سهراب سپهری

تافته جدابافته شعر فارسی

كاکایی، عبدالجبارصدای پای سهراب را، شانزده ساله بودم که شنیدم، پراکنده و ناپیوسته؛ گوشه‌هایی از «هشت کتاب» را با لحن گیرای «دایی علی» که دانشجو بود. از همان دوره تفاوت را احساس کردم در نگارش و جمله آرایی.