به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، فیلم «سال دوم دانشکده من» ساخته رسول صدرعاملی در بخش سودای سیمرغ سی‌وهفتمین دوره جشنواره فیلم فجر رقابت می‌کند. این فیلم تا کنون نقدهای مثبتی از منتقدان سینمایی دریافت کرده که یکی از آن‌ها را هوشنگ گلمکانی منتقد پیشکسوت و سردبیر مجله «فیلم» نوشته است.
گلمکانی در یادداشت اینستاگرامی کوتاهی درباره فیلم «سال دوم دانشکده من» می‌نویسد: «دوستانم جهانبخش نورایی، خسرو دهقان و مهدی یزدانی‌خرم یادداشت‌های مثبتی درباره فیلم «سال دوم دانشکده من» ساخته رسول صدرعاملی نوشته‌اند.
جهانبخش فیلم را مصداق شعری از حافظ دانسته، خسرو آن را فیلمی شریف و راستگو و معقول درباره رفاقت و رقابت خوانده و مهدی فیلم را نمایش دیو درون و میل به تملک توصیف کرده.
برای من، البته «دانشکده...» از حیث سینمایش یک فیلم استاندارد است که صدرعاملی عمدتا فیلم‌نامه‌اش را مصور روایت کرده و از ظریف‌کاری‌هایی که این داستان قابلیتش را دارد دریغ شده، اما یک نکته را مایلم به این گفته‌ها اضافه کنم که خط داستان و به‌خصوص «فغان و غوغای درون» مهتاب (تعبیر جهانبخش نورایی با وام گرفتن از حافظ) مرا به یاد شخصیت اصلی رمان زیبا و جاودان «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» از زویا پیرزاد انداخت.
شرح فغان و غوغای درون و وسوسه‌های آرام و ناگفته زنی که سرانجام می‌تواند بر آن‌ها مهار بزند؛ فقط در ذهنش کلنجاری تلخ و شیرین با این وسوسه‌ها دارد و آخرش هم سر به کار خویش می‌گیرد. البته گرایش خاموش کلاریس «چراغ‌ها...» خویشتن‌دارانه‌تر از رفتار مهتاب «دانشکده...» است، اما اگر کلاریس به خانواده وفادار می‌ماند، مهتاب هم به وسوسه‌هایش مهار می‌زند و حق دوستی به جا می‌آورد. شاید ربط چندانی نداشته باشد؛ اما روز برفی آخر «دانشکده...» ناگهان فصل درخشان حمله ملخ‌ها به آبادان در «چراغ‌ها...» را به یادم آورد.»
۲۴۱۲۴۱
نظر شما