براساس آمارهای منتشر شده توسط سازمان تامین اجتماعی یک میلیون و ۱۷۷ هزار و ۲۷۳ کارگر در سال ۱۳۹۶ تسهیلات رفاهی دریافت کردند که این رقم پارسال به ۳۰۸ هزار و ۷۰۲ کارگر رسید.
فصل هشتم قانون کار به خدمات رفاهی کارگران اشاره دارد و ماده ۱۴۷ این قانون، دولت را مکلف می کند خدمات بهداشتی و درمانی برای کشاورزان و کارگران مشمول این قانون و خانواده های آنها فراهم شود.
همچنین براساس مواد دیگر این قانون، کارفرما موظف است خدمات رفاهی برای کارگران فراهم کند. بر این اساس بیمه کردن کارگر، تامین خانه های شخصی مناسب، تامین وسایل نقلیه مناسب، تامین سه نوبت غذای کارگران در کارگاه های موقت، ایجاد محل مناسب ورزشی، حمام و سرویس های بهداشتی از جمله خدمات رفاهی است که باید ارائه شود.
مقایسه ها نشان می دهد که سال ۱۳۹۷ در خوزستان ۱۲۳ هزار و ۹۵۱ کارگر تسهیلات رفاهی دریافت کردند که بالاترین رقم در بین دیگر استان ها است و کمترین رقم مربوط به استان چهارمحال و بختیاری با ۹۳ کارگر است.
در پایتخت که به باور بسیاری، کارگران در آن به لحاظ شغلی و رفاهی وضعیت بهتری دارند سال گذشته سه هزار و ۲۰۰ کارگر تسهیلات رفاهی دریافت کردند.
تعیین دستمزد کارگری در هفت سال گذشته
براساس ماده ۴۱ قانون کار، حداقل دستمزد کارگری براساس نرخ تورم و با توجه به هزینه زندگی یک خانوار کارگری مشخص می شود. بررسی ها نشان می دهد که قبل از سال ۱۳۹۳ افزایش حداقل دستمزد از نرخ تورم کمتر بوده است. برای نمونه در سال ۱۳۹۳ حداقل دستمزد اعلامی ۶۰۸ هزار و ۹۱۰ تومان بود که در مقایسه با نرخ ۳۲.۱ درصدی نرخ تورم ۲۵ درصد رشد داشت.
از سال ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۶ افزایش حداقل دستمزد از نرخ تورم پیشی می گیرد در واقع در حالی که نرخ تورم در سال ۹۳، ۱۴.۸ درصد بود دستمزد رشد ۲۵ درصدی داشت و در سال ۹۴ نیز با وجود نرخ تورم ۱۱.۳ درصدی حقوق ۱۷ درصد رشد یافت.
همچنین در سال های ۹۵ و ۹۶ به ترتیب نرخ تورم تک رقمی ۶.۸ و ۸.۲ را تجربه کردیم و دستمزد کارگران نیز به ترتیب ۱۴ و ۱۴.۵ درصد افزایش یافت. سال گذشته نرخ تورم دو رقمی شد (۲۶.۹) و برابر آمار افزایش حداقل دستمزد با ۱۹.۵ درصد از نرخ تورم جاماند.
۲۲۳۲۲۳
نظر شما