خبرآنلاین لرستان، اگر شما در درهی تاریخی خرمآباد قدم بزنید به فاصله هر چند متر میتوانید یک اثر تاریخی از دوره ساسانی تا عصر پهلوی اول را ببنید که متاسفانه اکثرا بدون محافظ و نگهبان بوده و به رایگان در معرض تماشای مردم قرار گرفتهاند و شاید بیارزش جلوه دادن آنها به همین دلیل باشد، وگرنه در شهرهای دیگر برای نمایش آثار تاریخی بیارزشترین از آثار تاریخی خرمآباد باید بلیط تهیه کرد و در صف انتظار ایستاد!
البته برخی از آثار تاریخی خرمآباد در گذر روزگار، شانس آورده و به واسطه دخالت مسیولین یا علاقهمندان از خطر نابودی، نجات یافتهاند اما این موضوع به صورت مداوم نبوده است تا آنجا که حتی قلعه فلکالافلاک نیز هنوز با خطر تخریب و نمزدگی دست به گریبان است.
یکی دیگر از آثار تاریخی خرمآباد که با خطر ویرانی مواجه ایت، حمام حاجاَسَلا (حاج اسدالله) در محله درب دلاکان (دلاکی) میباشد.
طرح اولیه زورخانه طیب به دهه ۵۰ بر می گردد
این حمام که بنای اولیه آن به دوران زندیه باز میگردد، در دهه ۵۰ با پیشنهاد و طرح مرحوم علیمحمد ساکیسگوند شهردار فقید و پرتلاش خرمآباد به منظور جلوگیری از تخریب به زورخانه تبدیل شد. کاری که بعدها میراث فرهنگی لرستان با الگوبرداری از آن، حمام تاریخی چاله (آسیا) در میدان گَپ (پُشت بازار) را با مشارکت بخش خصوصی به مجموعه تفریحی گردشگری تبدیل کرد که اکنون مورد بازدید و استفاده مردم و گردشگران است.
اخیرا وضعیت حمام حاجی اسلا یا همان زورخانه طیب در شمال شرقی مسجد توسلی به گونهای است که خطر ریزش سقف و تخریب، بخشهایی از آن را تهدید میکند.
در خصوص این اثر تاریخی، آقای «غلامعباس زریان» که اجدادش مالک این بنا بودهاند میگوید: در زمانهای قدیم، ایجاد حمام با هدف اقتصادی صورت نمیگرفت و بیشتر جنبه ثواب و خدمت به مردم داشت، بر این اساس مرحوم حاج اسدالله زمانپور (فروغی/ زمانی) -عموی پدرم - در عصر قاجار حمامی نو در خرابه های حمامی که اجدادش آنجا بنا کرده بودند، ایجاد کرد که تا اوایل حکومت محمدرضا پهلوی مورد استفاده اهالی خرمآباد قرار میگرفت و پس از فوت حاج اسدالله که مالک نیمی از حمام بود، ورثه ایشان سهم خود را به مرحوم حاج اسحاق دباغ و ایشان نیز به مرحوم حاج عابد حیدری فروخت و دهه ۵۰ با نظر شهرداری این حمام با همان چهره و بنا اندکی مرمت شد و به زورخانه تبدیل گردید.
تهدید خطر ویرانی این اثر تاریخی
وی افزود: متاسفانه از دهه ۷۰ به بعد نگهداری مناسبی از این بنای تاریخی صورت نگرفت و اینک بخشهایی از آن در خطر ویرانی قرار دارد اما گویا متولیان امر که شهرداری و میراث فرهنگی باشند، ارزشی برای این بنا و مرمت آن قایل نیستند.
آقای زریان اظهار داشت: اگر دلیل این بیتوجهی نبود بودجه است که آقایان میتوانند از ظرفیت بخش خصوصی برای مرمت و نگهداری این بنای تاریخی استفاده کنند، در غیر اینصورت، هیچ توجیهی از آنان قابل قبول نیست و در صورت تخریب این بنای ارزشمند، باید پاسخگو باشند.
۴۶
نظر شما