براساس آمار موجود، هم اکنون کشورهای حوزه خلیج فارس هر متر مکعب گاز را حدود 3.5 سنت به صنایعشان تحویل می‌دهند. به همین دلیل پیشنهاد می‌شود قیمت گاز به عنوان خوراک برای حذف پتروشیمی‌های ایران، هفتاد درصد قیمت گاز تحویلی به صنایع رقیب در کشورهایی مانند عربستان و قطر باشد. البته باید در نظر داشت که مبنای قیمت گاز در ایران، براساس سه عامل «قیمت تمام شده، هزینه‌های حمل تا منطقه و قیمت منطقه‌ای» به‌شمار می‌رود.
اتفاقات رخ داده در این‌خصوص و بسته سیاستی در پیش گرفته شده، هم‌چنین توجه به تکالیف سند چشم‌انداز و برنامه پنجم توسعه از آن حکایت دارد که در این حوزه باید به قدرت نخست منطقه تبدیل شویم. این مهم، دست یافتنی نیست مگر با قیمت‌گذاری مناسب برای خوراک واحدهای پتروشیمی.
در حالی‌که معمولاً تراز گاز ایران به غیر از مقاطعی، منفی است و در برخی مواقع، مجبور به واردات گاز برای تامین مازاد مصارف داخلی هستیم، تاکید بر این موضوع که قیمت گاز تحویلی به صنایع باید بر مبنای بهای صادرات آن باشد، مقبول نیست و نمی‌تواند معیار مناسبی برای تعیین قیمت گاز تحویلی به صنایع انرژی بر باشد.
البته نباید فراموش کرد که سال‌هاست در ایران، روزانه ده‌ها میلیون متر مکعب گاز از طریق فلرها سوزانده می‌شود و این در حالی است که با اتخاذ تدابیر مناسب، می‌توان از هدر رفت این منابع ارزشمند جلوگیری کرد و بخشی از آن را با قیمتی مناسب، در اختیار واحدهای پتروشیمی قرار داد که توان رقابت پایاپای را در منطقه داشته باشند.
با توجه به واقعیت‌های موجود در کشور، باید در جستجوی بهترین راهکارها بود و بر همین اساس، نباید قیمت گاز تحویلی به صنایع بیشتر از دو سوم بهای گاز بخش خانگی باشد تا مزیت نسبی برای ادامه حیات و توسعه صنایع، حفظ شود و علاوه بر این موضوع، باید قیمت گازی که در عسلویه به عنوان مبدا تولید گاز به صنایع تحویل داده می‌شود با قیمت گاز در مناطق دورتر از مبدا تولید، تفاوت داشته باشد. اگر به این موضوع توجه شود و قیمت منطقی با لحاظ امکان رقابت برای صنایع در نظر گرفته شود و بر تقبل هزینه حمل گاز از سوی صنایع تاکید شود، مالکان صنایع نیز ملاحظات قابل تاملی برای جانمایی صحیح و مناسب صنایع خواهند داشت.
* رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران
/36
نظر شما