استعفا از جایگاه مسئولیت اتفاق عجیب و نادری نیست و در ایران نمونه های زیادی از آن وجود دارد. به ویژه آنکه کار مدیریتی در این روزها سخت و دشوار است بنابراین مسئولان اجرایی به طور مشخص وزرا زیر انواع مختلف فشارها هستند. حالا در این میان امکان دارد کسی تحملش کم شود و تصمیم بگیرد که کنار برود، این تصمیم به خود او بر می گردد اما قبل از استعفا این نکته را باید مورد توجه قرار دهد که خروجش از مسئولیت همراه با شفاف سازی و پذیرش هزینه همه تصمیمات دوران مسئولیتش باشد.
به واقع در اوضاع سخت جنگ اقتصادی، شجاعت به پاسخگویی است، نه استعفا. این پاسخگویی صحیح است که موجب می شود مردم به وزیر جدید فرصت دهند تا متناسب با دیدگاه هایش مدیران شایسته را برگزیند و در یک پروسه زمانی کارهای حوزه تحت مسئولیت را پیش ببرد.
اگر وزیری در این روزهای سخت بدون پاسخگویی کنار برود، نه تنها افکارعمومی قضاوت مثبتی درباره اش نمی کنند، بلکه می گوید چنین کسی فقط در دوران خوش خوشان با دولت بود و حالا که تأمین منابع مالی با دشواری انجام می شود و دولت در وضعیت سخت اقتصادی به سر می برد، به بهانه ظاهرا مردم گرایانه قصد مظلوم نمایی و فرار از مسئولیت دارد.
الان گذاشتن و رفتن و قهرمان بازی هنر نیست، ایستادن و مقاومت کردن هنر است. این روزها انتظار از وزرا و همه مدیران ارشد اجرایی این است که همچون گذشته پای کار دولت بیایستند، کم نیاورند و در کنار رئیس جمهور امور اداره کشور را به پیش ببرند.
نظر شما