ولی درخت و جنگل نبود تا مانع سیل خروشان شود؛ما نابودکرده بودیم ! رودهای لایروبی نشده ظرفیت نداشتند؛ما لایروبی نکرده بودیم.مسیل های مسدود شده سیل را تاب نیاوردند؛ما مسدود کرده بودیم!
جمعی از هم وطنان عزیزما،به کام سیل رفتند ، گروهی خانه و کاشانه خود را از کف دادند و اکنون چشم به یاری ما دارند ،وزیرساختهای فراوانی ویران شد یا آسیب جدی دید .اکنون پس از باران چه باید کرد :
۱- هم وطنان مصیبت دیده و سیل زده را از یاد نبریم . ما همواره ملتی مهربان و همراه بوده ایم و یکدیگر را در غم ها تنها نگذاشته ایم . دستگاه های حاکمیتی ؛دولت ،سپاه ،ارتش ، بسیج ،هلال احمر،کمیته امدادوسازمان های مردم نهاد،خیریه ها و همه اقشار مردم موج یاری خود را گسترش دهند . هنوز برخی از شهرها و روستاها زیر آب یا در خطر سیل هستند . مردم برای رهائی از سیل و اسکان و پذیرائی موقت نیاز به یاری دارند و هرجا که آب فروکش می کند نیز تازه آغاز راه است ؛ گل زدائی ، بازسازی یا نوسازی منازل ، بازسازی یا تامین لوازم منزل و...
ابتکار سردار سلیمانی در برقراری موکبهای اربعین شایدیکی از بهترین راهکارهای بسیج مردم برای مددرسانی به هموطنان باشد؛ یا علی مدد !
۲- و اما آنچه برای کشور حائز اهمیت است «عبرتهای سیل» است که باید در نظام قانونگذاری و برنامه ریزی کشور نمود پیدا یابد . انتظار می رود زین پس هیچ قانون و برنامه ای فاقد« پیوست زیست محیطی» نباشد .باادامه روند مهار آبها وافزایش سدهای کشوربایدروند تخریب جنگل ها متوقف شود و جنگل هائی که به سازمانها ، بنیادها و نهادها برای بهره برداری واگذار گردیده آن به مردم بازگردد. اکنون که تقریبا همه تالابهای کشورآبگیری شده باید عوامل تخریب و خشکاندن تالابها به درستی شناسائی شوند و از خشکیدن مجدد آنها جلوگیری گردد.تخریب مراتع وپوشش های گیاهی متوقف شود .چاههای غیر مجاز مسدود گردد وقناتها احیا شود ودریک کلام ؛با طبیعت آشتی کنیم.
و همه اینها می تواند در بازسازی و نوسازی مناطق آسیب دیده نمود یابد .
۳- تجربیات جهانی یکی از موثرترین روشهای بهره برداری بهینه از نزولات آسمانی و مهار سیل ها را «آبخوان داری» می داند . مهار ونفوذ سیلاب بر روی عرصه های آبخوان ،موجب احیاء کمی وکیفی منابع آب و خاک ،تقلیل و حتی حذف خسارتهای مستقیم و غیر مستقیم و در نهایت بهینه سازی محیط زیست میشود . تجربه سیل های اخیر ضرورت توجه به آبخوان داری را در سراسر کشور فراروی ارکان جامعه نهاده است .
اگرچه هنوز صاحبنظران و سازمان هواشناسی در خصوص شروع «ترسالی»در ایران و یا استمرار خشکسالی به جمع بندی نرسیده اند ولی در هر صورت باید برای بهره برداری از نزولات آسمانی و احیاء و تغذیه منابع زیرزمینی تمهیدات دراز مدت اندیشیدوآبخوان داری رایج ترین شیوه جهانی در این زمینه است که باید مورد توجه قرار گیرد .
پس از باران فرصت مناسبی فراهم شده است تاهم مهربانی و همدلی ملی را در یاری به هموطنانمان به نمایش بگذاریم و هم با عبرت گیری و پند آموزی از سیل های فراگیر و ویرانگر بهار امسال ،قدر آب را بدانیم و این تهدید را به فرصت دیگری برای آبادانی و پیشرفت کشور تبدیل کنیم . چنین باد.
* منتشرشده در روزنامه شهرآرا، ۲۲ فروردین ۹۸
نظر شما