۰ نفر
۱۲ اسفند ۱۳۹۶ - ۰۹:۵۱

یکی از بزرگ‌ترین اختلالات معرفتی و مشکلات فکری، محدود شدن ذهن انسان به نمادهای ظاهری و غفلت از مسایل اساسی و امور باطنی است!

بدين ترتيب هر كسي بر اساس تلقي هاي عرفي و دريافت هاي ذهني از محيط پيرامون خود بر روي برخي نشانه ها تمركز پيدا مي كند و از اصل و اساس رويكردها و محتواها غافل مي شود و كار به جايي مي رسد كه حقيقت قرآن را در امام زنده و حاضر نمي بيند ولي با قرآن كاغذي سر نيزه فريب مي خورد!

در روزگار ما هم گاه بعضي، نمادها و نشانه هايي مانند عرقچين روي سر يك نفر در گوشه يك عكس يا سفيد پوشيدن همسر متوفى در هنگام تشييع جنازه را به عنوان نشانه هاي يهودي بودن تلقي مي كنند اما رفتار آشكار و صريح صهيونيستي را از ديگران نمي بينند.

به راستي آيا اگر امروز صهيونيست ها ديگر عرقچين بر سر نگذارند ما آنها را مسلمان خواهيم پنداشت؟ قطعا مي گوييد : خير، مشكل ما با صهيونيستها كلاه و لباس نيست!

آري، حق با شماست! مشكل ما رفتار و خوي صهيونيستي است كه يهود را "شعب الله المختار " يعني قوم برگزيده مي داند و ديگران را مردماني كه خداوند براي خدمت به يهود خلق كرده است.

وقتي اين تفكر و باور تئوريزه مي شود به طور طبيعي نه تنها هر تجاوز و اشغالگري و ظلم و ستمي را توجيه مي كند، بلكه به تضييع حقوق ديگران رنگ و لعاب ديني و الهي مي دهد و آن را وظيفه شرعي به شمار مي آورد.

اكنون پرسش اين است: اگر كسي عرقچين بر سر نگذاشت اما خلق و خوي صهيونيستي داشت و همه ديگران را باطل و فقط خود را حق پنداشت و به خود اجازه داد هر گونه مي خواهد در باره مال و جان و آبروي ديگران تصميم بگيرد و رفتار كند، چه قدر مي توان چنين كسي را مسلمان دانست؟

واقعيت تلخي كه نمي توان انكار كرد اين است كه ما همه ديكتاتور هستيم، همه! فقط ميزان بروز و ظهور بيروني اين خودمحوري و ديكتاتورمآبي به تناسب شرايط و موقعيت و امكانات مان فرق مي كند!

درست همان زمان كه به داعش ناسزا مي گوييم و از فاشيست ها و نازي ها ابراز انزجار مي كنيم، همان موقع همه در درونمان داعش و هيتلر داريم.

حتى بسياري از كساني كه مدعي ليبراليسم و آزادي هاي اجتماعي هستند ممكن است به راحتي مثلا به پسر جواني كه در يك هيأت مذهبي عزاداري مي كند يا دختري كه حجاب شرعي كامل دارد، اهانت كنند!

فرق نمي كند كه اسم و رسم مان چيست يا چه شكل و ظاهري داريم، مهم اين است كه بپذيريم سهم ما با سهم ديگران برابر است و همه ما بندگان خداوند هستيم. اما وقتي به هر دليل و با هر توجيه، براي خود سهم و حقي بيش از ديگران قائل شديم آن موقع مصيبت ها و گرفتاري ها شروع مي شود و ديكتاتوري هاي شرك آميز در برابر نظام الهي شكل مي گيرد.

منتشر شده در كانال نوشته هاي محمدرضا زائرى https://telegram.me/morzaeri

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 759575

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 0 =