند تا جوجه‌ها بتوانند به راحتی از آنها آب بنوشند. جوجه‌ها اغلب برای سیراب شدن به زمانی حدود 10 دقیقه نیاز دارند.
سن آبی بزرگ
اگر بخواهیم از کار کمرشکن حرف بزنیم، حتما باید سن‌های آبی بزرگ نر را به فهرست پدرهای خوب حیات وحش اضافه کنیم. همانطور که در این تصویر می‌بینید آنها تا زمانی که فرزندانشان به دنیا بیایند 150 تخم کوچک را روی پشت خود حمل خواهند کرد. حشره نر و ماده به کمک یک چسب طبیعی این تخم‌ها را روی بدن پدر می‌چسبانند تا طی سه هفته بعد از جفتگیری آنها را همه جا همراه خودش حمل کند. اسکات فوربز، زیست‌شناس دانشگاه وینیپگ می‌گوید: «این حشره با جدیت تمام از تخم‌ها مراقبت می‌کند و حتی برای اینکه کپک نزنند آنها را در فواصل منظم در معرض هوای آزاد قرار خواهد داد».
قوی گردن‌سیاه
در این تصویر قوی نری را می‌بینید که دارد یکی از جوجه‌ها را روی پشت خود حمل می‌کند و جوجه‌های دیگر او را دنبال میکنند. این جوجه‌ها تقریبا یک‌سال در کنار والدین خود زندگی میکنند و هفته‌های اول حیات خود را برای گرم و درامان ماندن روی پشت پدر و مادر نگهداری می‌شوند. والدین این جوجه‌ها هم مانند قوهای گنگ طبیعتی تک‌همسری دارند و به کمک یکدیگر آنها را بزرگ خواهند کرد.
بوزینه کوچک آمریکایی
تصویر خانواده‌ای از بوزینه‌های کوچک آمریکایی را در باغ وحشی در آلمان نشان می‌دهد. بوزینه‌های نر ساکن آمریکای جنوبی نه‌تنها در حمل بچه‌ها، غذا دادن به آنها و تر و خشک کردن هر یک از این دوقلوها کمک میکنند بلکه حتی در هنگام زایمان بوزینه ماده وظیفه ماما را نیز به عهده می‌گیرند و پس از تولد فرزندان به تمیز کردن آنها نیز خواهند پرداخت.
شاید دلیل همراهی فوق‌العاده این بوزینه‌های نر در نگهداری بچه‌ها بارداری بسیارسختی باشد که بوزینه‌های ماده تحمل میکنند. آنها بچه‌هایی به دنیا می‌آورند که 25درصد وزن بزرگسالی خود را در رحم کسب کرده‌اند و اگر بخواهیم آنها را با انسان‌ها مقایسه کنیم، شبیه به اینست که یک مادر 55 کیلوگرمی نوزادی به وزن 14 کیلوگرم به دنیا بیاورد.
ریای بزرگ
در بسیاری از پرندگان این جنس ماده است که با از تخم بیرون آمدن جوجه‌ها درگیر مراقبت از آنها می‌شود اما برای ریای بزرگ ساکن آمریکای جنوبی این قضیه کاملا متفاوت است. این پرندگان به صورت گروهی زندگی میکنند و تا 50 تخم درون لانه‌ای قرار خواهد گرفت که نرها از آن به شدت مراقبت میکنند. طی 6 هفته‌ای که تخم‌ها نیاز به مراقبت و گرما دارند تا تبدیل به جوجه شوند، نرها اجازه نمی‌دهند هیچ موجود زنده‌ای حتی ریاهای ماده به این لانه نزدیک شوند. فوربز می‌گوید: «احتمالا به این دلیل که ماده‌ها حجم قابل‌توجهی از انرژی و منابع غذایی بدن خود را برای تولید این تخم‌های بزرگ از دست داده‌اند، وظیفه نگهداری از آنها به نرها محول شده است».
قورباغه پارس‌کننده
این قورباغه صدای خشنی دارد که شبیه به پارس کردن سگ‌ها است و یکی دیگر از بهترین پدران حیات وحش به‌شمار می‌رود. جنس نر این قورباغه از تخم‌ها چندین هفته تا تولد فرزندان خود مراقبت می‌کند و هر زمان که احتمال خشک شدن آنها وجود داشته باشد، تخم‌ها را با ادرار خود مرطوب می‌کند. در گونه‌های دیگر قورباغه‌ها جنس نر ممکن است فرزندان خود را روی پشتش حمل کند یا حتی با نگهداری آنها در کیسه دهانی که دارد، شرایط ایده‌آلی برای بزرگ شدن آنها فراهم کند.
سوسک حمام
سوسک‌های حمام چندان مورد علاقه ما انسان‌ها نیستند اما نمی‌توانیم آنها را پدران بدی بدانیم. در نمونه‌ای از این سوسک‌ها که از چوب تغذیه می‌کند، والدین برای لاروهای خود لانه می‌سازند و آنها را تغذیه میکنند. چنین رابطه تنگاتنگی تقریبا در جهان حشرات دیده نمی‌شود.
سوسک‌های حمام نر حتی برای تأمین مورد نیاز فرزندان خود از مدفوع پرندگان که دارای نیتروژن است، تغذیه میکنند تا این ماده ضروری را به اندازه کافی برای فرزندان خود تأمین کنند.
سوسک‌هایی که از چوب تغذیه میکنند والدین تمیزی هستند، آنها محیط اطراف را از بقایای سوسک‌های مرده و قارچ‌ها پاک میکنند تا خانواده خود را از خطر آلودگی‌های محیطی حفظ کنند.
پنگوئن امپراطور
پنگوئن‌های امپراطور نر نه‌تنها سرمای کشنده را تحمل میکنند بلکه از غذا خوردن هم دست میکشند تا مراقبت از تخمی که پنگوئن ماده گذاشته را به عهد بگیرند. آنها این تخم را برای مدت چهار ماه به صورت ایستاده و با پوشش لایه‌ای از پوست خود حفظ میکنند. جوجه پس از شکستن تخم هم در همین محیط از سرما و خطرات احتمالی حفظ می‌شود. پاگل می‌گوید: «بیشتر شبیه به این است که پنگوئن نر فضای رحم را برای فرزند خود تدارک می‌بیند با این تفاوت که پرنده است. در این مدت پنگوئن ماده به شکار می‌رود تا ذخیره غذایی کافی برای سیر کردن جوجه داشته باشد. فکر می‌کنم بتوان این پدران را در فداکاری با اسب‌های دریایی مقایسه کرد».
53273
نظر شما