در ستایش موسیقی تلفیقی

خوشتان بیاید یا نه دور دور موسیقی تلفیقی یا همان فیوژن است. ممکن است دلتان بخواهد گوشتان را همچنان به همان صداهای آشنایی که عمری است دارید می‌شنوید بسپارید و روز و شبتان همینجور تکراری بگذرد، اما می‌توانید گوش موسیقایی‌تان را تربیت ‌کنید تا به شنیدن صداهای متنوع‌تر عادت کند. اگر معلم خوبی باشید یا در واقع موسیقی تلفیقی‌های درست و حسابی برای گوشتان پخش کنید، می‌توانید امیدوار باشید که می‌شود از آن بی‌نهایت هم لذت برد.

باور کنید بخواهید یا نخواهید هنرمند محبوبتان-هرکس می‌خواهد باشد فرقی نمی‌کند- اگر تا الان تن به ساخت یا اجرای موسیقی در حال و هوای تلفیق نداده، از این به بعد خواهد داد. چاره‌ای ندارد، مگر اینکه آدم خلاقی نباشد و فوبیای تازگی و تجدد داشته باشد.

می‌دانم اگر مخالف موسیقی تلفیقی هستید الان حرصتان گرفته و می‌گوئید هر کسی که از راه می رسد گیتار را کنار تار قرار می‌دهد و اسم موسیقی‌اش را می‌گذارد موسیقی تلفیقی و یک مشت طرفدار هم پیدا می‌کند.

اشکال ندارد، سال‌هاست این حرف سردستی، دهان به دهان بین مخالفان موسیقی فیوژن می‌گردد. همیشه هم جواب یکی بوده است: اگر شناخت درباره موسیقی‌های مختلفی که در یک اثر تلفیقی وجود دارد از جانب نوازندگان و آهنگسازان آن اثر در کار نباشد حق با شماست.

اما رشد چشمگیر گروه‌های موسیقی تلفیقی و فروش بالای آلبوم‌‌هایشان نشان از این دارد که اتفاقا این گروه‌ها نه تنها موفق شده‌اند و برای خودشان کلی طرفدار در همه ‌جای دنیا دست و پا کرده‌اند، بلکه الان در رده‌بندی‌ها و نظرسنجی‌های مختلف هم رتبه‌های اول در دستشان است. چه گرمی، چه اسکار، چه نظرسنجی مجلات معتبر و...

واقعیت این است که خلاقیتی که در آثار موسیقی تلفیقی به چشم می‌خورد، در دیگر موسیقی‌ها وجود ندارد و تازگی و طراوتی که ناشی از همنشینی سازهای غیرهمسان است انرژی بالاتری را در مقایسه با گروه‌های معمولی تک-ژانر آزاد می‌کند. موسیقی تلفیقی به شما اجازه می‌دهد تا خودتان هر برداشتی را که دلتان می‌خواهد از موسیقی پیدا کنید. شاید یکی از دلایلی هم که روز به روز به تعداد گروه‌های موسیقی تلفیقی چه در ایران و چه در دنیا اضافه می‌شود همین آزادی باشد.

من که باید هرچند وقت یکبار موسیقی جادویی فیلم «بابل» - که از بهترین نمونه‌های موسیقی تلفیقی این سال‌هاست- یا «کاروان» کورونوس کوارتت را گوش بدهم تا احساس کنم هنوز هم اصوات خوش در دنیا وجود دارد. پیشنهاد می‌کنم از پیله‌تان بیرون بیائید و اجازه بدهید هدفونتان صدای دنیا بدهد نه فقط صدای یک تکه از خاکش را.