به گزارش خبرآنلاین به نقل از روزنامه «القبس» چاپ کویت، البدراوی در این یادداشت آورده که، اعلام منع واردکردن سامانه موشکی دفاعی ( s300 ) توسط مدودف، برخی‌ها را به این فکر فرو برده که آمریکا و اسرائیل می‌توانند به روسیه فشار آورده و نسبت به التزاماتش با هم‌پیمانانش به منظور یک‌سری منافعی او را متزلزل نمایند.
وی می‌نویسد: کسانی‌که این‌چنین فکر می‌کنند یا به جایگاه روسیه آگاهی نداشته و نسبت به اصول و مبانی سیاست خارجی روسیه جهل دارند یا این‌که آن‌ها از جمله افرادی که دارای نیت‌های سو در راستای تخریب وجهه روسیه هستند.
او با رد این گزاره که برخی کارشناسان به اشتباه معتقدند که روسیه دریافته که ادامه همکاری با ایران جایگاه بین‌المللی آن را در خطر می‌اندازد؛ در حالی‌که همه کشورها به استثنای آمریکا و اسرائیل در تعامل با ایران هستند. کشورهای اروپایی هم‌پیمان آمریکا به ویژه آلمان، شریک تجاری ایران هستند.
وی با تاکید بر این‌که روسیه هیچوقت ایران را در صورت نیاز تنها نخواهد گذاشت، در ادامه نوشته است: روابط ایران و روسیه محصور و محدود به تجارت سلاح نیست بلکه زمینه‌های انرژی و مسائل امنیت منطقه‌ای در آسیای میانه و قفقاز از محورهای فعال روابط این دو کشور است.
گفتنی است، به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی روابط این دو کشور وارد فاز تازه‌ای شد و با وجود خصومت‌ها از سوی آمریکا، روابط با روسیه از اهمیت بیشتری برخوردار شد. این روابط نوین سیاسی، همکاری‌های تازه‌ای را سبب شد که به دلیل مخالفت روسیه با هژمونی آمریکا در خاورمیانه و اشتراکات مبنایی با ایران قوت گرفت.
در وضعیت کنونی رابطه با روسیه از دو منظر قابل بررسی است یکی همراهی روسیه با ایران در پرونده هسته‌ای و دیگری راه اندازی نیروگاه بوشهر و تحویل «سامانه موشکی S300» به ایران است که در هر دو مورد روسیه یک کارنامه سوال برانگیزی را از خود به جای گذاشت. برخی ناظران سیاسی معتقدند که این گونه رفتار دوگانه از جانب بسیاری از دولت‌ها، از جمله دولت روسیه، امری عادی است و نباید به آن بیش از حد اهمیت داد.
نقش روسیه در تحولات مربوط به پرونده هسته‌ای ایران نیز، موضوعی است که مورد مناقشه دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب در ایران است. اصلاح‌طلبان در مجموع معتقدند که روس‌ها حمایت از ایران را دستاویز امتیازگرفتن از ایالات متحده آمریکا کرده‌اند اما اصولگرایان، لااقل بسیاری از آن‌ها، حامی سیاست «نگاه به شرق» هستند و بر نزدیکی هر چه بیشتر ایران با روسیه و چین با هدف ممانعت از اجماع جهانی علیه ایران، تاکید دارند.
نظر شما