پیشینه رقابت سیاسی در نظام جمهوری اسلامی از اصل انقلاب اسلامی نشات می گیرد. به این معنی که مردم خواستار اجرای قواعد اسلامی از سوی نظام سیاسی بودند و با انگیزه حاکم کردن آموزه های اسلامی انقلاب کردند تا قوانین مورد علاقه خود را در بستر جامعه نهادینه و اجرا نمایند.
ریشه انقلاب اسلامی به زمانی برمی گردد که در دولت اسدالله علم شرط اسلام از نمایندگی مجلس حذف شد بنابراین با رهبری امام خمینی عموم مردم به این مساله اعتراض کردند و با هدف تغییر نظام سیاسی انقلاب کردند تا بار دیگر اسلام در بطن نظام سیاسی ریشه دوانده و تصمیم گیری های کشور بر آن پایه شکل بگیرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی رقابت سیاسی به عنوان یک اصل در ساختار جمهوری اسلامی پذیرفته شد. به گونه ای که در رفراندوم جمهوری اسلامی، انتخابات خبرگان قانون اساسی رقابت سیاسی انجام گرفت و به عنوان یک اصل قانون اساسی توسط نظام سیاسی به رسمیت شناخته شده است. بنابراین رقابت سیاسی در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران هم منشا اعتقادی و هم منشا حقوقی دارد.
البته پیش شرط این رقابت ریشه در اسلام خواهی دارد به ترتیبی که احزابی که در این ساختار قرار بگیرند می توانند با یکدیگر رقابت کنند اما نباید این اصل را به فراموشی سپرد که این احزاب در صورتیکه ساختار نظام سیاسی را قبول داشته باشند نمی توانند در دایره رقابت قرار بگیرند در غیر اینصورت در حوزه براندازی قرار می گیرند که از سوی نظام سیاسی به آنها اجازه رقابت داده نمی شود همچنانکه منافقین که معتقد به براندازی هستند، نمی توانند در رقابت های سیاسی حضور پیدا کنند. بنابراین اگر فرد یا گروهی قانون اساسی جمهوری اسلامی را قبول داشته باشد، می تواند در رقابت های سیاسی وارد شود و از طرق قانونی از رسانه های جمعی برای ترویج دیدگاههای خود در میان مردم برای جلب آرا آنها استفاده کند. به این ترتیب رسانه ها یکی از حلقه های واسط بین مردم و کسانی خواهد بود که مایلند به طرق قانونی قدرت را به دست گیرند و در همان چارچوب قانونی به اداره کشور اقدام نمایند.
استادیار علوم سیاسی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز
/30118
نظر شما