تا زمانی که فیلم‌های 90 دقیقه‌ای بی‌برنامه و بی‌کیفیت ساخته می‌شود و در جلب توجه مخاطبان و منتقدان توفیقی کسب نمی‌کند نباید توقع داشت منتقدان این آثار کم‌اهمیت و بی‌محتوا را ارزیابی و بررسی کنند. در سال‌های اخیر شاهد تولید انبوه فیلم‌های تلویزیونی بوده‌ایم و این تولیدات به نوعی زنگ تفریح، عرصه‌ای برای بخت‌آزمایی و منبع درآمدی برای افراد شاغل در این حرفه تبدیل شده واز نظر ساختار بی‌ارزش و از جنبه زیباشناسی با مشکل رو به‌رو است و با کارکردهای مشخص و زمان دار ساخته می‌شود.
جریان نقد به آثار یکبار مصرف که حتی از کمترین فرمول و فاکتورهای هنری بهره نمی‌برد، وارد نمی‌شود. ستایش و مدح بی‌مورد از این تولیدات نتایج مخرب به بار می‌آورد. در صورتی که هدف تولید فیلم‌های 90 دقیقه‌ای را ایجاد زمینه اشتغال برای فیلمسازان بدانیم، این پروژه با موفقیت رو به رو بوده واگر به دنبال دستاوردی دیگر باشیم حتماً با شکست مواجه شده است. رسانه ملی بهتراست با مشخص کردن اهدافی برای خود و با شرایط‌گذاری وارد جریان تولید در بخش خصوصی شود و از طریق سرمایه‌گذاری در آن بخش تغذیه‌ای مناسب با استانداردهای قابل قبول را برای مخاطبان خود به ارمغان آورد.
نظر شما