سلفی با گورخواب‌ها

انگار این فناوری ها، ماموریت دارند ما را از خود بیگانه کنند، انگار مسخ می شویم در مواجهه با فناوری.

عصر ارتباطات ، مشغول ترسیم جهانی تهی از انسانیت است. تکرار می شویم ، هر روز، بارها و بارها در مقابل چشمهای مخاطبانمان، اما انگار، جای پایمان محو می شود.شده ایم درختی تنومند، اما بی بار.

روزی، روزگاری، "هنر" وجدان این جامعه بود. هر از گاهی، با نشان دادن سیاهی ها و سپیدی، روح جامعه را به غلیان در می آورد، اما امروز، در عصر سلطه فناوریهای ارتباطی ، هنر و هنرمندان منتظرند تا دمل چرکینی سرباز کند، تا با آن سلفی بگیرند.

سلفی گرفتن منحصر به باز کردن نیش، مقابل لنز دوربین تلفن همراه، با بک گراند مورد نظر نیست. زمانی که رسالت هنر را دیگران بر عهده می گیرند و آن را قاب چشم جامعه می کنند، و هنرمند با صدور اطلاعیه ، از موج دیده شدن ، سواری می گیرد، این خود نوعی سلفی گرفتن است.

"شوش خواب ها" و" دروازه غار خواب ها"، هم گور خواب اند، اما بدون گور، جلوی میلیون ها چشم، چشمهایی که انگار نمی بینند . با شوش خواب ها و دروازه غار خواب ها هم سلفی می گیرید؟!!