سه نمایش در یک نگاه

پالتوي پشمي قرمز كه تنها در حد معرفي يك موقعيت نمايشي بود و بس. ظاهرا نمايشنامه را خانم دكتر نغمه ثميني نگاشته اند؛اما كارگردان در بروشور نوشته اقتباسي از متن ثميني.گويا سانسور، بسياري از لحظات اين نمايش را با خود برده است و نمي توان درباره آن قضاوت و يا تحليلي ارائه داد.تئاتر پس از سقوط نيز نام آرتور ميلر را به عنوان نمايشنامه بر پيشاني دارد، اگرچه چيزي كه من ديدم مقداري رفتارهاي عصبي و بازي هاي غلو شده بود كه همچون حجاب و سايه اي متن ميلر را در خود كشيده است.
اما كار آذرنگ داستاني ديگر دارد. فكر مي كنم يكي از بهترين نمايش هاي امسال باشد. دو ليتر در دوليتر صلح يك گروتسك واقعي به نظر مي رسد. گروتسك تاكيد بر امر غريب است و آذرنگ به خوبي اين نگاه را بر كليت اثر تعميم مي دهد. ايده استفاده از صدايي واحد براي دو مرد و دو زن بسيار جالب بوده و نه تنها شخصيت ها را در موقعيتي مشابه نشان مي دهد كه دائم مركز را واسازي مي كند. نورهايي كه در دوران جنگ از پايين به چهره بازيگران مي تابد، فضاي گروتسك كار را بيشتر تقويت مي كند. بازي ها خوب است، صدا پيشگي بهرام شاه محمد لو و راضيه برومند قابل قبول به نظر مي رسد و در كل يك اثر موفق بر صحنه نقش مي بندد كه ضد جنگ بودن خود را جيغ نمي زند و مي كوشد در بطن درام انديشه خود را بسط دهد. اگرچه در برخي صحنه ها بخصوص در دوران صلح با كندي در ريتم مواجه مي شود. البته مي توان نگاهي مفصل تر به اين تئاتر داشت كه فعلا همين اندازه كفايت مي كند.