اسماعیل حیدرپور / ویژگی محمد مایلی‌کهن این است که وقتی انتقاد می‌کند، گروه خاصی را نمی‌کوبد که به سود گروهی دیگر شود. او همه را همزمان می‌کوبد و هرچه می‌داند می‌گوید. مایلی‌کهن حالا حرف‌هایی در مورد تیم ملی و انتخاب سرمربی جدید آن توسط فدراسیون فوتبال دارد.
آقای مایلی‌کهن! مثل اینکه قرار بود در برنامه ورزش و مردم در مورد تیم‌ملی حرفی بزنید؟
بله، قصد داشتم در مورد تیم‌ملی و افشین قطبی توضیحاتی بدهم اما آقای شفیع محبت کردندو چند بار هم اعلام کردند چون زمان کم است، در فرصتی دیگر در خدمتشان باشیم.
می‌خواستید از قطبی حمایت کنید؟
ببینید، بحث دفاع از قطبی نیست، بحث من کلی است. من در آن مقطع که تیم‌ملی 3 برد پیاپی در مرحله مقدماتی جام‌ملت‌ها به دست آورد، توصیه کردم اگر جای مسئولان فدراسیون بودم، می‌گفتم قرارداد با قطبی را تمدید می‌کنیم. همین مسئله موجب شارژ روحی تیم‌ملی می‌شد مگر، در آن شرایط قطبی سرمربی تیم‌ملی ما نبود؟ اصول مدیریتی می‌گوید در چنین مقطع حساسی که تیم 3 برد آورده و به مرحله بعدی رفته است، باید از کادر حمایت کنی و اگر در آن مقطع چنین حمایتی از کادرفنی می‌شد، شرایط روحی و فنی تیم به مراتب بهتر می‌شد. البته همه ما می‌دانستیم که قطبی پیش از آن قراردادش را با تیم ژاپنی منعقد کرده است اما در نهایت این یک کار مدیریتی و شارژ روحی مناسب بود.
به نظر شما مشکل اصلی فوتبال ما چیست؟
مشکل اینجاست که ما برنامه نداریم. وقتی با مربی ایرانی به بن‌بست می‌خوریم، می‌رویم دنبال مربی خارجی تا خودمان را از بن‌بست خارج کنیم. وقتی مربی خارجی داریم و ناکام می‌شویم، سریع به سراغ ایرانی‌ها می‌رویم در حالی که هیچ هدف و برنامه‌ای نداریم اما حریفانی مثل ژاپن، تمام تغییر و تحولاتشان روی حساب و کتاب و برنامه است. ممکن است همین ژاپن با اقتدار هم قهرمان شود اما زاکه‌رونی را تغییر دهند. مگر ژاپن با تروسیه و زیکو بد بازی می‌کرد و نتیجه می‌گرفت؟ پس چرا آنها رفتند سراغ یک مربی دیگر؟ چون آنها ساکن شدن و درجا زدن را دوست ندارند و دائم در حال پیشرفت هستند. شما ببینید همین اوکاتا چقدر مؤثر بود؟ او در مقدماتی جام‌جهانی خوب نتیجه نگرفت اما در جام‌جهانی عالی کار کرد و با پنالتی به پاراگوئه باخت و حذف شد. اگر آن بازی را می‌برد، ژاپن می‌رفت به جمع 8 تیم برتر دنیا اما دیدید بعد از جام‌جهانی چون برنامه داشتند و فضای دورتر و بهتری را برای خود متصور بودند، با هدف و برنامه زاکه‌رونی را آوردند.
شما در این مقطع وضعیت تیم‌ملی را چگونه می‌بینید؟
من بیشتر از آن که بخواهم به وضعیت تیم‌ملی فکر کنم، نگران تیم المپیک هستم. ما چند وقت دیگر باید با تیم امید بازی‌های مقدماتی المپیک را برگزار کنیم اما هنوز هیچ کاری انجام نداده‌ایم و بلاتکلیف هستیم.
پس در مجموع شما به برنامه‌ریزی ایراد می‌گیرد.
دقیقاً، شما یادتان هست که قبل از قطبی، بنده سرمربی تیم‌ملی شدم اما احساس کردم برخی‌ها می‌خواهند با من بازی کنند. من هم با یک بشکن از تیم‌ملی رفتم، چون دنبال کاسبی کردن نبودم که با هر شرایطی بمانم و در آن مقطع نیز آقایان رفتند سراغ قطبی. به نظر من او مقصر نیست بلکه کسانی مقصر هستند که او را سرمربی کردند. قطبی توانش همین بود. آن موقع همه به‌به و چه‌چه می‌کردند اما حالا خیلی‌ها ایراد می‌گیرند و کارشناس هستند.
پس مقصر کفاشیان است که او را آورده ؟
نه، من بیشتر از کفاشیان از تاج ناراحتم. مگر خود آقای تاج نبود که قطبی را آورد؟ علی دایی را عوض کردیم که یکی بیاید ما را به جام‌جهانی ببرد. وقتی نفر بعدی نتوانست چه لزومی داشت او را حفظ کنیم؟ متأسفانه آقایان در آن مقطع می‌گفتند نتایج 3 بازی خوب بوده است ما 5 امتیاز گرفتیم، اما کسی نمی‌گفت که هدف ما رفتن به جام‌جهانی بوده و این شخص چون نتوانست، باید برود. دوستان آمدند و با یک رقم درشت‌تر با قطبی قرارداد بستند.
الان فکر می‌کنید فدراسیون بتواند یک مربی درجه اول جذب کند؟
به نظر من تمام این حرف و حدیث‌ها دلال‌بازی است. فقط آقایان می‌خواهند سر و صدای افکار عمومی را با مطرح کردن اسم‌های بزرگ بخوابانند ضمن آن که هیچ تضمینی نیست که ما پول درشت بدهیم، یعنی این که مربی خوب می‌آوریم. گاهی ممکن است پول درشت هم بدهیم، اما مربی خوبی نتوانیم جذب کنیم.
پس تکلیف چیست؟ شما چه راهکاری دارید؟
باور کنید من دلم می‌سوزد و حاضرم همین الان آقایان به من مأموریت بدهند ظرف 24 ساعت با نازلترین قیمت یکی از بهترین مربیان جهان را بیاورم. خدا وکیلی یک ریال هم چشم‌داشتی ندارم و همه می‌دانند من دنبال دلال‌بازی نیستم.
یعنی واقعاً می‌توانید این کار را انجام دهید؟
چرا که نه، مطمئن باشید اگر نمی‌توانستم ادعا نمی‌کردم. پسرم (نعیم) می‌تواند کمک شایانی کند ضمن آن که ادعای پولی هم نداریم بلکه به خاطر کشورم دوست دارم بهترین مربی خارجی به ایران بیاید.
البته در این شرایط خیلی از کارشناسان برانکو را مربی ایده‌آلی برای ایران می‌دانند.
این دوستان یادشان نیست که همین برانکو با استادش بلاژویچ بهترین تیم تاریخ فوتبال ایران را در سال 2004 در حالی که کره و ژاپن هم در رقابت‌های مقدماتی آسیایی نبودند، چطور حذف کردند. آقای برانکو تا سال 2006 در ایران بود و تازه رئیس وقت فدراسیون می‌گفت من تیم‌ملی را ارنج می‌کنم و اگر چنین بود که برانکو چه نقشی می‌تواند داشته باشد. بعد از آن زمان برانکو نزدیک به 500 هزار دلار گرفت و هزینه‌های جانبی او نیز رقم درشتی شد.
به نظر شما مربی خارجی باید از کدام کشور جذب شود؟
به نظر من مربی خارجی‌ای خوب است که به فرهنگ ما نزدیک باشد و خصوصیات ما را خوب بشناسد. من دلم می‌سوزد که این حرف‌ها را می‌زنم. خدا رحمت کند استاد اسداللهی را، به قول ایشان «این نیز بگذرد.»
آقای مایلی‌کهن! مثل این که شما می‌دانید کدام مربی خارجی رهبری تیم‌ملی را بر عهده می‌گیرد.
نه، باور کنید من سرمربی تیم‌ملی را نمی‌شناسم.
40
نظر شما