بهنوش خرم‌روز: گربه‌ها موجوداتی هستند که با عادت‌هایشان زندگی می کنند. شنیده‌اید که ترک عادت موجب مرض است؟ خب، ظاهرا در گربه‌ها این ضرب‌المثل کاملا درست است و به هم خوردن هر یک از عادت‌های معمول روزمره‌شان می‌تواند آن‌ها را مریض کند. جالب اینجاست که اگر صاحب گربه برایش یک عادت جدید درست کند، بیماری گربه هم برطرف می‌شود.
به گزارش دیسکاوری، محققین دانشگاه ایالت اوهایو در مطالعات خود به این نتیجه رسیده‌اند که در صورت به هم خوردن عادات روزمره زندگی، گربه‌های سالم و گربه‌هایی که به بیماری‌های مزمن مبتلا هستند، به یک اندازه علائم بیماری نشان می‌دهند. علائمی مثل بالا آوردن، سرفه کردن و دفع در مکان‌هایی به غیر از جعبه مخصوص به خودشان.
هم گربه‌های خیلی سالم و هم گربه‌های بیمار، با به هم خوردن هر یک از عادت‌هایشان، بیش از 3 درصد افزایش در علائم بیماری نشان می‌دهند. اما عادت‌های روزمره یک گربه را اصلا چه‌طور می‌توان به هم زد؟ شاید چند مثال جواب این سوال را روشن کند: اگر غذایش دیر شود، کسی برایش مزاحمت درست کند و نگذارد حرکت کند یا مانعش بشود و یا این که در زمان مقرر هر روز، نگذارند که بازی کند.
یکی از محققین این مطالعه، تونی بافینگتون به نکته مهمی اشاره می‌کند: «بنابراین اگر در کلینیک‌های دامپزشکی گربه‌ای دارید که غذا نمی‌خورد، در جعبه مخصوص دفع نمی‌کند و غذا را از دهانش بیرون می‌ریزد، قبل از این که تشخیصی روی آن بگذارید، محیط را هم در نظر بگیرید و ببینید چه‌قدر از روتین‌های زندگی او را به هم زده‌اید.»
شاید برایتان جالب باشد بدانید انگیزه این مطالعه از کجا آمده است. در واقع انگیزه اصلی این مطالعه وقتی به وجود آمد که صاحبان تعدادی از گربه‌های بیمار (با علائمی که پیش از این گفته شد) چون نمی‌توانستند از گربه‌هایشان نگهداری کنند، آن‌ها را به مرکز دامپزشکی دانشگاه اوهایو سپردند. جودی استلا، در آن زمان دانشجوی دکتری بود و متوجه شد که اگر چاره ای برای این گربه‌ها پیدا نکند، احتمالا همگی خواهند مرد. جودی استلا برای گربه‌های بیمار روتین های کم‌استرسی برای بازی، غذا خوردن و دفع به وجود آورد و خیلی زود متوجه شد که علائم بیماری بهبود یافته است.
استلا هر روز صبح گربه‌ها را نوازش می‌کرد و به آن‌ها غذا می‌داد. جعبه دفع دم دست گربه‌ها قرار داده شد و همیشه تمیز نگه داشته می‌شد. برای گربه‌ها روزی 1 تا 2 ساعت موسیقی کلاسیک پخش می شد و بعد از ظهرها در زمان معینی می‌توانستند از قفس‌های خود خارج شوند و با یکدیگر تعامل داشته باشند و با اسباب‌بازی‌ها بازی کنند. بدین ترتیب تا 80 درصد علائم در آن‌ها بهبود یافت. نکته این‌جا بود که همه این کارها منظم و در زمان مخصوص به خود انجام می‌شد.
50172
نظر شما