مراسم رونمایی از کتاب «طنز هشتاد» شامل گزیده گفت‌وگوهای خبرگزاری ایسنا در زمینه طنز با حضور ساسان والی‌زاده، پدرام پاک‌آیین، شهرام شکیبا، رضا رفیع و رؤیا صدر برگزار شد.
به گزارش خبرآنلاین، در این مراسم که عصر سه‌شنبه، در غرفه ایسنا در نمایشگاه مطبوعات برگزار شد، ساسان والی‌زاده، مدیرعامل این خبرگزاری با اشاره به اهمیت طنز در رسانه‌ها گفت: باور من این است که فراز و فرود در طنز ما زیاد بوده است. اگر دهه 70 مرهون طنز کسانی چون کیومرث صابری فومنی (گل‌آقا) و طنز فاخر آن‌ها بوده، در دهه 80 به دلیل فضاسازی‌ها، طنزی جسور را داشتیم. اما بعد طنز به عقب برگشت و به وبلاگ‌ها رفت و ما اکنون در ایسنا تجربه متفاوتی را داریم و تلاش کردیم طنز را در خبرگزاری پایه‌گذاری کنیم. باور من این است که اگر طنز در جامعه‌ای نباشد، آن جامعه بیمار است. اگر ما به دنبال توسعه پایدار در کشور هستیم، باید به طنز اهمیت بدهیم.
رضا رفیع، طنزپرداز با اشاره به سر و صدای سالن نمایشگاه گفت: این‌جا شبیه بازار زرگرهاست و بازار زرگرها تشبیه خوبی از جامعه‌ای است که همه می‌توانند بی هیچ ترسی حرف خود را در آن بزنند. در میان این همه صدا، حرف کسی شنیده می‌شود که حرف قشنگ‌تری دارد و مخاطب او را از میان همه‌ی حرف‌ها پیدا میکند. رسالت طنز این است که در بزنگاه‌ها وارد شود و در موضوعات مختلف ورود کند و به بیان برخی نکته‌ها به زبان شکرین و شیرین بپردازد.
او با اشاره به سخنی از گل‌آقا گفت: گل‌آقا همیشه می‌گفت اگر سه نفر را داشتم، روزنامه‌ی طنز منتشر می‌کردم. خیلی‌ها فکر می‌کنند طنز باید صریح و سیخکی وارد موضوعات سیاسی شود و بیانیه صادر کند، اما رسالت اولیه‌ی طنز، حفظ جریان طنز است، این‌که طنز حفظ شود و به اعتقاد من، طنز، طنز نجیب است.
رفیع ادامه داد: اگر می‌خواهید ببینید در جامعه‌ای آزادی وجود دارد یا نه، به دکه‌های مطبوعات سر بزنید که ببینید چقدر مجلات طنز منتشر می‌شود.
شهرام شکیبا نیز در این مراسم با اشاره به انتشار کتاب «طنز هشتاد» گفت: وقتی فهرست این کتاب را دیدم، با اسامی مختلفی مواجه شدم و دیدم دوستان بسیاری در مورد این موضوع حرف زده‌اند. اما ما در روزگاری هستیم که طنزنویسان ما فکر می‌کنند باید از طنز سیاسی فاصله بگیرند و فرار کنند و به شیوه‌ای رندانه بنویسند و لباس تن قلم کنند. اگر نگاه به طنز این‌گونه باشد، مخل کار روزنامه‌یی است، چون آن‌چه می‌نویسیم، باید با آن‌چه در روزنامه و سایت می‌آید، هم‌خوانی داشته باشد. ما باید یا نثرمان را بیش از اندازه مغلق کنیم و یا باید آن‌قدر ارجاعات‌مان را به بیرون از متن زیاد کنیم که هرکسی منظورمان را نگیرد، در حالی‌که سن عقلی مخاطب را باید بین 16 تا 17 سال در نظر گرفت و اگر قرار باشد به گونه‌ای بنویسیم که آن‌ها دریابند، اهل سیاست هم منظور ما را درمی‌یابند، اما چاره‌ای جز این نیست و باید تلاش کرد که ستون طنز غده‌ای سرطانی و دملی بر چهره‌ی مطبوعات نباشد. این موضوع هم مشکلات خودش را دارد، چون مطلب ما زود می‌میرد. کار ما در مطبوعات، کار سختی است، اما ماندگار نیست و به ادبیات نمی‌رسد؛ چیزی بین زمین و آسمان است.
عکس ها: ایسنا
6060
نظر شما