تربیت و طبیعت

 آنانی که در روز طبیعت زهر در جانش می کنند ،جز به حرص و هوای خویش نمی پردازند و خودخواهانه همه چیز را به کام خویش می خواهند . متکبرانه پای در طبیعت سرشار از مهر ولطافت می کوبند و احساس غرور می نمایند. آن را به انواع آلودگیها می آلایند و قدرناشناس و بی سپاس سوار بر مرکبهای آهنین به خانه باز می گردند و برای عیاشی دیگر برنامه ریزی می کنند.اینها یا آگاه نیستند که باید آگاهشان کرد و یا خاطی اند که باید نهی از منکر شوند .رفتارشان به روشهای مناسب کنترل گردد و یا به سبب خطاشان غرامت بپردازند.
                        مشکل این است که خاطیان بسیارند و در هر کوی و جوی و جنگل و دریا و سنگ و صخره و به عبارتی همه بر و بحر اثار رفتار زشتشان هویداست. اینها بیشتر قربانی جهلشان هستند و تربیت نادرست. برسرشاخ بن می برند و از انتحار حظ هیجان می برند(جزبدی نارد درخت جهل چیزی برگ و بار).
به عنوان نمونه آثار زشت این خاطیان می توان به پدیده نایلون و پلاستیک رها شده در طبیعت اشاره کرد.پدیده ای که مانند بمب اتم سفیر مرگ در پای هر گل و گیاهی حتی درقله های مرتفع شده است و زود است که ضایعات پلاستیکی جای سنگ و سنگ ریزه را در کف جویها و رودها بگیرد. خاطیان ناسپاس سرمست از خوردن و نوشیدن به پاکی طبیعت تجاوز می کنند، بی شرمانه به تل پلاستیک نگاه می کنند و به ارتفاع ان می افزایند.این ناسپاسی و ظلم به طبیعت و درخطرقراردادن محیط زیست خاص کشورما نبوده بلکه درگستره سیاره زمین مصیبت و بلای زندگی ادمیان شده است. این خطا کاری فراگیر نتیجه چیست؟ نتیجه ازتعادل خارج شدن قدرت تصرف انسان در طبیعت تحت حکومت نفس اماره آدمی . نتیجه نگاه استثمارگرانه انسان متمدن نسبت به طبیعت که اسراف و تبذیر از ویژگیهای بارز آن است. نتیجه تکبر و فراموشی بندگی خداوند توسط انسان. نتیجه تعلیم وتربیتی مبتنی برکسب مهارت و دانش لازم برای بهره برداری آسانتر و بیشتر از  منابع جهت کسب ثروت بیشتر. و غفلت ازتعلیم وتربیت برای پرورش شخصیت سالم و انسان مسئول و صاحب اخلاق در درجه اول و کسب علم و مهارت در درجات بعدی. نتیجه دور شدن انسان ازاخلاق و  معنویت .نتیجه نفاق حاکم برجهان .به زبان و برای فریب افکار از درستیها می گویند و درخفا و درعمل افکار  و رفتار زشت و ناپسند دارند. در کشورما علیرغم برخورداری ازپیشنه فرهنگ ملی و مذهبی بسیار غنی از معارف عرفانی و وجود احکام روشن دینی بی توجهی به طبیعت و محیط زیست به شکل وسیعی خود نمایی می کند.این نشانه دورماندن ما از معارف قرانی و مکتب اهل بیت (س) است. معارفی که همه آسمان و زمین و آنچه در ان است را نشانه و آیات خداوند و تسبیح گوی او می داند.همه آنها را نعمتهای خداوند می داند که شکر را واجب می کند. معارفی که برای حیوان و نبات حقوق قائل است . طبیعت را تجلی جمال و جلال الهی می داند.و....ودر این میان وجود زباله های غیر قابل تجزیه درگستره وسیع کشور عزیزمان بسیار دلخراش و غم انگیز و در کنارسایر مشکلات زیست محیطی بسیار آزاردهنده و خطرناک است. پدیده ضد اخلاقی ای که تقصیر افراد در آن مثل روز روشن است و از انجایی که بخاطر این عمل بااعتراض و مشکلی روبرو نمی شوند رفتارشان تقویت میگردد. باید بپذیریم که در تربیت افراد جامعه اشکالی وجود دارد.انگاره های ذهنی آنها نسبت به محیط زیست وطبیعت معیوب است. در فهم آنها از حقوق خود و دیگران کجی وجود دارد. همه خود را محق و دیگران را مقصر می دانند و یا هر اشکال و ایرادرا به حکومت باز می گردانند.طبیعت را تنها برای استفاده می شناسند. ازدرخت مبلمان و صنایع چوبی را می فهمند. وقتی از کوه و دریا سوال کنی از شنا و تفریح و خوردن کباب درقله صحبت می کنند و در مورد پرنده و چرنده گوشت لذیذشان را ارزو دارند. درگفتارازدرستیها می گویند و در کرداربه عمل زشت می پردازند.
در چنین وضعیتی همه جای ایران باید کلاس اموزش و تربیت و همه دردمندان و صاحبان معرفت و بصیرت باید معلم باشند.وقتی مشکل تربیتی باشد دیگر سازمانی به نام محیط زیست حلال مشکل نخواهد بود .حضورهمگانی مردم می تواند کارساز باشد. وقتی توفیق به دست می آید که حوزه و دانشگاه ، معلم و استاد،دانش آموز و دانشجو،نویسنده و شاعر،تلویزیون و سینما و...همه خود را طبیعت یار بدانند و درعمل این یاری را نشان دهند. درهر محفل دینی ،علمی ،فرهنگی ،هنری ،اقتصادی و سیاسی از آن غافل نشوند. روش منبر و خطابه پاسخگوی این نیاز نیست بلکه تربیت شونده بایددرسلوک عملی قرارگیرد.اخلاق و  رفتار نیک جزبا عمل بدست نمی آید.

وقتی مردم به حق زیست محیطی خود آگاه و درجهت مراقبت ازآن درست تربیت شده باشند آنگاه در جهت مطالبه آن ازجامعه و حکومت مصرخواهند بود .می توانند متجاوزان را افشاء و متخلفین را سرجای خود بنشانند. ضمن اینکه با مراقبت از یکدیگر از افزایش رفتارهای مخرب جلوگیری و به خاموش کردن رفتارهای ناهنجار موفق شوند.

نکته پایانی اینکه بیاموزیم و بیاموزانیم که بدون حرمت طبیعت ماهم حرمتی نخواهیم داشت .اگرجان طبیعت رابستانیم جان ما نیز ستانده خواهد شد.اگر او مضروب و مجروح شود مانیز آثارش را دریافت خواهیم کرد.اگر دین داریم آبادانی زمین وظیفه ماست و ازفساد درآن باید شدیدا" پرهیز نماییم که مورد غضب خداوند است.خدایی که اسرافکاران ،متجاوزان و ستمگران را دوست ندارد.