به گزارش خبرآنلاین، نعمت الله فاضلی، انسان شناس و عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی معتقد است «شادی» یا «نشاط» از دهۀ ۱۹۹۰ به این طرف بسیار در دنیا مطرح شده است و در واقع بحث «انسان شاد» یا «رستگار» یا «خوشبخت» از انحصار دین و فلسفه و ادبیات درآمده و به حوزه های علمی مثل روان شناسی و ژنتیک هم وارد شده است. منتها خطر رویکردهای زیست شناسی‌گرا یا روان شناسی‌گرای جدیدتر این است که شادی یا خوشبختی را از بحثی اجتماع‌محور و مبتنی بر تعامل با دیگری به بحثی فردمحور و مبتنی بر رسیدگی به تن و روان خود تبدیل می کنند.
به باور این جامعه‌شناس «حال خوب» جامعه در گرو تقویت یک بینش انسانی ست که اتفاقاً باید ریشه در تاریخ و فرهنگ ما داشته باشد. از طرفی محور نظام سیاست گذاری و برنامه ریزی توسعه در کشور ما از دهۀ ۱۳۲۰ به بعد، «عمران» بوده، نه «انسان»؛ و وضعیت کماکان به همین منوال است. اگر بخواهیم یک نوع «توسعۀ شاد» به جای «توسعۀ ناشاد» داشته باشیم، باید این ۸۰ سال و اندی برنامه ریزی اجتماعی خودمان را نقد کنیم و به جای گشتن به دنبال فن یا حقه ای از تاریخ و سنت کنده شده (چه مهندسانه چه طبیبانه) برای بهبود حال خود، به دنبال بینش اجتماعی باشیم که لازمۀ این همانا اندیشه ورزی در باب معنا و تفسیر چیزهاست.
اما محمد زاهدی اصل، جامعه شناس معتقد است نشاط یک جنبه درونی دارد و یک جنبه ظاهری که باید به آن توجه کرد. در بعد ظاهری فرد خود را در ظاهر شاداب نشان می‌دهد ولی در بعد درونی فرد تنها احساس رضایتمندی می‌کند، بنابراین در احاد مردم به ویژه جوانان لازم است تا بسترها وزمینه های لازم بوجود بیاید تا نشاط واقعی در درون آنها شکل بگیرد. از طرفی نشاط کاذب نشاطی زود گذر و آنی است که فرد در آن تنها تظاهر به نشاط می کند .به باور این استاد دانشگاه ، امروزه جوانان ما نیاز به تفریحات سالم برای گذران اوقات فراغت دارند ولی حتی از حداقل امکانات برخوردار نیستند . با وجود تلاش دولت برای ایجاد زمینه های نشاط در جامعه ولی هنوز انتظارات جوانان ما از دولتمردان برای شفافیت البته با رعایت خط قرمز ها و بیان واقعیت در جامعه به قوت خود باقی است . توجه به این نکته ضروری است که اگر جوانان نشاط داشته باشند باعث می شود که آسیب های اجتماعی کمتر شود.
کامبیز کامکاری ، متخصص مهندسی اجتماعی هم می گوید که ، در اواخر قرن ۲۰ سازمان بهداشت جهانی فاکتوری بنام نشاط را به فاکتورهای خود افزود که افرادی علاوه بر داشتن سلامت روانی باید نشاط هم داشته باشند یعنی هم دارای عزت نفس باشند و هم بیمار نباشند .باید گفت که شادمانی ابعاد مختلفی دارد یکی بعد معنوی آن است که به فلسفه زندگی بر می گردد و یکی هم شادمانی اجتماعی است که هم به خود شخص بر می گردد و هم به سازمانهای مردمی ، دولتی و ساختارهای اجتماعی .البته مهمترین بعد آن روان شناختی است که براساس آن فرد احساس خوشبختی می کند.به اعتقاد این استاد دانشگاه گرانی ، تورم ، تبعیض حقوق شهروندی و احساس ناامنی اجتماعی را می توان از جمله دلایل کاهش نشاط اجتماعی دانست که دولتمردان می توانند با ارتقای امنیت اجتماعی مثل ایجاد زمینه کار ، ارایه تسهیلات بیمه و... آن را افزایش دهند .
۴۷۴۷
نظر شما