به گزارش فارس، روزنامه صهیونیستی هاآرتص نوشت: "جیمی کارتر " رئیس جمهور اسبق آمریکا در تاریخ آمریکا به عنوان رئیس جمهوری که ایران را از دست داد، ثبت شد چرا که در دوران ریاست جمهوری وی ایران از مهم‌ترین همپیمان راهبردی ایالات متحده به جمهوری اسلامی انقلابی تبدیل شد. از باراک اوباما نیز به عنوان رئیس جمهوری یاد خواهد شد که ترکیه، لبنان و مصر را از دست داد و همچنین در دوران ریاستش همپیمانان آمریکا در منطقه فروپاشیدند.
*مقایسه دوران کارتر و اوباما
اوضاع و شرایط ظاهری شبیه هم هستند. در هر دو مورد، آمریکا در بحران مالی قرار دارد و بعد از جنگ‌های ناکام، نفوذ جهانی خود را در دوره‌ای از یک رئیس جمهور چپگرا که مقاصدش در خارج از آمریکا به عنوان نشانه ضعف تعبیر می شود، از دست داده است. نتایج این امر در فروپاشی رژیم‌هایی انعکاس می‌یابد که برای زنده ماندن متکی به روابطشان با آمریکا یا تغییر در گرایششان به مانند آمریکا هستند.
ضعف عمومی آمریکا به روشنی بر دوستان آن تاثیر گذاشته است. اما بهخلاف کارتر که حتی وقتی همپیمانان آن آسیب می‌دیدند از حقوق بشر دم می‌زد، اوباما از اظهار نظر خودداری و احتیاط پیشه می‌کند.
*شروعی با ژست طرفدار اسلام
اوباما ریاست جمهوری خود را با سفر به ترکیه، مصر، عربستان سعودی آغاز کرد و در سخنرانی خود در آنکارا و قاهره سعی در ایجاد روابطی جدید بین ایالات متحده و جهان اسلام داشت. پیام او به مسلمانان این بود که "من یکی از شما هستم " و با خواندن بخشی از قرآن خواست این حرف خود را ثابت کند.
حسنی مبارک رئیس جمهور مصر در دانشگاه مصر در کنار اوباما قرار نگرفت و اوباما نیز اشاره‌ای به او نکرد. اما اوباما نیز به مانند سلف غیرمحبوبش جرج بوش از دموکراسی و آزادی نیز چیزی نگفت.
*اوباما ناکام در پیشبرد روند سازش
اوباما ظاهرا بر این باور است که مسئله مهم خاورمیانه اشغالگری اسرائیل است و سیاست خود را بر تقاضای تعلیق ساخت وساز در شهرک‌های اسرائیلی و تلاش ناکام برای ازسرگیری گفت‌وگوهای صلح متمرکز کرده است. این ناکامی او را به پا پس کشیدن از روند صلح به نفع تمرکز بر جلوگیری از جنگ اسرائیل-ایران متمرکز کرده است.
*پیش‌بینی صحیح فروپاشی رژیم مبارک
در چند ماه گذشته بسیاری از نظریه پردازان در مطبوعات غربی اعلام کرده‌اند که عمر رژیم مبارک به شماره افتاده است و از اوباما می‌خواستند تا با اپوزیسیون مصر ارتباط برقرار کند. این تلقی وجود داشت که سیاست خارجی آمریکا در حال خودداری حمایت از رژیم قاهره است و در عین حال دولت آمریکا از ستون‌نویس‌ها و مفسران حامی مصر حمایت نمی‌کرد.
*آمریکا دیگر قادر به نجات دوستان خود نیست
شورش‌های خیابان‌های تونس و مصر نشان داد که آمریکا نمی‌تواند کار خاصی برای نجات دوستان خود از خشم شهروندان این کشورها انجام دهد. حالا اوباما به دلیل نزدیک نشدن به رهبران اپوزیسیون مصر و عدم تقاضا از مبارک برای آزاد کردن زندانیان سیاسی، مورد انتقاد شدید قرار خواهد گرفت.
اوباما همچنین به این متهم خواهد شد که به بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل فشار کافی برای توقف شهرک سازی ها وارد نیاورده است و بنا براین غیرمستقیم اقدام به فرونشاندن موج‌های روزافزون خشم در جهان اسلام نشده است.
اما هیچ تضمینی وجود ندارد که مردم مصر و تونس خواهان زندگی زیر سلطه یک رژیم سرکوبگر باشند حتی اگر شهرک سازی در آریل متوقف شود یا اینکه چند شخصیت محدود اپوزیسیون از زندان آزاد شوند.
*ترس از ایجاد حکومتی شبیه ایران
نمی‌توان فرض کرد که جانشینان مبارک شبیه رهبران ایران باشند که بر یک سیاست ضدآمریکایی رادیکال تاکید دارند. شاید آنها از رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه تقلید کنند که در میان بلوک‌ها و ابرقدرت‌ها رفت و آمد دارد بدون اینکه عضویت کشورش در ناتو را از دست بدهد و روابط دفاعی خود با آمریکا را متوقف سازد.
*ترکیه؛ شاید مدلی قابل قبول
اردوغان به نفع ترکیه کار کرده است چرا که او در این کشور ثبات سیاسی و رشد اقتصادی را بدون ضرر زدن به کسی ایجاد کرده است. ممکن است این مدل برای مصر نیز کارآمد باشد.16146
نظر شما