کوتاهی مطلب را به بلندی نظر خود ببخشید. گاه نمی‌شود طولانی گفت و نوشت. در خبرها خواندم که روز سه شنبه نادر قاضی‌پور نماینده‌ی مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی لایحه‌ی برنامه‌ی ششم را در صحن علنی مجلس پاره کرده و به سمت هیات رئیسه پرتاب کرده است. واقعیت این است که این روزها به طرز چشمگیری روند چنین رفتارهایی افزایش یافته است. مسئولانی که برای هم‌رتبگان خود علنا خط و نشان می‌کشند، آنها که می‌گویند دیگران چون حرفی زده‌اند که به مذاقشان خوش نمی‌آید نمی‌توان به آن دیگران انسان گفت و حالا این جناب که در مقام نماینده‌ی مجلس لایحه را می‌درد و پرت میکند و پروایی هم ندارد.
از دو واقعیت نمیتوانم چشم بپوشم. یکی آن که سعدی به زبان شعر گفته است
«سر چشمه شاید گرفتن به بیل چو پر شد نشاید گذشتن به پیل»
اگر روزی که حرف‌های قاضی‌پور درباره‌ی زنان و مجلس منتشر شد واکنش نشان می‌دادند و اعتبارنامه‌اش را بی سر و صدا تایید نمی‌کردند، که با سر و صدا رد می‌کردند، امروز نه خبرنگار افشاگر درگیر شکایت قاضی‌پور بود و نه او چنین جسارتی داشت که چنین شیرین‌کاری‌ای در مجلس کند و نه حتی اگر جسارت می‌داشت در مجلس می‌بود. و این اختصاص به قاضی‌پور ندارد. آن دیگران نیز اگر از روز اول با واکنش به موقع مواجه شده بودند امروز چنین نمی‌تاختند.
واقعیت دوم این که به پیچ جاده‌ی تحولات کشور در گردنه‌ی تاریخی انتخابات ۱۳۹۶ نزدیک می‌شویم و احتمالا از امروز تا روز انتخابات رفتارهای بسیاری شبیه به این و عجیب‌تر از این خواهیم دید؛ باید که صبور باشیم.
در نهایت البته به فاعلان افعال عجیب و اقوال غریب هم یادآوری می‌کنم که عمر کوتاه است و هیچ کس تا ابد بر جا نمانده است. می‌خواهند بتازند؟ بتازند. گرد و خاک‌ها فرو خواهد نشست.
نظر شما