چهلمین سال انقلاب می تواند پایانی باشد بر سبک های مدیریت های ناتوان پرور و متملّقانه و استقبال از تغییر و مدیریت تحول. باید در نظام مدیریتی ما، روابط عاطفی و مبتنی بر ارادت جای خود را به ضوابط قانونی بر مدار مهارت بدهد.
پیرسنّیِ مدیریتی، جلوی تکان و تحول را در سازمان ها گرفته است. خوبست در چهل سالگی انقلاب، مدیرانِ پیشکسوت جای خود را به مدیران جوان داده و خود در جایگاه مشورت بنشینند و این هرگز به معنای بی حرمتی به ایشان نیست و قطعاً جوان‌ترها به تجاربشان نیاز دارند. در چهلمین سال انقلاب، خوبست برخی مدیران سالخورده لااقل به صندلی فرصت استراحت بدهند!
عجیب است پس از انقلاب خیلی از کارشناسان وقتی استخدام شدند، کسانی بر مصادر اجرایی و مدیریتی نشسته بودند، آن کارشناسان به پختگی رسیدند و همچنان کارشناس ماندند و بازنشسته شدند اما آن مدیرانِ روز نخست بر جای خود نشسته‌اند و بازنشسته نشدند! ماندگاری بیش از حد مدیران سازمان ها، هم فسادآور است و مولّد یأس و سرخوردگی نیروهای جوان.
برای عبور از رکود و سکوتِ سازمانی و ترویج تحولگرایی، صرفاً سواد و دانش آکادمیک و حتی افکار شجاعانه کافی نیست، «رفتار شجاعانه» و «جرأتِ تغییر» شرط لازم است. مدیران پاکدست و سالم اما بدون قدرت ریسک، کمکی به توسعه و پیشرفت این کشور نمی کنند، خواه اصلاح طلب باشند خواه اصولگرا.
* پژوهشگر آموزش و پرورش و توسعه انسانی
۴۲۴۲
نظر شما