سپیده سعیدی: تهران پر طمطراق که زندگی در آن بین ایرانیان گاه وسوسه‌انگیزتر از زندگی در آرامش است، این روزها چیزی برای عرضه ندارد جز دود و آلودگی هوا، آلودگی صوتی، غبار و البته گرانی! شهروندان این کلانشهر معتقدند که برای یک ورود و خروج ساده از منزل و گشتی در شهر تهران لازم است مبلغ قابل توجهی پول خرج شود.
هزینه‌ای که در سبد خرید خانوار گنجانده نمی‌شود و حتی نمی‌توان این هزینه را در میان هزینه‌های ایاب و ذهاب اعضای خانواده گنجاند، تجربه‌ای که شهروندان تهران کسب کرده‌اند طبق آخرین گزارش جهانی هم تأیید می‌شود و تهران در ردیف سی و سومین شهر گران دنیا قرار می‌گیرد، در کنار شهرهایی چون سانفرانسیکو، شیکاگو و مادرید. محمدحسین مقیمی رئیس فراکسیون شهری مجلس و یکی از شهرداران سابق تهران با صراحت می‌گوید که گرانی شهر تهران را تنها دولت می‌تواند سامان بخشد ولاغیر.
آقای مقیمی شما معتقدید که گرانی شهر تهران را دولت می‌تواند سامان بخشد، باتوجه به این اظهارنظر سبب گرانی شهر تهران نمی‌تواند دولت باشد؟
درخصوص این مطلب توضیحات مفصلی دارم. اول آنکه باید بگویم بسیاری از اتفاقاتی که در حال حاضر می‌افتد با هم هیچ ارتباطی ندارند. مثلاً شما می‌گویید تهران سی و سومین شهر گران است. اما دولت چنین نظری ندارد.
دولت چه نظری دارد؟ یعنی تهران شهر گرانی نیست؟!
راستش را بخواهید دولت معتقد است که تهران خیلی هم شهر ارزانی است، همه چیز به خوبی پیش می‌رود، مردم هم در بهترین شرایط زندگی می‌کنند و همه چیز ارزان است. حالا با این همه حرف‌های ضد و نقیض شما خنده‌تان نمی‌گیرد یا بهتر بگویم به ما نمی‌خندند. در این میان دولت معتقد است که باید شیوه مدیریت شهری‌مان را به دیگر شهرهای جهان هم ارائه دهیم.
آقای مقیمی از آنجا که با شما گفت و گو می‌کنیم دوست داریم نظر شما را درباره چگونگی زندگی در شهر تهران بدانیم. شما بگویید که شرایط چگونه است؟
من شخصاً معتقد هستم که در حال حاضر گرانی، بیکاری و تورم مردم تهران را در شرایط نامناسبی قرار داده است. این قضایا کاملاً ملموس است. نیازی نیست من به عنوان یک مسئول بگویم یا مثلاً هیأت دولت جملات دیگری را به زبان بیاورند. تهران شهر گرانی است. بسیاری از جوانان بیکار هستند و بسیاری از خانواده‌ها نمی‌توانند آنطور که باید سبد هزینه‌های خانواده‌شان را تعادل بخشند. هنوز هم می‌توان مردمی را دید که شاید ماه‌ها نتوانند کالاهایی بخرند و مصرف کنند.
مثل میوه یا گوشت؟
شاید.
شما به عنوان رئیس فراکسیون شهری مجلس قطعاً از بسیاری از اقداماتی که در جهت بهبود شرایط در قالب لایحه به مجلس ارجاع داده می‌شود خبر دارید. این روند تا به کجا ادامه دارد؟
البته دولت با شعار پیشرفت و عدالت سعی بر آن دارد تا تورم را مهار کند. این مسئله‌ای انکارناپذیر است و در این مورد لوایح گوناگونی ارائه شده است.
ما نیز در تلاش هستیم تا کاری کنیم که سبد هزینه مردم متعادل شود و در واقع یک تعادل عادلانه ایجاد کنیم و قدرت خرید را افزایش دهیم تا مردم بتوانند هزینه‌های خود را تأمین کنند.
اما بعضی از مسئولان حضور مردم در فروشگاه‌ها و بازارهای تهران را نشانه‌ای از متمول بودن مردم می‌دانند و اظهار می‌کنند که مردم بیش از گذشته قدرت خرید یافته‌اند. به نظر نمی‌رسد که مردم آنطور که باید راضی و خشنود از خرید به خانه برگردند.
نه اینطور نیست. البته نمی‌توان جنس‌های بی‌کیفیت و ارزانی را که مردم از روی ناچاری می‌خرند دلیلی بر قدرت خرید دانست.
شما به پیشرفت در کنار عدالت اشاره کردید و اینکه شعار دولت همین است، واقعاً این واژه‌ها چه معنایی دارد؟! توضیح می‌دهید؟
بله، دولت همواره در صدد هست تا پیشرفت و عدالت را در کنار هم در ایران تحقق بخشد. توجه به پیشرفت و عدالت و هم افزایش درآمد و کسب و کار می‌تواند تأثیری در شرایط موجود بگذارد. به طور مثال باید شرایطی فراهم شود تا برای اشتغالزایی سرمایه‌گذاری خصوصی توسعه یابد. عدالت یعنی اینکه همه مردم بتوانند در یک حد متعادلی از امکانات زندگی برخوردار شوند. یعنی اینکه همه بتوانند از کالاهای موجود در فروشگاه‌ها بهره‌مند شوند نه فقط عده‌ای خاص.
شعار پیشرفت و عدالت توسط دولت داده می‌شود و دولت در صدد هست تا آن را توسعه دهد و حقیقی کند. بنابراین انتظار می‌رود که دولت دستورالعمل‌ها و لوایحی ارائه دهد که این مسئله جدیت پیدا کند.
اگر دولت آیین‌نامه‌های درست و اصولی در این خصوص تدوین کند و دستورالعمل و روش‌های اجرایی را مبنی بر همین شعار تدوین کند ما شاهد توسعه و عدالت خواهیم بود، برعکس آن هم امکان دارد. این دولت است که در 90 درصد امور می‌تواند تأثیرگذار باشد، نمی‌توان این مسئله را انکار کرد.
پس باید چشم‌ها را به عملکرد دولت دوخت!
همه ما چشم‌ها را به عملکرد دولت دوخته‌ایم. نمایندگان مجلس و مردم و حتی مسئولان در بخش‌های اجرایی. ما در حال حاضر سند چشم‌انداز را در دست داریم، با این رویکرد که چگونه می‌توان به توسعه و عدالت رسید، برنامه 5 ساله تعریف کرده‌ایم که باز هم امیدواریم در این برنامه وضعیت درآمد مردم با هم به حد تعادل برسد.
تعادل در درآمد مردم؟
می‌خواهیم کاری کنیم که سطح درآمد مردم با هم یکسان شود. در سطوح مختلف ما در حال حاضر تفاوت‌های فاحشی در سطح درآمد مردم ملاحظه می‌کنیم.
این تفاوت بین سطح درآمد دلایل متعددی می‌تواند داشته باشد. ما به سطوح مختلف توجه می‌کنیم. افرادی که در یک سطح تحصیلات قرار دارند. افرادی که شغل‌های مشابه اما درآمدهای متناقض دارند همه اینها در این هدف در نظر گرفته می‌شوند تا درآمدها به حد تعادل برسد یعنی اختلاف فاحش یکسان گردد. امیدوارم کاری نکنیم که سطح درآمد آنهایی را که بالاست پایین بیاوریم. امید است که در جهت برعکس تعادل درآمد را تحقق بخشیم.
در این آمار جهانی آمده است که گرانی شهر تهران بیشتر‌از شهرهایی چون سانفرانسیسکو، شیکاگو، مادرید و. . . است نظر شما چیست؟
البته همانطور که گفتم می‌توان به این اظهارنظرها و اظهارنظرهای خودمان خندید. این همه تناقض در تفکرات خودمان با دیگران مثال زدنی است. مطمئناً در خصوص سطح درآمد باید گفت که سطح درآمد شهروندان ما با شهروندان این شهرها در یک سطح نیست.
قطعاً عوامل دیگری هم وجود دارد که تهران را تبدیل به شهری گران کرده است. شما به عنوان فردی که پیش از این اداره شهر تهران را برعهده داشته‌اید آیا عوامل دیگر را هم در این عدم تعادل در سطح درآمد دخیل می‌دانید؟
در حال حاضر در شهر تهران به شدت عدم انسجام فرهنگی و اقتصادی مشاهده می‌شود. افراد با فرهنگ‌های گوناگون در کنار هم زندگی می‌کنند. مشاغل گوناگون وجود دارد، نرخ‌های متنوع در یک شغل و تعرفه‌هایی که بعضاً اجرا نمی‌شود اینها مشکلات ویژه شهر تهران هستند.
درباره آسیب‌های اجتماعی ناشی از عدم توانایی در خرید بگویید.
مردم تهران همواره در شرایط پیچیده‌تری نسبت به مردم دیگر شهرهای ایران زندگی می‌کنند. گرانی در بسیاری از زمینه‌ها نیز مختص شهروندان تهرانی است و طبعاً مردم در چنین شرایطی بیشتر آسیب می‌بینند. سهم شهروندان تهران اززندگی در این شهر هم می‌تواند گرانی باشد و هم ترافیک و آسیب‌های اجتماعی دیگر که واقعاً در شهرهای دیگر نیست.
به طور کلی زندگی در سی و سومین شهر گران دنیا چگونه است؟
زندگی در این شهر سخت است اما می‌توان با مدیریت کارآمد، عدالت محور و توسعه‌گرا این شهر را از این نابسامانی نجات داد. من باز هم می‌گویم که اگر دولت آیین‌نامه‌های اصولی تدوین کند و بحث عدالت را جدی بگیرد قطعاً شهر تهران، شهری ایده‌آل خواهد شد. ضمن اینکه می‌توان به کاهش آسیب‌های اجتماعی در این شهر امیدوار بود. شعار پیشرفت در کنار عدالت بسیار امیدوارکننده است که تلاش برای تحقق آن ستودنی است.
نظر شما