رسانه ملی از منتقدان هم دعوت کند

آنچه که صدا و سیما در شرایط کنونی می‌تواند مورد توجه قرار دهد، دعوت از طرفین ماجرا برای بیان نظرات‌شان است. باتوجه به اینکه سه نامزد معترض به نتیجه انتخابات، حداقل یک‌ سوم آرای مأخوذه در انتخابات 22 خرداد را به خود اختصاص داده‌اند (بنا به آمار دولتیان)، باید اجازه داده شود تا به اندازه یک‌ سوم مطالبی که صداوسیما به طور مداوم و یک جانبه در جهت حمایت از یک نامزد و آنچه که اتفاق افتاده، مخالفین نیز خواسته‌ها و حرف‌های خود را بیان کنند. متأسفانه آنچه که هم‌اکنون از صداوسیما پخش می‌شود همه در جهت حمایت از وزارت کشور و مجریان انتخابات است که این نوع عملکرد به عقیده مردم عادلانه نیست.

طبیعی است که صداوسیما نقش عمیقی برای متوجه کردن مردم به سمت رسانه‌های خارجی دارد. اینکه رسانه‌های ما در انحصار یک جریان و تفکر خاص درآید، باعث می‌شود که آن دسته از جامعه که خواستار اطلاع و آگاهی از سایر ابعاد مسائل هستند به رسانه‌های بیگانه میل پیدا ‌کنند.

باتوجه به تجمعاتی که اخیراً در سطح تهران و سایر شهرستان‌ها شاهد بودیم، می‌توان گفت که این مردم معترض، آرام‌ترین شیوه برای بیان و پیگیری مطالبات خود را در پیش گرفتند. ایجاد گردهمایی یا راهپیمایی حقی است که قانون اساسی آن را به مردم داده است.

بنابراین ما نمی‌توانیم مردمی که احساس می‌کنند رأی‌شان نادیده گرفته شده و به آن اعتراض دارند و یک راهپیمایی مسالمت‌آمیز انجام می‌دهند را نکوهش کنیم. اغتشاشات اخیر نیز ربطی به مردم ندارد. مردم ما مردمی بسیار فهیم هستند و خرابکاری‌‌های صورت‌گرفته اخیر از سوی برخی جریان‌های آشوب‌طلب است که باید مراقبت و پیگیری شود تا آنان که دست به تحریک‌شان می‌زنند از این عمل خودداری کنند.

عادلانه نیست به محض تقاضای حامیان دولت برای گردهمایی در میدان ولی‌عصر (عج) نه تنها از آنان مطالبه مجوز نمی‌شود، بلکه تمام رسانه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی به طور گسترده مردم را به آن فرا‌می‌خوانند. ولی هنگامی که تقاضایی از سوی مقابل صورت می‌گیرد با کارشکنی‌های بسیار مورد مخالفت قرار می‌گیرد. باتوجه به اینکه در دو راهپیمایی گذشته خیابان انقلاب تا آزادی درخواست مجوز شده بود ولی با آن موافقت نشد این یک اشتباه از سوی مسئولان بود.

دادن مجوزها یک سوپاپ اطمینان برای فضای ملتهب جامعه است. هنگامی که مردم بدانند که بیان خواسته‌هاشان از طریق گردهمایی و راهپیمایی و تظاهرات امکان‌پذیر است التهاب‌ها فروکش کرده و احساس آرامش می‌کنند ولی هنگامی که ببینند تمام راه‌ها به روی آنان در حال بسته شدن است و هیچ فریادرسی برایشان باقی نمانده آن موقع جامعه عصبی می‌شود.

از آنجا که هنگام التهاب محیط، هم خواست‌ها و هم پاسخ‌ها درست مطرح نمی‌شود باید این جریانات به سمت آرامش حرکت داده شود که در این جهت صدا و سیما نقش برجسته‌ای دارد. احساس عملکرد ناعادلانه صداوسیما در بین مردم رواج پیدا کرده و همین امر موجب عصبانیت جامعه و روی آوردن به سوی رسانه‌های خارجی و بیگانه شده است.

اگر عملکرد صداوسیما عادلانه بود نباید تظاهرات حامیان موسوی در روز دوشنبه که به اعتقاد من که در اکثر راهپیمایی‌های بعد از انقلاب حضور داشته‌ام و حتی در تظاهرات‌های میلیونی قبل از انقلاب جزو برنامه‌ریزان آن بودم، از همه آنان وسیع‌تر بود در رسانه ملی ما کوچک‌ترین اثری پیدا نکند. هنگامی که مردم شاهد چنین سانسورهای بزرگ و یک‌طرفه از سوی صداوسیما باشند، عصبانی شده و نسبت به آن با دید منفی می‌نگرند.