دست نوشته های سید مهدی رحمتی / رویاهای من و کابوس کره

هنوز هر شب کابوس بازی با کره را می بینم ، برای من سخت ترین و تلخترین روزهای زندگی ورزشیم در حال سپری شدن است . پس از پنج سال نیمکت نشینی به دروازه تیم ملی دست یافتم و در سه سال اخیر در اوج آمادگی بودم ، هدفم موفقیت با تیم ملی و کسب عنوان بهترین دروازبان جام ملتها بود ، رویایی که با حرف های تروسیه ، برنومتسو و پکرمن قبل از شروع مسابقات برایم به حقیقت نزدیک می شد .

هنوز نمی دانم چه شد و 15 دقیقه پایانی بازی با کره به چه شکلی گذشت ، وقتی داور سوت پایان بازی را زد سرم سنگینی می کرد ، مدام احساس می کردم دارم سکته مغزی می کنم و درعین حال می ترسیدم این اتفاق بیفتد و نگران خانواده ام بودم . فکر کنم هر خبرنگاری پیشم می آمد متوجه اوضاع وخیم روحیم میشد ، چون فقط میگفتم دارم دیوانه میشوم .

سخت است بگویم حق کره جنوبی نبود که مقابل ما به پیروزی برسد ، آنها قوی تر بودند اما اگر بازی به ضربات پنالتی میکشید قطعا برنده میشدیم ، اما عدالت فوتبال زیر سوال میرفت .

فوتبالی که ما دوستش داریم و برایش شعار می دهیم اما در کشورهای دیگر هم دوستش دارند و هم برایش برنامه دارند و کار میکنند . فوتبال ما سالهاست شده شعار، حاشیه ، ناسزا و متاسفانه ناپاکی ! فوتبالی که از داشتن امکانات یک باشگاه معمولی قطری هم محروم است ، فوتبالی که همه در آن به دنبال منافع شخصی و روزمره خود هستند . فوتبالی که برخی کارشناسانش حتی در کارشناسی به دنبال چهره شدن هستند .

مدیری که رکورد دار تعویض مربی در لیگ است از فدراسیون در خصوص انتخاب سرمربی تیم ملی عیب و ایراد می گیرد . یادم هست در یک برنامه تلویزیونی کارشناسی به نام صدر میگفت : مهدی رحمتی یکی از عوامل عدم صعود تیم ملی به جام جهانی است و با این حرفهایش باعث شد از قهقهه به سرفه بیفتم و از چشمانم اشک راه بیفتد .

روزهای خیلی بدی در دوران بازیگریم داشته ام ، اشتباهات فجیعی هم مرتکب شده ام ، اما در بازیهای مقدماتی جام جهانی در نیمی از مسابقات به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب میشدم و یادم هست تمام بزرگان فوتبال مثل ناصر خان حجازی ، آقای علی پروین ، علی دایی ، خداداد عزیزی ، احمد رضا عابدزاده ، حاج محمد مایلی کهن ، آقای غلام پیروانی ، حشمت خان مهاجرانی و خیلی های دیگر مرا به عنوان مهره موثر تیم ملی معرفی میکردند و آن وقت یکی مثل صدر مرا عامل عدم راه یابی تیم به جام جهانی . در آن مقطع داشتم به این فکر می کردم این آقا فکر نمیکند چنین صحبتی در تلویزیون توهین به شعور اهالی فوتبال است و به هرحال هنوز برایم سوال است چگونه تریبون رسانه ملی در اختیار افرادی قرار میگیرد که ... ؟

این روزها ناراحت جواد نکونام هم هستم ، در این دو سه سال اخیر اکثر تک گل های امتیاز آور تیم ملی را او زده اما همه آنها به فراموشی سپرده شده اند و هیچ کس بدنبال دلیل بد بازی کردن جواد نیست و اگر هم من بخواهم نظرم را بگویم مسلما مورد هجوم قرار میگیرم ! اما به نظرم شرایط برای درخشش او فراهم نبود آن هم در شرایطی که جواد در اوج آمادگی قرار داشت .

خود من این اواخر با افشین قطبی رابطه بسیار خوبی داشتم . اوایل به او گفته بودند بازیکنان ملی پوش سپاهان می خواهند تو را زمین بزنند تا سرمربی خودشان ( قلعه نوعی ) به تیم ملی بیاید تا این که متوجه شد چنین چیزی نیست و بازیکنی که فیکس است چرا باید دنبال چنین مسائلی باشد . سپس به او گفته بودند اینها دوست دارند دوباره علی دایی سرمربی تیم ملی شود ، خلاصه برایم نامفهوم بود چه کسانی به دنبال مسموم کردن ذهن سرمربی تیم ملی بودند . اما با گذشت زمان مشخص شد آن حرف ها کذب محض است .

به نظر من این تیم یکی از کم حاشیه ترین و یکدل ترین تیم های تاریخ ایران بود ، کسی برای ما قبل ازعزیمت به قطر شانس صعود هم قائل نبود اما بدون اغراق باید بگویم با جانفشانی ملی پوشان، تیم از گروهش با اقتدار صعود کرد و با بد شانسی به کره خورد . اگر به استرالیا می خوردیم سپس حریف ازبکستان میشدیم و صعودمان به فینال قطعی بود ، این درست که مدعی قهرمانی باید همه حریفان را ببرد اما اگر قرعه خوبی به ما میخورد حداقل نایب قهرمان میشدیم .

این حرف ها در کنار روزها گذشت و به قول معروف علی ماند و حوضش . ما ماندیم و این فوتبال تقریبا ویران . فوتبالی که اولویت آن تخریب یکدیگر است نه ساختن همدیگر . فوتبالی که در آن به جای ساختن امکانات تیم های پایه ای به دنبال قطع کردن بازماندگانش هستیم .

می توان از امروز به دنبال راه چاره بود اما با این شکل و شمایل فرهنگیمان افسوس که تصور میکنم باز به دنبال توجیه و خراب کردن خواهیم بود .

38151