به چین باختیم که کره را ببریم

بیش از 70 میلیون ایرانی در اوج هیجان چشم به جعبه جادویی می‌دوزند تا بدانند تیم ملی کشورشان پس از یک سال سرگردانی و فرصت سوزی این امید را در دل هواداران زنده نگه می‌دارد که شانس رسیدن تیم ملی به جام جهانی وجود داشته باشد، یا نه. درحالی که همه معتقدند این بازی حکم مرگ و زندگی را دارد اما افشین قطبی می‌گوید: «با گفتن واژه مرگ و زندگی فقط ته دل مردم را خالی می‌کنید. ما سه فینال در پیش داریم که از این 3 بازی باید 7 امتیاز بگیریم پس بی‌دلیل این قدر بر حساسیت یک بازی افزایش ندهید. اتفاقاً سخت‌ترین بازی ما بازی با امارات در تهران است.»

افشین قطبی پیش از سفر به چین آخرین باری بود که می‌توانست فرصت کند به سؤال‌های خبرنگاران با وسایل ارتباطی جواب دهد. بخشی از این گفت و گو یکی از آخرین گفته‌های رسانه‌ای افشین پیش از سفر به پیونگ‌یانگ است و بخش اصلی آن در تهران و پیش از سفر تیم ملی به چین انجام شده که حالا در آستانه این بازی منتشر می‌شود.

به روز سرنوشت نزدیک می‌شویم. همه از تیم ملی برد می‌خواهند و حالا نوبت شماست. . .

تیم ملی شرایط خیلی خوبی دارد. ما در این مدت خیلی خوب تمرین کردیم. همه چیز در سکوت مطلق و آرامش محض بود. تمرینات کاملاً به صورت علمی آنالیز می‌شد. برای شبیه‌سازی بازی با کره تلاش زیادی کردیم. البته مشکلاتی هم مثل خستگی بازیکنان را داشتیم اما حالا تیم تقریباً آماده است و روز شنبه شک نکن بچه‌ها می‌روند تا پیروز باشند. ما می‌خواهیم به جام جهانی برویم پس اصلاً جایی برای ترس نداریم، باید شجاع باشیم.

بازی با چین توانست محک خوبی برای تیم ملی باشد؟

دلخورم. کمی دلخورم از انتقادهایی که بعد از بازی با چین شد. این بازی تقریباً اولین بازی تیم ملی بود که به طور جدی تیم من داشت محک می‌خورد و بازی بسیار بهتری نسبت به تمرین ما برابر اندونزی بود. چین تیمی قدرتمند در آسیاست که برابر ما سعی کرد با تمام قدرت بازی کند. آنجا ترکیب تیم ملی مثل بازی شنبه کامل نبود. اصلاً بازی دوستانه جایی است که تیم‌ها باید نقاط ضعف شان را بشناسند. خوب بود اگر به مصاف تیمی ضعیف می‌رفتیم و 8 گل می‌زدیم، آن وقت هم خودمان را فریب می‌دادیم که دیدید تیم ملی چه قدرتمند است و بعد در روز بازی اصلی چون ضعف‌های‌مان را نمی‌دانستیم، می‌باختیم؟ امیدوارم که کمی عمیق‌تر به مسائل نگاه کنیم.

این گفته یعنی شما در بازی با چین به اهدافی که داشتید، رسیده‌اید؟

شما مرا خیلی خوب می‌شناسید و می‌دانید که همیشه شیفته پیروزی هستم. من هم خیلی دوست داشتم که حتی در این بازی دوستانه هم برنده باشم. ولی ما در این بازی به نکات مهمی رسیدیم. در چند پست گزینه‌هایی که برایم همراه با ابهام بودند محک خوردند و بر همین اساس بود که دیدید تغییراتی را برای بازی اصلی ایجاد کردم. ما شاید در چین باختیم چون هدفمان شناخت ضعف‌ها برای پیروزی در پیونگ یانگ بود.

قبلاً گفته بودید بازی با کره‌شمالی «بازی مرگ و زندگی» نیست. اما حقیقت این است که هر نتیجه‌ای غیر از برد شانس ما را برای صعود تقریباً به صفر می‌رساند؟

اول بگویم که ما فقط می‌رویم که برنده باشیم. تک تک بازیکنان من از بازیکنان حریف باتجربه‌تر و بهتر هستند اما انگار از یاد بردی که تیم روبه‌روی ما حالا در جدول 10 امتیاز دارد و همه درباره‌اش می‌گویند، سخت‌کوش‌ترین تیم آسیایی است. پس کارمان خیلی هم ساده نیست که حتماً برنده باشیم. ولی اینکه اصرار دارید بازی مرگ و زندگی، اگر بخواهیم منطقی و بر‌اساس جدول حرف بزنیم می‌بینی که بازی برای‌مان بازی مرگ و زندگی نیست اگرچه حساسیتی بالا دارد. ما باید در سه بازی 7 امتیاز بگیریم و صعود کنیم اما آنچه من را می‌ترساند این است که در کره شمالی موفق شویم و این قدر این بازی را بزرگ کرده باشیم که همه فکر کنند کار تمام شده درحالی که هر سه بازی برای مان همین قدر مهم است. تازه در دو بازی بعدی ما مشکل بزرگ خستگی مسافرت‌های طولانی را داریم پس باید مراقب گفته‌ها و نوشته‌های‌مان باشیم و بدانیم که چه تأثیری را در میان مردم می‌گذارد. تیم ملی یک خواست 70 میلیون نفری است باید درباره‌اش واقع‌بینانه حرف بزنیم و بنویسیم.

این استدلال‌تان منطقی است اما کمی ترس‌آور.

ما هیچ وقت نمی‌ترسیم. حتماً به یاد دارید؛ شجاعت عاملی بود که پرسپولیس را قهرمان کرد. تیم ملی هم دقیقاً همین حالت را دارد. ما اینجا 70 میلیون نفر ایرانی را داریم که حمایت‌مان می‌کنند و این اطمینان با وجود همه سختی‌ها دل‌هایمان را «شجاع» می‌کند. قبل از این هم گفتم و باز تکرار می‌کنم، حتی اگر ذره‌ای تردید داشتم، اینجا نمی‌آمدم و این کار را قبول نمی‌کردم. ما به کره می‌رویم تا ببریم و شک نکن که یک قدم هم به عقب برنمی‌گردیم. ما امتیاز می‌خواهیم و برایش با همه سختی‌ها و حساسیت جو ورزشگاه می‌جنگیم پا پس نمی‌کشیم.